De belangrijkste punten van Het Communistisch Manifest

'Het Communistisch Manifest', geschreven door Karl Marx en Friedrich Engels in 1848, is een van de meest onderwezen teksten in de sociologie. De Communistische Liga in Londen gaf opdracht voor het werk, dat oorspronkelijk in het Duits werd gepubliceerd. In die tijd diende het als een politieke oproep voor de communistische beweging in Europa. Tegenwoordig biedt het een sluwe en vroege kritiek op het kapitalisme en zijn sociale en culturele implicaties.

Voor studenten sociologie is de tekst een nuttige inleiding op Marx 'kritiek op het kapitalisme, maar het kan een uitdagend boek zijn voor mensen buiten dit vakgebied. Een samenvatting die de belangrijkste punten opsplitst, kan het manifest gemakkelijker verteerbaar maken voor lezers die gewoon kennis maken met sociologie.

Geschiedenis van het manifest

"Het Communistisch Manifest" komt voort uit de gezamenlijke ontwikkeling van ideeën tussen Marx en Engels, maar alleen Marx schreef het definitieve ontwerp. De tekst werd een belangrijke politieke invloed op het Duitse publiek en leidde ertoe dat Marx het land werd uitgezet. Dit leidde tot zijn permanente verhuizing naar Londen en de 1850 publicatie van het pamflet voor het eerst in het Engels. 

Ondanks zijn controversiële ontvangst in Duitsland en zijn centrale rol in het leven van Marx, kreeg de tekst pas in de jaren 1870 veel aandacht. Vervolgens nam Marx een prominente rol in de International Workingmen's Association en steunde hij publiekelijk de commune en de socialistische beweging van Parijs in 1871. De tekst groeide ook in populariteit vanwege zijn rol in een verraadproces tegen Duitse sociaaldemocratische partijleiders.

Nadat het bekender werd, hebben Marx en Engels het boek herzien en opnieuw gepubliceerd in de versie die de lezers tegenwoordig kennen. Het manifest wordt al sinds de late 19e eeuw over de hele wereld gelezen en blijft de basis voor kritiek op het kapitalisme. Het heeft oproepen tot sociale, economische en politieke systemen geïnspireerd, georganiseerd door gelijkheid en democratie in plaats van uitbuiting.

Inleiding tot het manifest

"Een spook achtervolgt Europa - het spook van het communisme."

Marx en Engels beginnen het manifest door erop te wijzen dat de Europese machten het communisme als een bedreiging hebben geïdentificeerd. Deze leiders geloven dat het communisme de machtsstructuur en het economische systeem dat bekend staat als het kapitalisme zou kunnen veranderen. Gezien haar potentieel vereist de communistische beweging volgens Marx en Engels een manifest, en dat is wat de tekst in kwestie wil zijn.

Deel 1: Bourgeois en Proletariërs

"De geschiedenis van de tot nu toe bestaande samenleving is de geschiedenis van klassenstrijd."

In het eerste deel van het manifest verklaren Marx en Engels de evolutie van het kapitalisme en de uitbuitende klassenstructuur die hieruit voortvloeide. Terwijl politieke revoluties de ongelijke hiërarchieën van het feodalisme ten val brachten, ontstond in plaats daarvan een nieuw klassensysteem dat voornamelijk bestond uit een bourgeoisie (eigenaars van de productiemiddelen) en proletariaat (loonarbeiders). Marx en Engels leggen uit:

"De moderne burgerlijke maatschappij die uit de ruïnes van de feodale maatschappij is voortgekomen, heeft de klassenantagonisten niet afgeschaft. Het heeft slechts nieuwe klassen, nieuwe voorwaarden voor onderdrukking, nieuwe vormen van strijd in plaats van de oude opgezet."

De bourgeoisie bereikte de staatsmacht door het post-feodale politieke systeem te creëren en te beheersen. Bijgevolg, zo verklaren Marx en Engels, weerspiegelt de staat de wereldvisies en belangen van de rijke en machtige minderheid en niet die van het proletariaat, dat de meerderheid van de samenleving vormt.

Vervolgens bespreken Marx en Engels de wrede, uitbuitende realiteit van wat er gebeurt wanneer werknemers worden gedwongen om met elkaar te concurreren en hun arbeid aan de eigenaars van kapitaal te verkopen. Wanneer dit gebeurt, worden de sociale banden die vroeger mensen samenbonden, weggenomen. Werknemers worden vervangbaar en vervangbaar, een concept dat bekend staat als een 'contante nexus'.

Terwijl het kapitalistische systeem groeit, groeit en evolueert, worden zijn methoden en productieverhoudingen en eigendomsrechten steeds meer gecentraliseerd. De wereldwijde schaal van de hedendaagse kapitalistische economie en de extreme concentratie van rijkdom onder de wereldwijde elite tonen ons aan dat de 19e-eeuwse observaties van Marx en Engels nauwkeurig waren.

Hoewel het kapitalisme een wijdverbreid economisch systeem is, beweren Marx en Engels dat het is ontworpen om te falen. Dat komt omdat, terwijl eigendom en rijkdom zich concentreren, de uitbuitingsomstandigheden van loonarbeiders in de loop van de tijd verslechteren en de zaden van opstand zaaien. De auteurs beweren dat die opstand in feite al aan het ontstaan ​​is; de opkomst van de Communistische Partij signaleert dit. Marx en Engels eindigen deze paragraaf met deze conclusie:

"Wat de bourgeoisie daarom produceert, zijn vooral haar eigen grafdelvers. Haar val en de overwinning van het proletariaat zijn even onvermijdelijk."