Het sterrenbeeld Aquila is zichtbaar in de zomerhemel van het noordelijk halfrond en in de winter van het zuidelijk halfrond. Dit kleine maar belangrijke sterrenbeeld bevat verschillende fascinerende deep sky-objecten die amateurastronomen kunnen bekijken met een telescoop in de achtertuin.
De eenvoudigste manier om Aquila te vinden, is door het nabijgelegen sterrenbeeld Cygnus, de zwaan, te vinden. Het is een grof kruisvormig sterrenpatroon dat hoog in de lucht hangt op zomeravonden die half juli beginnen. Cygnus lijkt door de Melkweg te vliegen (die we van binnenuit zien als een strook sterren die zich over de hemel uitstrekken) naar Aquila, dat eruitziet als een kromme vorm van een plusteken. De helderste sterren van Aquila, Lyra en Cygnus vormen allemaal een bekend asterisme, de Summer Triangle, die zichtbaar is op het noordelijk halfrond van de vroege zomer tot laat in het jaar.
Aquila is al sinds de oudheid een bekend sterrenbeeld. Het werd gecatalogiseerd door de astronoom Claudius Ptolemy en werd uiteindelijk aangenomen als een van de 88 moderne sterrenbeelden in kaart gebracht door de International Astronomical Union (IAU).
Omdat het voor het eerst werd geïnterpreteerd door de Babyloniërs, is dit sterrenpatroon vrijwel altijd geïdentificeerd als een adelaar. In feite is de naam "aquila" afkomstig van het Latijnse woord voor "adelaar". Aquila was ook bekend in het oude Egypte, waar het werd gezien als een vogel die de god Horus vergezelde. Het werd op dezelfde manier geïnterpreteerd door de Grieken en later door de Romeinen, die het nasynchroniseerden Gier volans (de vliegende gier).
In China werden mythen over familie en scheiding verteld in relatie tot het sterpatroon. Polynesische culturen zagen Aquila op verschillende manieren, waaronder als een krijger, een hulpmiddel en een navigatiester.
De zes helderste sterren in deze regio vormen het lichaam van de adelaar, tegen een achtergrond van dimmer sterren. Aquila is relatief klein in vergelijking met nabijgelegen sterrenbeelden.
De helderste ster heet α Aquilae, ook bekend als Altair. Het ligt slechts ongeveer 17 lichtjaar van de aarde, waardoor het een vrij nabije buur is. De op één na helderste ster is β Aquilae, beter bekend als Alshain. De naam komt van een Arabische term die 'het evenwicht' betekent. Astronomen verwijzen meestal op deze manier naar sterren, met kleine Griekse letters om de helderste aan te duiden als alfa, bèta, enzovoort, naar de kleinste die lager in het alfabet zijn.
Aquila heeft verschillende dubbele sterren, waaronder 57 Aquilae. Het bevat een oranje gekleurde ster in combinatie met een witachtige. De meeste kijkers kunnen dit paar spotten met een goede verrekijker of een telescoop in de achtertuin. Zoek ook in Aquila naar andere dubbele sterren.
Aquila ligt in het vlak van de Melkweg, wat betekent dat er een aantal sterrenclusters binnen zijn grenzen zijn. De meeste zijn redelijk zwak en vereisen een goede verrekijker om ze te onderscheiden. Een goede sterrenkaart helpt u deze te vinden. Er is ook een planetaire nevel of twee in Aquila, inclusief NGC 6781. Het vereist een goede telescoop om te spotten, en het is een favoriete uitdaging voor astrofotografen. Met een krachtige telescoop is NGC 6781 kleurrijk en opvallend, zoals hieronder te zien. Een blik door een telescoop van het achtertuin-type is lang niet zo kleurrijk, maar toont in plaats daarvan een lichtgroen-grijze "klodder" licht.
Waarnemers kunnen Aquila gebruiken als een startplaats om de Melkweg en de vele clusters en objecten te verkennen die zich in nabijgelegen sterrenbeelden bevinden, zoals Boogschutter. Het centrum van ons sterrenstelsel ligt in de richting van Boogschutter en zijn buurman Scorpius.
Net boven Altair liggen twee kleine sterrenbeelden genaamd Delphinus de Dolfijn en Sagitta de Pijl. Delphinus is een van die sterpatronen die op zijn naam lijkt, een vrolijke kleine dolfijn in de sterrenzeeën van de Melkweg.