Een kenmerk is een neutrale term die door archeologen wordt gebruikt om iets te labelen, zoals vlekken, architectonische elementen, bloemen- of eindafzettingen en artefactconcentraties die tijdens archeologisch onderzoek worden ontdekt en niet onmiddellijk kunnen worden geïdentificeerd.
Het idee van een functie is een functie van hoe archeologische studies werken: veel dingen die tijdens een opgraving of op een onderzoek zijn ontdekt, kunnen pas veel later, in het laboratorium of na analyse, of misschien nooit worden geïdentificeerd. Kenmerken geïdentificeerd bij archeologische opgravingen kunnen een groep artefacten zijn die samen worden gevonden, een stuk verkleurde grond of een hoop ongemodificeerd gesteente. Kenmerken geïdentificeerd uit luchtfotografie of veldonderzoeken kunnen vreemde patronen van vegetatiegroei of onverklaarbare hobbels of holtes in de aarde omvatten.
Zelfs als de archeoloog er vrij zeker van is wat een vreemde opstelling van stenen betekent, kan hij of zij het toch een "kenmerk" noemen. Kenmerken hebben over het algemeen discrete verticale en horizontale grenzen. Je moet een cirkel eromheen kunnen tekenen om te definiëren welke dingen gegroepeerd zijn, maar die grenzen kunnen enkele centimeters of vele meters lang of diep zijn. Door een "functie" aan te duiden, kan de archeoloog speciale aandacht vestigen op afwijkingen op een site, waardoor analyse wordt geleid en uitgesteld tot later wanneer er tijd en aandacht aan kan worden besteed.
Een kenmerk dat een verzameling stenen artefacten is, kan in het laboratorium worden geïdentificeerd als de overblijfselen van een stenen werklocatie; een verkleuring van de bodem kan van alles zijn, van een opslagplaats voor bederfelijke levensmiddelen tot een menselijke begrafenis tot een privé-put tot een knaagdierhol. Uit luchtfotografie geïdentificeerde kenmerken kunnen bij het testen of verder onderzoek oude muren blijken te zijn, die de groei van het plantenleven hebben belemmerd; of alleen een resultaat van de ploegtechniek van de boer.