Wat is Survivor's schuldgevoel? Definitie en voorbeelden

Overlevende schuld, ook wel overlevingsschuld of overlevingssyndroom genoemd, is de toestand waarin ze zich schuldig voelen na het overleven van een situatie waarin anderen stierven of gewond raakten. Belangrijk is dat de schuld van de overlevende vaak van invloed is op personen die zelf getraumatiseerd zijn door de situatie en die niets verkeerd hebben gedaan. De term werd voor het eerst geïntroduceerd in 1961 als een manier om de ervaringen van overlevenden van de Holocaust te beschrijven, maar is sindsdien uitgebreid tot vele andere situaties, waaronder overlevenden van de AIDS-epidemie en overlevenden van ontslagen op de werkplek..

Belangrijkste afhaalrestaurants: Survivor's Guilt

• De schuld van de overlevende is de ervaring schuldig te zijn voor het overleven van een situatie of ervaring die de dood of letsel aan anderen heeft veroorzaakt.
• Overlevende schuld wordt momenteel niet erkend als een officiële diagnose, maar wordt geassocieerd met posttraumatische stressstoornis
• De term werd voor het eerst toegepast in de jaren 1960 om overlevenden van de Holocaust te beschrijven. Het is sindsdien uitgebreid naar een aantal andere situaties, waaronder overlevenden van de AIDS-epidemie.
• De schuld van de overlevende kan verband houden met de billijkheidstheorie: het idee dat wanneer werknemers denken dat ze meer of minder loon ontvangen dan een collega met identieke taken, ze zullen proberen hun werklast aan te passen om het verschil in loon te verklaren.

De schuld van de overlevende wordt gekenmerkt door een aantal psychische symptomen, waaronder depressie, angst, levendige flashbacks naar de traumatische gebeurtenis, gebrek aan motivatie, slaapproblemen en het anders waarnemen van iemands identiteit. Veel patiënten ervaren ook lichamelijke symptomen, zoals hoofdpijn.

Hoewel de schuld van de overlevende niet als een officiële psychiatrische aandoening wordt beschouwd, wordt deze geassocieerd met een posttraumatische stressstoornis.

Geschiedenis en oorsprong

'Survivor-syndroom' werd in 1961 beschreven door William Niederland, een psychoanalyticus die overlevenden van de Holocaust diagnosticeerde en behandelde. Door een reeks artikelen beschreef Niederland de psychologische en fysieke gevolgen van de concentratiekampen, waarbij hij opmerkte dat veel overlevenden het overlevingssyndroom ontwikkelden vanwege "de omvang, ernst en duur" van deze traumatische ervaringen..

Volgens Hutson et al., het was Sigmund Freud die voor het eerst opmerkte dat mensen zich schuldig voelen voor hun eigen overleving wanneer anderen sterven. Het artikel van Niederland introduceerde dit soort schuldgevoel echter als een syndroom. Hij breidde het concept ook uit met het feit dat de schuld van de overlevende een gevoel van dreigende straf omvat.

In hetzelfde artikel wordt opgemerkt dat de psychiater Arnold Modell heeft uitgebreid hoe schuldgevoel van overlevenden werd begrepen in de context van een gezin, waarbij de nadruk lag op specifieke relaties tussen familieleden. Een persoon kan zich bijvoorbeeld onbewust schuldig voelen dat hij meer geluk heeft dan een ander familielid en bijgevolg zijn eigen toekomstige succes kan saboteren.

Voorbeelden van Survivor's Guilt

Hoewel de schuld van de overlevende voor het eerst werd bedacht om de overlevenden van de Holocaust te beschrijven, is deze sindsdien op veel andere situaties toegepast. Enkele voorbeelden worden hieronder vermeld.

Overlevenden van de aids-epidemie. Deze groep omvat iedereen die tijdens de AIDS-epidemie heeft geleefd en nog steeds leeft. Omdat aids de homoseksuele mannelijke gemeenschappen echter bijzonder zwaar getroffen, wordt de schuld van de overlevende vaak bestudeerd in verband met aids en homoseksuele mannen. Lijders van de schuld van de overlevende kunnen hiv-positief of hiv-negatief zijn, en ze kennen misschien al dan niet iemand die tijdens de epidemie stierf. Eén studie verklaarde dat homoseksuele mannen die meer seksuele partners hadden gehad, meer kans hadden om de schuld van de overlevende te ervaren, en dat ze het gevoel kunnen hebben dat ze "willekeurig zijn gespaard".

