Wat is de lantaarn van Aristoteles?

Onze zeeën zijn gevuld met populaire wezens - evenals degenen die minder bekend zijn. Dit omvat wezens en hun unieke lichaamsdelen. Een van hen met een uniek lichaamsdeel en een naam zijn zee-egels en zanddollars. De term Aristoteles 'lantaarn verwijst naar de monding van zee-egels en zanddollars. Sommige mensen zeggen echter dat het niet alleen naar de mond verwijst, maar naar het hele dier.

Wat is de lantaarn van Aristoteles?

Deze complexe structuur bestaat uit vijf kaken bestaande uit calciumplaten. De platen zijn verbonden door spieren. Wezens gebruiken de lantaarn of mond van hun Aristoteles om algen van rotsen en andere oppervlakken te schrapen, evenals bijten en kauwen op prooien.

Het mondapparaat is in staat zich terug te trekken in het lichaam van de egel, maar kan ook van links naar rechts bewegen. Tijdens het voeden worden de vijf kaken naar buiten geduwd zodat de mond zich opent. Wanneer de egel wil bijten, komen de kaken samen om de prooi of algen te grijpen en kunnen dan scheuren of kauwen door hun mond van links naar rechts te bewegen.

Het bovenste deel van de structuur is waar nieuw tandmateriaal wordt gevormd. In feite groeit het met een snelheid van 1 tot 2 millimeter per week. Aan de onderkant van de structuur is er een hard punt dat de distale tand wordt genoemd. Hoewel dit punt stijf is, heeft het een zwakke buitenlaag waardoor het zichzelf kan slijpen tijdens het schrapen. Volgens Encylopedia Britannica kan de mond in sommige gevallen giftig zijn.

Waar komt de naam Aristoteles 'lantaarn vandaan??

Het is een funky naam voor een lichaamsdeel van een zeedier, nietwaar? Deze structuur is vernoemd naar Aristoteles, een Griekse filosoof, wetenschapper en leraar die de structuur in zijn boek beschreef Historia Animalium, of De geschiedenis van dieren. In dit boek verwees hij naar het 'mond-apparaat' van de egel dat eruitzag als een 'hoornlantaarn'. Hoornlantaarns waren destijds vijfzijdige lantaarns bestaande uit ruiten van dunne stukjes hoorn. De hoorn was dun genoeg om licht uit te laten schijnen, maar sterk genoeg om een ​​kaars tegen de wind te beschermen. Later verwezen wetenschappers naar de mondstructuur van de egel als de lantaarn van Aristoteles, en de naam is duizenden jaren later geplakt.

bronnen

Denny, M.W. en S. D. Gaines, eds. 2007. Encyclopedia of Tidepools and Rocky Shores. University of California Press. 706 pp.

Marine Life Series: Aristotle's Lantern.2006. Bezocht op 31 december 2013.

Meinkoth, N. A. 1981. Nationale Audubon Society Field Guide to North American Seashore Creatures. Alfred A. Knopf: New York. p. 667.

Zee-egels doen onderzoek: de lantaarn van Aristoteles. Bezocht op 31 december 2013.

Waller, G. (ed.). 1996. SeaLife: A Complete Guide to the Marine Environment. Smithsonian Institution Press: Washington, DC. 504 pp.