The Study of Suicide by Emile Durkheim

"Le Suicide" van de Franse oprichtersocioloog Émile Durkheim is een klassieke tekst in de sociologie die veel wordt onderwezen aan studenten psychologie. Het boek, dat in 1897 werd gepubliceerd, was de eerste die een sociologische studie naar zelfmoord presenteerde, en de conclusie dat zelfmoord haar oorsprong kan hebben in sociale oorzaken in plaats van alleen te wijten te zijn aan een individueel temperament was destijds baanbrekend..

Belangrijkste afhaalrestaurants: sociale integratie en zelfmoord

Durkheim concludeerde dat des te meer sociaal geïntegreerd en verbonden een persoon is, hoe minder waarschijnlijk hij of zij zelfmoord zal plegen. Naarmate de sociale integratie afneemt, hebben mensen meer kans om zelfmoord te plegen.

Overzicht van de tekst van Durkheim

De tekst van Zelfmoord bood een onderzoek aan hoe de zelfmoordcijfers destijds verschilden per religie. In het bijzonder analyseerde Durkheim verschillen tussen protestanten en katholieken. Hij vond een lager percentage zelfmoord onder katholieken en theoretiseerde dat dit te wijten was aan sterkere vormen van sociale controle en cohesie onder hen dan onder protestanten.

Demografie van zelfmoord: studiebevindingen

Bovendien ontdekte Durkheim dat zelfmoord minder vaak voorkwam bij vrouwen dan bij mannen, vaker bij alleenstaanden dan bij mensen die een romantische partner zijn en minder vaak bij mensen met kinderen..

Verder ontdekte hij dat soldaten vaker zelfmoord plegen dan burgers en dat vreemd genoeg de zelfmoordcijfers tijdens vredestijd hoger zijn dan tijdens oorlogen.

Correlatie versus oorzakelijk verband: zelfmoordkrachten

Op basis van zijn gegevens uit de gegevens betoogde Durkheim dat zelfmoord niet alleen het gevolg kan zijn van psychologische of emotionele factoren, maar ook van sociale factoren. Durkheim redeneerde dat met name sociale integratie een factor is.

Hoe meer sociaal geïntegreerd een persoon is - dat wil zeggen, hoe meer hij of zij verbonden is met de samenleving, een gevoel van algemeen verbondenheid hebben en een gevoel dat het leven zinvol is binnen de sociale context - hoe minder waarschijnlijk hij of zij zelfmoord zal plegen. Naarmate de sociale integratie afneemt, hebben mensen meer kans om zelfmoord te plegen.

Durkheim's Typology of Suicide

Durkheim ontwikkelde een theoretische typologie van zelfmoord om de verschillende effecten van sociale factoren te verklaren en hoe deze tot zelfmoord kunnen leiden:

• Anomische zelfmoord is een extreme reactie van een persoon die anomie ervaart, een gevoel van verbondenheid met de samenleving en een gevoel niet thuishoren als gevolg van een verzwakte sociale cohesie. Anomie treedt op tijdens periodes van ernstige sociale, economische of politieke omwentelingen, die resulteren in snelle en extreme veranderingen in de samenleving en het dagelijks leven. In dergelijke omstandigheden kan een persoon zich zo verward en losgekoppeld voelen dat hij ervoor kiest zelfmoord te plegen.
• Altruïstische zelfmoord is vaak een gevolg van overmatige regulering van individuen door sociale krachten, zodat een persoon ertoe kan worden bewogen zichzelf te doden ten behoeve van een doel of voor de samenleving in het algemeen. Een voorbeeld is iemand die zelfmoord pleegt omwille van een religieuze of politieke zaak, zoals de beruchte Japanse Kamikaze-piloten uit de Tweede Wereldoorlog, of de kapers die de vliegtuigen neerstortten in het World Trade Center, het Pentagon en een veld in Pennsylvania in 2001. In dergelijke sociale omstandigheden zijn mensen zo sterk geïntegreerd in sociale verwachtingen en de samenleving zelf dat ze zichzelf zullen doden in een poging om collectieve doelen te bereiken.
• Egoïstische zelfmoord is een diepgaande reactie uitgevoerd door mensen die zich totaal afgescheiden voelen van de samenleving. Gewoonlijk worden mensen geïntegreerd in de samenleving door werkrollen, banden met familie en gemeenschap en andere sociale banden. Wanneer deze banden worden verzwakt door pensionering of verlies van familie en vrienden, neemt de kans op egoïstische zelfmoord toe. Ouderen, die deze verliezen het meest lijden, zijn zeer vatbaar voor egoïstische zelfmoord.
• Fatalistische zelfmoord treedt op onder omstandigheden van extreme sociale regulering die leidt tot onderdrukkende omstandigheden en een ontkenning van het zelf en van keuzevrijheid. In een dergelijke situatie kan een persoon ervoor kiezen om te sterven in plaats van door te gaan met de onderdrukkende omstandigheden, zoals het geval van zelfmoord onder gevangenen.

bronnen

• Durkheim, Émile. "Suicide: A Study in Sociology." Trans. Spaulding, John A. New York: The Free Press, 1979 (1897). 
• Jones, Robert Alun. "Émile Durkheim: een inleiding tot vier grote werken." Beverly Hills CA: Sage Publications, 1986.
• Szelényi, Iván. "Lezing 24: Durkheim over zelfmoord." SOCY 151: Fundamenten van de moderne sociale theorie. Open Yale cursussen. New Haven CT: Yale University. 2009.