Wat is een hydrothermische ventilatie?

Ondanks hun verbluffende uiterlijk ondersteunen hydrothermische ventilatieopeningen een gemeenschap van zeedieren. Hier kun je de definitie van hydrothermale ventilatieopeningen leren, hoe ze zijn als habitat en wat zeedieren daar leven. 

Hoe hydrothermische openingen worden gevormd

Hydrothermische ventilatieopeningen zijn in wezen onderwatergeisers gemaakt door tektonische platen. Deze enorme platen in de aardkorst bewegen en veroorzaken barsten in de oceaanbodem. Oceaanwater komt in de scheuren, wordt opgewarmd door het magma van de aarde en vervolgens vrijgegeven door de hydrothermische ventilatieopeningen, samen met mineralen zoals waterstofsulfide, die uiteindelijk vulkaanachtige projecties op de zeebodem vormen.

Het water dat uit de ventilatieopeningen komt, kan ongelooflijke temperaturen tot 750 graden F bereiken, hoewel het water buiten de ventilatieopeningen bijna in temperatuur kan bevriezen. Hoewel het water dat uit de ventilatieopeningen komt extreem heet is, kookt het niet omdat het niet onder de hoge waterdruk kan.

Vanwege hun afgelegen locatie in de diepe zee, zijn relatief recent hydrothermische ventilatieopeningen ontdekt. Het was pas in 1977 dat wetenschappers in de duikboot Alvin waren verbaasd om deze onderzeese schoorstenen te ontdekken die heet water en mineralen in de koude wateren spoten duizenden meters onder het oceaanoppervlak. Het was nog verbazingwekkender om deze onherbergzame gebieden te ontdekken vol met zeedieren.

Wat leeft er in??

Wonen in een hydrothermische leefomgeving biedt uitdagingen die voorkomen dat veel zeedieren deze vijandige omgeving bewonen. De inwoners moeten kampen met totale duisternis, giftige chemicaliën en extreme waterdruk. Maar ondanks hun intimiderende beschrijving ondersteunen hydrothermale ventilatieopeningen een breed scala aan zeeleven, waaronder vissen, tubeworms, kokkels, mosselen, krabben en garnalen.

Honderden diersoorten zijn geïdentificeerd in de hydrothermale ventilatiehabitats over de hele wereld. Bij een hydrothermische opening is er geen zonlicht om energie te produceren. Bacteriën-achtige organismen genaamd archaea hebben dit probleem opgelost door een proces genaamd chemosynthese te gebruiken om chemicaliën uit de ventilatieopeningen in energie om te zetten. Dit energiecreërende proces drijft de gehele hydrothermische voedselketen aan. Dieren in de hydrothermische gemeenschap leven op producten geproduceerd door de archaea, of op de mineralen in het water geproduceerd uit de ventilatieopeningen. 

Soorten hydrothermische ventilatieopeningen

Twee soorten hydrothermische ventilatieopeningen zijn de "zwarte rokers" en "witte rokers".

De heetste van de ventilatieopeningen, de "zwarte rokers", hebben hun naam gekregen omdat ze een donkere "rook" spuwen die voornamelijk uit ijzer en sulfide bestond. Deze combinatie vormt ijzermonosulfide en geeft de rook zijn zwarte kleur.

De "witte rokers" geven een koeler, lichter materiaal vrij dat bestaat uit verbindingen zoals barium, calcium en silicium.

Waar worden ze gevonden??

Hydrothermische ventilatieopeningen worden gevonden op een gemiddelde onderwaterdiepte van ongeveer 7.000 voet. Ze zijn te vinden in zowel de Stille Oceaan als de Atlantische Oceaan en geconcentreerd in de buurt van de Mid-Ocean Ridge, die zich een weg baant over de zeebodem over de hele wereld..

Dus wat is het probleem??

Hydrothermische ventilatieopeningen spelen een belangrijke rol in de oceaancirculatie en reguleren de chemie van oceaanwateren. Ze dragen bij aan voedingsstoffen die nodig zijn voor oceaanorganismen. Microben gevonden in hydrothermische ventilatieopeningen kunnen ook belangrijk zijn voor de ontwikkeling van medicijnen en andere producten. Mijnbouw van mineralen gevonden bij hydrothermische ventilatieopeningen is een opkomend probleem waarmee wetenschappers meer te weten kunnen komen over hydrothermische ventilatieopeningen, maar ook de zeebodem en de omliggende mariene gemeenschappen kunnen beschadigen.

Referenties

• Cowan, A.M. Diepzee Hydrothermische openingen. National Geographic.
• Pfeffer, W. 2003. Deep Oceans. Benchmarkboeken. 38pp.
• Viders, H. 2011. Hydrothermische ventilatieopeningen. Alert Diver Online.
• Woods Hole Oceanographic Institution. Wat zijn hydrothermische ventilatieopeningen?