Het economische effect van tarieven

Tarieven - belastingen of heffingen op een geïmporteerd goed door een binnenlandse overheid - worden meestal geheven als een percentage van de aangegeven waarde van het goed, vergelijkbaar met een omzetbelasting. In tegenstelling tot een omzetbelasting zijn de tarieven vaak verschillend voor elk goed en zijn de tarieven niet van toepassing op in het binnenland geproduceerde goederen.

Gevolgen voor de economie

Behalve in alle, behalve de zeldzaamste gevallen, kwetsen tarieven het land dat hen oplegt, omdat hun kosten opwegen tegen hun voordelen. Tarieven zijn een zegen voor binnenlandse producenten die nu geconfronteerd worden met verminderde concurrentie op hun thuismarkt. Door de verminderde concurrentie stijgen de prijzen. De verkoop van binnenlandse producenten moet ook stijgen, al het andere is gelijk. De verhoogde productie en prijs zorgt ervoor dat binnenlandse producenten meer werknemers aannemen, waardoor de consumentenuitgaven stijgen. De tarieven verhogen ook de overheidsinkomsten die kunnen worden gebruikt ten voordele van de economie.

Er zijn echter kosten aan de tarieven verbonden. Nu de prijs van het goed met het tarief is gestegen, wordt de consument gedwongen om minder van dit goed of minder van een ander goed te kopen. De prijsverhoging kan worden gezien als een verlaging van het consumenteninkomen. Aangezien consumenten minder inkopen, verkopen binnenlandse producenten in andere industrieën minder, waardoor de economie achteruitgaat.

Over het algemeen compenseert het voordeel dat wordt veroorzaakt door de toegenomen binnenlandse productie in de tariefbeschermde industrie plus de hogere overheidsinkomsten niet de verliezen die de verhoogde prijzen veroorzaken voor consumenten en de kosten van het opleggen en innen van het tarief. We hebben niet eens de mogelijkheid overwogen dat andere landen tarieven op onze goederen als vergelding zouden toepassen, waarvan we weten dat dit ons veel geld zou kosten. Zelfs als ze dat niet doen, is het tarief nog steeds duur voor de economie.

Adam Smith's Het welzijn van naties liet zien hoe internationale handel de rijkdom van een economie vergroot. Elk mechanisme dat is ontworpen om de internationale handel te vertragen, zal de economische groei verminderen. Om deze redenen leert de economische theorie ons dat tarieven schadelijk zullen zijn voor het land dat ze oplegt.

Dat is hoe het in theorie zou moeten werken. Hoe werkt het in de praktijk??

Empirisch bewijs

1. Een essay over vrijhandel bij The Concise Encyclopedia of Economics gaat in op de kwestie van het internationale handelsbeleid. In het essay stelt Alan Blinder dat "één studie schatte dat Amerikaanse consumenten in 1984 jaarlijks 42.000 dollar betaalden voor elke textielbaan die werd behouden door importquota, een bedrag dat de gemiddelde inkomsten van een textielarbeider aanzienlijk overtrof. Diezelfde studie schatte dat buitenlandse import kostte $ 105.000 per jaar voor de taak van elke automobilist die werd gered, $ 420.000 voor elke taak in de tv-productie en $ 750.000 voor elke taak die werd bespaard in de staalindustrie. "
2. In het jaar 2000 verhoogde president Bush de tarieven voor geïmporteerde staalproducten met 8 tot 30 procent. Het Mackinac Center for Public Policy citeert een studie die aangeeft dat het tarief het Amerikaanse nationale inkomen met 0,5 tot 1,4 miljard dollar zal verminderen. De studie schat dat minder dan 10.000 banen in de staalindustrie door de maatregel zullen worden bespaard tegen een kostprijs van meer dan $ 400.000 per bespaarde baan. Voor elke taak die met deze maatregel wordt opgeslagen, gaan er 8 verloren.
3. De kosten voor het beschermen van deze banen zijn niet uniek voor de staalindustrie of de Verenigde Staten. Het National Center For Policy Analysis schat dat de tarieven in 1994 de Amerikaanse economie 32,3 miljard dollar of $ 170.000 kostten voor elke geredde baan. Tarieven in Europa kosten Europese consumenten $ 70.000 per geredde baan, terwijl Japanse consumenten $ 600.000 verloren per geredde baan door Japanse tarieven.

