Jean Baptiste Lamarck Biography

Jean-Baptiste Lamarck werd geboren in Noord-Frankrijk op 1 augustus 1744. Hij was de jongste van elf kinderen geboren in Philippe Jacques de Monet de La Marck en Marie-Françoise de Fontaines de Chuignolles, een nobel maar niet rijk gezin. De meeste mannen in het gezin van Lamarck gingen in het leger, inclusief zijn vader en oudere broers. De vader van Jean duwde hem echter naar een carrière in de kerk, dus ging Lamarck eind 1750 naar een jezuïetencollege. Toen zijn vader stierf in 1760, reed Lamarck naar een strijd in Duitsland en voegde zich bij het Franse leger.

Hij steeg snel door de militaire gelederen en werd een bevelvoerende luitenant over troepen gestationeerd in Monaco. Helaas raakte Lamarck gewond tijdens een wedstrijd die hij met zijn troepen speelde en na een operatie maakte de blessure erger, hij werd buiten gebruik gesteld. Hij ging toen geneeskunde studeren met zijn broer, maar besloot onderweg dat de natuurlijke wereld, en in het bijzonder plantkunde, een betere keuze voor hem waren.

Biografie

In 1778 publiceerde hij Flore française, een boek dat de eerste dichotome sleutel bevatte die verschillende soorten hielp identificeren op basis van contrasterende kenmerken. Zijn werk leverde hem de titel op van "Botanist to the King" die hem door Comte de Buffon werd gegeven in 1781. Hij kon toen door Europa reizen en plantmonsters en gegevens voor zijn werk verzamelen.

Lamarck richtte zijn aandacht op het dierenrijk en was de eerste die de term 'ongewerveld' gebruikte om dieren zonder ruggengraat te beschrijven. Hij begon fossielen te verzamelen en allerlei eenvoudige soorten te bestuderen. Helaas werd hij volledig blind voordat hij zijn geschriften over het onderwerp beëindigde, maar hij werd bijgestaan ​​door zijn dochter zodat hij zijn werken over zoölogie kon publiceren.

Zijn meest bekende bijdragen aan de zoölogie waren geworteld in de Theory of Evolution. Lamarck was de eerste die beweerde dat mensen uit een lagere soort waren geëvolueerd. In feite stelde zijn hypothese dat alle levende dingen zijn opgebouwd van de meest eenvoudige tot aan de mens. Hij geloofde dat nieuwe soorten spontaan ontstonden en dat lichaamsdelen of organen die niet werden gebruikt gewoon zouden verschrompelen en weg zouden gaan. Zijn tijdgenoot Georges Cuvier hekelde dit idee snel en werkte hard om zijn eigen bijna tegengestelde ideeën te promoten.

Jean-Baptiste Lamarck was een van de eerste wetenschappers die het idee publiceerde dat aanpassing plaatsvond in soorten om hen te helpen beter te overleven in het milieu. Hij beweerde verder dat deze fysieke veranderingen vervolgens werden doorgegeven aan de volgende generatie. Hoewel dit nu bekend staat als onjuist, gebruikte Charles Darwin deze ideeën bij het opstellen van zijn theorie van Natuurlijke Selectie.

Priveleven

Jean-Baptiste Lamarck had in totaal acht kinderen met drie verschillende vrouwen. Zijn eerste vrouw, Marie Rosalie Delaporte, gaf hem zes kinderen voordat ze stierf in 1792. Ze trouwden echter pas toen ze op haar sterfbed lag. Zijn tweede vrouw, Charlotte Victoire Reverdy, heeft twee kinderen gekregen, maar stierf twee jaar nadat ze waren getrouwd. Zijn laatste vrouw, Julie Mallet, had geen kinderen voordat ze stierf in 1819.

Het gerucht gaat dat Lamarck misschien een vierde vrouw heeft gehad, maar dit is niet bevestigd. Het is echter duidelijk dat hij een dove zoon en een andere zoon had die klinisch krankzinnig werd verklaard. Zijn twee levende dochters zorgden voor hem op zijn sterfbed en werden arm achtergelaten. Slechts één levende zoon verdiende de kost als ingenieur en kreeg kinderen ten tijde van de dood van Lamarck.