Wegzout - of droogmiddel - wordt gebruikt om ijs en sneeuw van verharde wegen in de winter te smelten. In Noord-Amerika wordt het regelmatig gebruikt in noordelijke staten en provincies, en op hooggelegen wegen. Wegzout verbetert de hechting van de banden op de stoep, waardoor de voertuigveiligheid aanzienlijk wordt verhoogd, maar het heeft ook gevolgen voor het milieu buiten het wegdek.
Zout is niet noodzakelijk tafelzout of natriumchloride. Er is een breed scala aan producten op de markt om sneeuw en ijs te smelten, waaronder natriumchloride, calciumchloride en zelfs bietensap. Soms wordt zout verspreid als een sterk geconcentreerde zoutoplossing in plaats van in vaste vorm. De meeste droogmiddelen werken fundamenteel op dezelfde manier, waarbij het vriespunt van water wordt verlaagd door ionen toe te voegen, die geladen deeltjes zijn. In het geval van bijvoorbeeld tafelzout levert elk NaCl-molecuul een positief natriumion en een negatief chloride-ion. In voldoende grote concentraties hebben de verschillende ionen die vrijkomen door strooizout schadelijke effecten op het milieu.
Strooizout wordt aangebracht voor en tijdens ijs- en sneeuwgebeurtenissen, met snelheden die variëren afhankelijk van de lokale omstandigheden. Een planningstool van het Salt Institute schat dat transportautoriteiten honderden ponden zout moeten plannen per mijl tweebaansweg, per storm. Alleen al in het stroomgebied van Chesapeake Bay wordt jaarlijks ongeveer 2,5 miljoen ton strooizout toegepast.
Het zout verdampt niet of verdwijnt anders; het verspreidt zich op twee manieren van de weg. Opgelost in smeltwater, komt zout stromen, vijvers en grondwater binnen, wat bijdraagt aan watervervuiling. Ten tweede komt dispersie vanuit de lucht doordat droog zout door banden wordt opgeschopt en zout water wordt omgezet in druppeltjes in de lucht door passerende voertuigen en weg van de weg wordt gespoten. Aanzienlijke hoeveelheden strooizout bevinden zich op 100 m (330 voet) van wegen en meetbare hoeveelheden worden nog steeds waargenomen na 200 m (660 ft).
Uiteindelijk worden mensenlevens gered door het gebruik van strooizout in de winter. Onderzoek naar veilige alternatieven voor strooizout is belangrijk: actief onderzoek is gaande met bietensap, kaaspekel en andere agrarische bijproducten.
Illinois DOT. Toegang verkregen tot 21 januari 2014. Onderzoek naar atmosferische dispersie van ontijzingszout toegepast op wegen
New Hampshire Department of Environmental Services. Toegang verkregen tot 21 januari 2014. Milieu-, gezondheids- en economische effecten van strooizout.
Het zoutinstituut. Toegang tot 21 januari 2014. Het handboek van Snowfighter: een praktische gids voor sneeuw- en ijsbestrijding.