Wat is symbolisch interactiviteit?

Het symbolische interactieperspectief, ook wel symbolisch interactionisme genoemd, is een belangrijk raamwerk van de sociologische theorie. Dit perspectief berust op de symbolische betekenis die mensen ontwikkelen en voortbouwen in het proces van sociale interactie. Hoewel symbolisch interactionisme zijn oorsprong vindt in de bewering van Max Weber dat individuen handelen volgens hun interpretatie van de betekenis van hun wereld, introduceerde de Amerikaanse filosoof George Herbert Mead dit perspectief in de Amerikaanse sociologie in de jaren 1920.

De subjectieve betekenissen

Symbolische interactietheorie analyseert de samenleving door de subjectieve betekenissen aan te pakken die mensen opleggen aan objecten, gebeurtenissen en gedragingen. Subjectieve betekenissen krijgen voorrang omdat men gelooft dat mensen zich gedragen op basis van wat ze geloven en niet alleen op basis van objectief waar. Aldus wordt gedacht dat de samenleving sociaal is geconstrueerd door menselijke interpretatie. Mensen interpreteren elkaars gedrag, en het zijn deze interpretaties die de sociale band vormen. Deze interpretaties worden de "definitie van de situatie" genoemd.

Waarom zouden jongeren bijvoorbeeld sigaretten roken, zelfs als alle objectieve medische gegevens wijzen op de gevaren hiervan? Het antwoord ligt in de definitie van de situatie die mensen creëren. Studies tonen aan dat tieners goed geïnformeerd zijn over de risico's van tabak, maar ze denken ook dat roken cool is, dat ze veilig zijn voor schade en dat roken een positief imago voor hun leeftijdsgenoten heeft. Dus, de symbolische betekenis van roken heeft voorrang boven de feiten met betrekking tot roken en risico.

Fundamentele aspecten van sociale ervaring en identiteiten

Sommige fundamentele aspecten van onze sociale ervaring en identiteiten, zoals ras en geslacht, kunnen worden begrepen door de symbolische interactionistische lens. Omdat er helemaal geen biologische basis is, zijn zowel ras als geslacht sociale constructies die op basis van functioneren wat wij geloven dat waar is over mensen, gezien hoe ze eruit zien. We gebruiken sociaal geconstrueerde betekenissen van ras en geslacht om ons te helpen beslissen met wie we omgaan, hoe we dat doen, en om ons te helpen, soms onnauwkeurig, de betekenis van iemands woorden of acties te bepalen.

Een schokkend voorbeeld van hoe dit theoretische concept zich afspeelt binnen het sociale concept van ras komt tot uiting in het feit dat veel mensen, ongeacht ras, geloven dat zwarten met een lichtere huid en Latino's slimmer zijn dan hun tegenhangers met een donkere huid. Dit fenomeen, colorisme genaamd, komt voor vanwege het racistische stereotype dat al eeuwenlang in huidskleur is gecodeerd. Wat betreft geslacht, zien we de problematische manier waarop betekenis wordt toegekend aan de symbolen "man" en "vrouw" in de seksistische trend van studenten die mannelijke hoogleraren routinematig hoger beoordelen dan vrouwelijke hoogleraren. Of in loonongelijkheid op basis van geslacht.

Critici van symbolisch interactieperspectief

Critici van deze theorie beweren dat symbolisch interactisme het macroniveau van sociale interpretatie verwaarloost. Met andere woorden, symbolische interactisten missen misschien de meer significante kwesties van de samenleving door zich te veel op de "bomen" te concentreren in plaats van op het "bos". Het perspectief krijgt ook kritiek voor het verkleinen van de invloed van sociale krachten en instellingen op individuele interacties. In het geval van roken mist het functionalistische perspectief misschien de krachtige rol die het instituut van massamedia speelt bij het vormgeven van de perceptie van roken door middel van reclame en door het portretteren van roken in film en televisie. In het geval van ras en geslacht zou dit perspectief geen rekening houden met sociale krachten zoals systemisch racisme of genderdiscriminatie, die een sterke invloed hebben op wat wij geloven dat ras en geslacht betekenen.