Overlevenden op de werkplek. Deze term beschrijft werknemers van een bedrijf die zich schuldig voelen wanneer andere werknemers banenverlies of ontslagen hebben. Overlevenden op de werkplek schrijven hun retentie in het bedrijf vaak toe aan geluk in plaats van verdienste of andere positieve eigenschappen.

Overlevenden van ziekten. Ziekte kan de schuld van de overlevende op verschillende manieren veroorzaken. Een persoon kan zich bijvoorbeeld schuldig voelen voor het negatief testen op een genetische aandoening als andere gezinsleden positief testten. Overlevenden van chronische ziekten kunnen ook de schuld van de overlevende ervaren wanneer andere patiënten met dezelfde aandoening overlijden.

Key Theories of Survivor's Guilt

In de werkplaats, billijkheidstheorie voorspelt dat werknemers die denken dat ze zich in een ongelijke situatie bevinden, bijvoorbeeld dat ze ontvangen meer betalen dan een collega die gelijk werk doet, zal proberen de situatie eerlijker te maken. Ze kunnen bijvoorbeeld proberen harder te werken, zodat hun hogere salaris evenredig is aan hun werklast.

Een studie uit 1985 simuleerde een werkomgeving waarin een individu (het onderwerp van de studie) zag hoe een collega werd ontslagen. Uit het onderzoek bleek dat getuige zijn van een ontslag de productiviteit van overlevenden op de werkplek aanzienlijk heeft beïnvloed, die mogelijk hun productiviteit hebben verhoogd om de schuld te compenseren die ze voelden over de ontslagen van het bedrijf..

De studie benadrukte dat verder werk moet worden gedaan om andere factoren te onderzoeken, zoals hoe andere emoties-achtige angst voor de eigen werkzekerheid de productiviteit beïnvloedt, evenals de mate waarin een laboratoriumexperiment zou kunnen worden toegepast op reële situaties.

De equity-theorie reikt verder dan de werkplek. De schuld van de overlevende kan voorkomen in veel soorten sociale relaties op basis van hoe een persoon zijn of haar situatie waarneemt ten opzichte van anderen. In het werkplekonderzoek uit 1985 kenden de laboratoriumdeelnemers bijvoorbeeld nauwelijks hun fictieve 'collega's', maar voelden ze zich nog steeds schuldig bij het observeren van de ontslag. De sterke punten van sociale relaties zijn echter belangrijk voor het voorspellen van de omvang en de frequentie van de schuld van de overlevende.

In de populaire cultuur

Overlevende schuld komt vaak voor in de popcultuur. In sommige iteraties van de Superman strip, Superman is de enige overlevende van de planeet Krypton en lijdt bijgevolg over een enorme overlevingsschuld.

De iconische zanger Elvis Presley werd zijn leven lang achtervolgd door de schuld van de overlevende, veroorzaakt door de dood van zijn tweelingbroer tijdens de bevalling. Een biografie over Presley suggereert dat dit evenement ook Presley motiveerde om zich te onderscheiden door zijn muzikale carrière.

bronnen

• Baumeister RF, Stillwell AM, Heatherton, T. Guilt: een interpersoonlijke benadering. Psychol Bull, 1994; 115(2), 243-267.
• Brockner J, Davy J, Carter, C. Ontslagen, zelfrespect en overlevingsschuld: motiverende, affectieve en attitudinale gevolgen. Orgaangedrag Hum Decis-proces; 36(2), 229-244.
• Hutson SP, Hall JM, Pack, F. Overlevingsschuld: analyse van het concept en zijn contexten. ANS Adv Nurs Sci, 2015; 38(1), 20-33.
• Kakutani, M. Elvis, van de keuken naar de bank. De website van de New York Times. https://www.nytimes.com/1996/08/20/books/elvis-from-the-kitchen-to-the-couch.html. 20 augustus 1996.
• Land, E. Wat is het AIDS-overlevendensyndroom? BETA-website. 1 februari 2018.
• Ward, T. Overlevende: onderzoek naar het effect dat een ontslagsituatie kan hebben op het psychologische contract voor de achterblijvende werknemers. Bachelorscriptie, Dublin, National College of Ireland, 2009.
• Wayment HA, Silver RC, Kemeny, M. Willekeurig gespaard: overlevingsreacties in de homogemeenschap. J Appl Soc Psychol, 1995; 25(3), 187-209.
• Wolfe, H. Overlevingssyndroom: belangrijkste overwegingen en praktische stappen. Instituut voor Werkgelegenheidsstudies, 2004.