Inzicht in de 4 basistypen werkloosheid

Als je ooit bent ontslagen, heb je een van de soorten werkloosheid ervaren die economen meten. Deze categorieën worden gebruikt om de gezondheid van een economie te meten - lokaal, nationaal of internationaal - door te kijken hoeveel mensen er werken. Economen gebruiken deze gegevens om overheden en bedrijven te helpen economische veranderingen te doorstaan.

Werkloosheid begrijpen

In de basiseconomie is werkgelegenheid gekoppeld aan lonen. Als u in dienst bent, betekent dit dat u bereid bent te werken voor het geldende loon dat wordt aangeboden om het werk te doen dat u doet. Als u werkloos bent, betekent dit dat u datzelfde werk niet kunt of wilt doen. Volgens economen zijn er twee manieren om werkloos te zijn.

• Vrijwillige werkloosheid doet zich voor wanneer iemand werkloos is naar keuze, in plaats van vanwege een gebrek aan werkgelegenheid. Ontslag nemen omdat je net de loterij hebt gewonnen en geen vaste salaris meer nodig hebt, is een voorbeeld van vrijwillige werkloosheid.
• Onvrijwillige werkloosheid doet zich voor wanneer iemand bereid en in staat is om voor een bepaald loon te werken, maar geen baan kan vinden. Bedrijfsontslagen na een fusie of een recessie in de economie zijn twee voorbeelden van onvrijwillige werkloosheid. 

Economen zijn vooral geïnteresseerd in onvrijwillige werkloosheid, omdat het hen helpt de totale arbeidsmarkt te peilen. Ze verdelen onvrijwillige werkloosheid in drie categorieën.

Wrijving Werkloosheid

Wrijvingswerkloosheid is de tijd die een werknemer tussen twee banen doorbrengt. Voorbeelden hiervan zijn een freelance ontwikkelaar wiens contract is geëindigd zonder dat er nog een optreden hoeft te wachten, een recent afgestudeerd college dat zijn of haar eerste baan zoekt, of een moeder die terugkeert naar het personeelsbestand na het opvoeden van een gezin. In elk van deze gevallen zal het tijd en middelen (wrijving) kosten voor die persoon om een ​​nieuwe baan te vinden.

Hoewel wrijvingswerkloosheid over het algemeen als kortlopend wordt beschouwd, is het misschien niet zo kort. Dit geldt met name voor mensen die nieuw zijn bij het personeel en die geen recente ervaring of professionele connecties hebben. Over het algemeen beschouwen economen dit soort werkloosheid echter als een teken van een gezonde banenmarkt zolang deze laag is. Een lage frictiewerkloosheid betekent dat mensen die werk zoeken, het vrij gemakkelijk vinden om het te vinden.

Periodieke werkloosheid

Cyclische werkloosheid doet zich voor tijdens de neergang in de conjunctuurcyclus wanneer de vraag naar goederen en diensten daalt en bedrijven reageren door de productie te verminderen en werknemers te ontslaan. Wanneer dit gebeurt, zijn er meer werknemers dan er beschikbare banen zijn. Werkloosheid is het onvermijdelijke resultaat.

Economen gebruiken dit om de gezondheid van een hele economie of grote sectoren van een te meten. Cyclische werkloosheid kan voor sommige mensen van korte duur zijn, slechts enkele weken duren, of van lange duur. Het hangt allemaal af van de mate van economische neergang en welke bedrijfstakken het zwaarst worden getroffen. Economen richten zich meestal op het aanpakken van de diepere oorzaken van de economische neergang, in plaats van de cyclische werkloosheid zelf te corrigeren.

Structurele werkloosheid

Structurele werkloosheid is de meest ernstige vorm van werkloosheid omdat het wijst op seismische veranderingen in een economie. Het komt voor wanneer een persoon klaar en bereid is om te werken, maar geen werk kan vinden omdat er geen beschikbaar is of omdat ze niet over de vaardigheden beschikken om te worden ingehuurd voor de bestaande banen. Vaak zijn deze mensen maanden of jaren werkloos en kunnen ze volledig uit het personeel verdwijnen.

Dit soort werkloosheid kan worden veroorzaakt door automatisering die een taak van een persoon elimineert, zoals wanneer een lasser aan een lopende band wordt vervangen door een robot. Het kan ook worden veroorzaakt door de ineenstorting of achteruitgang van een belangrijke industrie als gevolg van globalisering, omdat banen naar het buitenland worden verscheept om lagere arbeidskosten na te streven. In de jaren zestig bijvoorbeeld was ongeveer 98 procent van de schoenen die in de VS werden verkocht, van Amerikaanse makelij. Vandaag ligt dat cijfer dichter bij de tien procent.

Seizoensgebonden werkloosheid

Seizoensgebonden werkloosheid doet zich voor wanneer de vraag naar werknemers in de loop van het jaar varieert. Het kan worden gezien als een vorm van structurele werkloosheid, omdat de vaardigheden van seizoensarbeiders niet nodig zijn op bepaalde arbeidsmarkten gedurende ten minste een deel van het jaar.

De bouwmarkt in noordelijke klimaten is bijvoorbeeld afhankelijk van het seizoen, in warmere klimaten. Seizoensgebonden werkloosheid wordt als minder problematisch beschouwd dan reguliere structurele werkloosheid, vooral omdat de vraag naar seizoensgebonden vaardigheden niet voor altijd is verdwenen en in een redelijk voorspelbaar patroon weer opduikt.