Hoe werd Tyrannosaurus Rex ontdekt?

Tyrannosaurus Rex is gemakkelijk de beroemdste dinosaurus die ooit heeft geleefd en is een case study over hoeveel we weten, en hoeveel we niet weten, over hoe dinosauriërs zich miljoenen jaren geleden gedroegen. Hoewel we bijvoorbeeld een vrij goed idee hebben hoe T. Rex eruit zag, weten we nog steeds niet zeker of het actief op zijn voedsel jaagde, of het warm- of koelbloedig was (of iets er tussenin), of zelfs of het kon sneller rennen dan een kleine oude dame op een fiets met drie snelheden.

Tyrannosaurus Rex: The Early Years

Enkele van de eerste, fragmentarische fossielen van Tyrannosaurus Rex werden ontdekt door de beroemde paleontoloog Edward Drinker Cope (met Othniel. C. Marsh, een van de deelnemers aan de beruchte 19e-eeuwse botoorlogen) in South Dakota in 1892. Drinker noemde onmiddellijk zijn vind Manospondylus gigax, wat zich ongeveer vertaalt als "gigantische dunne wervel" - en wie weet hoe de geschiedenis zou zijn veranderd als die kleurloze naam was blijven hangen. (Achteraf gezien, omdat ze pas jaren na het evenement werden geclassificeerd, werden verschillende T. Rex-fragmenten vóór 1892 ontdekt: verspreide tanden in Colorado, in 1874, en schedelfragmenten in Wyoming rond 1890.)

Gelukkig heeft een opeenvolging van meer complete fossiele ontdekkingen in Wyoming kort na de eeuwwisseling (door Barnum Brown, de assistent-curator van het American Museum of Natural History, genoemd naar het circus impresario PT Barnum) de dinosauruskoning gespaard opgezadeld met de volksnaam Manospondylus. In 1905 noemde de patriciërpresident van Brown's museum, Henry Fairfield Osborn, deze dinosaurus Tyrannosaurus Rex, Grieks voor 'tiran hagediskoning'.

De familie Tyrannosaur groeit

Technisch gezien is Tyrannosaurus Rex een soort (en de enige bekende soort) van het geslacht Tyrannosaurus. Sindsdien hebben paleontologen echter de fossielen ontdekt van talloze verwante geslachten, uit verschillende delen van de wereld, die allemaal onder de algemene categorie tyrannosaurussen vallen. Extra tyrannosaurus-ontdekkingen uit Noord-Amerika - waaronder Gorgosaurus, Albertosaurus en Appalachiosaurus - bleken anders genoeg dan T. Rex om verdiend te worden toegewezen aan hun eigen geslachten, en tyrannosaurus zijn sindsdien ontdekt in de uitgestrektheid van Eurazië, waaronder een paar uiterst kleine, primitieve leden van het ras (zoals Dilong) uit China.

Een kort woord over een ander geslacht dat vaak wordt opgenomen in deze lijst van tyrannosauriërs, Nanotyrannus (letterlijk, "kleine tiran.") Het is nog steeds een punt van discussie of deze dinosaurus, die werd geïdentificeerd op basis van een enkele gefossiliseerde schedel ontdekt in de 1940's, vertegenwoordigt een echt nieuwe, tyrannosaurus ter grootte van een pint of was gewoon een ongelukkige T. Rex-juveniel die toevallig jong stierf. Het is ook mogelijk dat Nanotyrannus helemaal geen echte tyrannosaurus was, maar een bescheiden geproportioneerde theropod van de roofvogelfamilie.

Een meisje (of jongen) Tyrannosaurus Rex genaamd Sue

De meest spectaculaire Tyrannosaurus Rex-ontdekking tot nu toe is gedaan door de (toenmalige) amateur-fossielenjager Sue Hendrickson, die in 1990 een bijna volledig Tyrannosaurus Rex-skelet in Zuid-Dakota heeft opgegraven. leeftijd van ongeveer 30 jaar vanaf een beet tot het hoofd (die geldt als natuurlijke oorzaken tijdens het Krijt), waardoor het de oudste T. Rex is die tot nu toe is geïdentificeerd. (Trouwens, laat je niet misleiden door de naam - het is onbekend of Dinosaur Sue mannelijk of vrouwelijk was, hoewel paleontologen nu geloven dat vrouwelijke tyrannosauriërs de neiging hadden groter te zijn dan mannen.)

Bewijs dat er geen goede T. Rex-daad ongestraft blijft, bracht Hendrickson de volgende jaren na haar ontdekking ondergedompeld in juridische procedures met betrekking tot de herkomst en het eigendom van Sue - een beetje zoals de voogdijstrijd in Kramer tegen Kramer, maar met een heel, heel groot kind op het spel. Een rechtbank besliste uiteindelijk dat Sue's botten toebehoorden aan de persoon die het stuk land bezat waar ze werd ontdekt, en in 1997 werden de overblijfselen geveild aan Chicago's Field Museum of Natural History voor $ 8 miljoen, op dat moment een recordbedrag aan contanten voor een enkele dinosaurus.

Zoveel vragen over Tyrannosaurus Rex ...

In zekere zin is de populariteit van Tyrannosaurus Rex zowel een zegen als een vloek voor paleontologen. Positief is dat elke wetenschapper die een belangrijke ontdekking doet over het gedrag of de fysiologie van T. Rex, zeker de koppen van de voorpagina over de hele wereld zal bereiken. Aan de andere kant, mensen houden er niet van wanneer er met hun idolen wordt geknoeid, vooral als wordt aangetoond dat een zogenaamd angstaanjagende, niet te stoppen dinosaurus, nou ja, een soort watje is, of zelfs (hemelen te verdedigen) bedekt met veren. (Er is nu wat indirect bewijs, geëxtrapoleerd uit gevederde tyrannosauriërs zoals Yutyrannus, dat T. Rex tijdens ten minste een deel van zijn levenscyclus bevederd was, mogelijk toen het een jonge of jonge was.)

Niets krijgt bijvoorbeeld het bloed van een Tyrannosaurus Rex-fan zo kokend als de theorie dat T. Rex zijn voedsel opzocht in plaats van het actief op te jagen (het bewijsmateriaal wijst vandaag op deze dinosaurus die zich aan beide gedragingen overgeeft, waardoor Rex een opportunistisch roofdier wordt; zie Was T . Rex een Hunter of Scavenger?)), Of dat deze dinosaurus tijdens de spits langzamer was dan een New York City-bus, in plaats van de snelle dreiging van de Jurassic Park films (zie Hoe snel kunnen dinosaurussen rennen?). Wat de experts ook zeggen, je kunt er zeker van zijn dat Hollywood Tyrannosaurus Rex op de ouderwetse manier zal blijven portretteren - als de eeuwig chagrijnige, hongerige, vlootvoetige koning van de dinosauriërs.