Onderzoek na onderzoek heeft aangetoond dat tarieven, of ze nu één tarief zijn of honderden, slecht zijn voor de economie. Als tarieven de economie niet helpen, waarom zou een politicus er dan een invoeren? Politici worden immers sneller herkozen als de economie het goed doet, dus je zou denken dat het in hun eigen belang zou zijn om tarieven te voorkomen.

Effecten en voorbeelden

Bedenk dat tarieven niet voor iedereen schadelijk zijn en een distributief effect hebben. Sommige mensen en industrieën winnen wanneer het tarief wordt vastgesteld en anderen verliezen. De manier waarop winsten en verliezen worden verdeeld, is absoluut cruciaal om te begrijpen waarom tarieven en veel andere beleidsmaatregelen worden vastgesteld. Om de logica achter het beleid te begrijpen, moeten we de logica van collectieve actie begrijpen.

Neem het voorbeeld van tarieven die zijn ingevoerd op geïmporteerd Canadees zachthout. We veronderstellen dat de maatregel 5.000 banen bespaart, ten koste van $ 200.000 per taak, of een kostenpost van 1 miljard dollar voor de economie. Deze kosten worden verdeeld over de economie en vertegenwoordigen slechts een paar dollar voor elke persoon die in Amerika woont. Het is duidelijk te zien dat het voor geen enkele Amerikaan de tijd en moeite waard is om zichzelf te informeren over de kwestie, donaties voor de zaak te vragen en het lobbycongres om een ​​paar dollar te verdienen. Het voordeel voor de Amerikaanse naaldhoutindustrie is echter vrij groot. De tienduizend houtbewerkers zullen bij het Congres lobbyen om hun banen te beschermen, samen met de houtbedrijven die honderdduizenden dollars zullen verdienen door de maatregel uit te voeren. Aangezien de mensen die profiteren van de maatregel een stimulans hebben om voor de maatregel te lobbyen, terwijl de mensen die verliezen geen stimulans hebben om de tijd en het geld te besteden om tegen de kwestie te lobbyen, het tarief zal worden doorberekend, hoewel het in totaal negatieve gevolgen voor de economie.

De voordelen van tariefbeleid zijn veel zichtbaarder dan de verliezen. U kunt de zagerijen zien die zouden worden gesloten als de industrie niet door tarieven wordt beschermd. U kunt de werknemers ontmoeten wier banen verloren gaan als de tarieven niet door de overheid worden vastgesteld. Aangezien de kosten van het beleid wijd en zijd worden verdeeld, kunt u de kosten van een slecht economisch beleid niet onder ogen zien. Hoewel 8 werknemers hun baan kunnen verliezen voor elke taak die wordt bespaard door een zachthouttarief, zult u nooit een van deze werknemers ontmoeten, omdat het onmogelijk is om precies aan te geven welke werknemers hun baan hadden kunnen behouden als het tarief niet was vastgesteld. Als een werknemer zijn baan verliest omdat de prestaties van de economie slecht zijn, kun je niet zeggen of een verlaging van de houttarieven zijn baan zou hebben gered. Het nachtelijke nieuws zou nooit een beeld laten zien van een landarbeider uit Californië en zou verklaren dat hij zijn baan is kwijtgeraakt vanwege tarieven die zijn ontworpen om de houtindustrie in Maine te helpen. Het verband tussen de twee is onmogelijk te zien. Het verband tussen houtbewerkers en houttarieven is veel beter zichtbaar en zal dus veel meer aandacht krijgen.

De voordelen van een tarief zijn duidelijk zichtbaar, maar de kosten zijn verborgen, het zal vaak blijken dat tarieven geen kosten hebben. Door dit te begrijpen, kunnen we begrijpen waarom zoveel overheidsbeleid wordt aangenomen dat de economie schaadt.