Lachgas of lachgas wordt op het kantoor van de tandarts gebruikt om de angst van de patiënt te verminderen en pijn te verlichten. Het is ook een veel voorkomende recreatieve drug. Heb je je ooit afgevraagd hoe lachgas werkt? Hier is een blik op hoe lachgas in het lichaam reageert en of het veilig is of niet.
Lachgas is de algemene naam voor lachgas of N2O. Het is ook bekend als stikstof, nitro of NOS. Het is een niet-brandbaar, kleurloos gas met een licht zoete smaak en geur. Naast het gebruik in raketten en om de motorprestaties voor autoraces te verbeteren, heeft lachgas verschillende medische toepassingen. Het wordt sinds 1844 in de tandheelkunde en chirurgie gebruikt als pijnstiller en verdovingsmiddel toen tandarts Dr. Horace Wells het zelf gebruikte tijdens een tandextractie. Sinds die tijd is het gebruik ervan gemeengoed geworden in de geneeskunde, plus het euforische effect van het inademen van het gas heeft geleid tot gebruik als recreatiegeneesmiddel.
Hoewel het gas lange tijd is gebruikt, wordt het exacte werkingsmechanisme in het lichaam onvolledig begrepen, gedeeltelijk omdat de verschillende effecten afhangen van verschillende reacties. Over het algemeen modereert stikstofoxide verschillende ligand-gated ionkanalen. In het bijzonder zijn de mechanismen voor de effecten:
Wanneer je lachgas krijgt bij de tandarts of de dokter, is het heel veilig. Een masker wordt gebruikt om eerst pure zuurstof toe te dienen en vervolgens een mengsel van zuurstof en lachgas. De effecten op het gezichtsvermogen, het gehoor, handvaardigheid en mentale prestaties zijn tijdelijk. Stikstofoxide heeft zowel neurotoxische als neuroprotectieve effecten, maar beperkte blootstelling aan de chemische stof heeft de neiging om op de een of andere manier geen permanent effect te veroorzaken.
De primaire risico's van lachgas zijn het inademen van een gecomprimeerd gas rechtstreeks vanuit de bus, wat ernstige longschade of de dood kan veroorzaken. Zonder aanvullende zuurstof kan het inademen van stikstofoxide hypoxie of zuurstofgebrekeffecten veroorzaken, waaronder duizeligheid, flauwvallen, lage bloeddruk en mogelijk een hartaanval. Deze risico's zijn vergelijkbaar met die van het inademen van heliumgas.
Langdurige of herhaalde blootstelling aan lachgas kan leiden tot een vitamine B-tekort, reproductieve problemen bij zwangere vrouwen en gevoelloosheid. Omdat heel weinig stikstofoxide door het lichaam wordt geabsorbeerd, ademt een persoon lachgas het grootste deel ervan in. Dit kan leiden tot risico's voor medisch personeel dat het gas routinematig in hun praktijk gebruikt.