Hoe hebben sterren hun naam gekregen?

Veel sterren hebben namen die we herkennen, waaronder Polaris (ook bekend als de noordster). Anderen hebben gewoon aanduidingen die eruit zien als tekenreeksen en letters. De helderste sterren aan de hemel hebben namen die duizenden jaren teruggaan tot een tijd waarin observatie met het blote oog de stand van de techniek was in de astronomie. Dus, bijvoorbeeld, in het sterrenbeeld Orion, heeft de heldere ster Betelgeuse (in zijn schouder) een naam die een venster opent naar het verre verleden, toen Arabische namen werden toegewezen aan de helderste sterren. Hetzelfde met Altair en Aldebaran en vele, vele anderen. Ze weerspiegelen de culturen en soms zelfs de legendes van het Midden-Oosterse, Griekse en Romeinse volk dat ze noemde.

Een HST-afbeelding van de ster Betelgeuze. Beeldtegoed: NASA, ESA

Pas sinds kort, toen telescopen steeds meer sterren onthulden, begonnen wetenschappers systematisch catalogusnamen aan sterren toe te wijzen. Betelgeuze staat ook bekend als alpha Orionis en wordt vaak op kaarten weergegeven als α Orionis, gebruik van het Latijnse genitief voor "Orion" en de Griekse letter α (voor "alpha") om aan te geven dat het de helderste ster in dat sterrenbeeld is. Het heeft ook het catalogusnummer HR 2061 (uit de Yale Bright Star Catalog), SAO 113271 (uit de Smithsonian Astrophysical Observatory survey) en maakt deel uit van verschillende andere catalogi. Meer sterren hebben deze catalogusnummers dan eigenlijk elk ander type naam, en de catalogi helpen astronomen de vele verschillende sterren aan de hemel te 'boeken'. 

Het is allemaal Grieks voor mij

Voor de meeste sterren komen hun namen uit een mix van Latijnse, Griekse en Arabische termen. Velen hebben meer dan één naam of aanduiding. Hier is hoe het allemaal tot stand is gekomen. 

Ongeveer 1.900 jaar geleden schreef de Egyptische astronoom Claudius Ptolemy (die werd geboren onder en leefde tijdens de Romeinse heerschappij van Egypte) de Almagest. Dit werk was een Griekse tekst waarin de namen van sterren werden opgenomen zoals ze door verschillende culturen waren genoemd (de meeste werden opgenomen in het Grieks, maar anderen in het Latijn volgens hun oorsprong).

Deze tekst is vertaald in het Arabisch en gebruikt door de wetenschappelijke gemeenschap. In die tijd stond de Arabische wereld bekend om scherpe astronomische kaarten en documentatie, en in de eeuwen na de val van het Romeinse rijk werd het de centrale opslagplaats van astronomische en wiskundige kennis. Dus het was hun vertaling die populair werd onder astronomen.

De namen voor sterren die we tegenwoordig kennen (soms bekend als traditionele, populaire of veel voorkomende namen) zijn de fonetische vertalingen van hun Arabische namen in het Engels. Betelgeuse, zoals hierboven vermeld, begon bijvoorbeeld als Yad al-Jauzā ', wat zich ruwweg vertaalt naar "de hand [of schouder] van Orion." Sommige sterren, zoals Sirius, zijn echter nog steeds bekend onder hun Latijnse, of in dit geval Griekse namen. Meestal worden deze bekende namen toegevoegd aan de helderste sterren aan de hemel.

Het sterrenbeeld Orion en de Orionnevel - een gebied rond de geboorte van sterren dat kan worden gezien net onder de gordel van Orion. Carolyn Collins Petersen

Sterren een naam geven vandaag

De kunst van het geven van eigennamen aan sterren is opgehouden, grotendeels omdat alle heldere sterren namen hebben en er miljoenen dimmer zijn. Het zou verwarrend en moeilijk zijn om elke ster een naam te geven. Dus vandaag krijgen sterren eenvoudig een numerieke descriptor om hun positie aan de nachtelijke hemel aan te duiden, geassocieerd met bepaalde sterrencatalogi. De lijsten zijn gebaseerd op enquêtes van de hemel en hebben de neiging om sterren te groeperen op basis van een bepaalde eigenschap of door het instrument dat de eerste ontdekking van straling deed, alle vormen van licht van die ster in een bepaalde golfband. In feite helpt de studie van sterrenlicht om een ​​vaak gestelde astronomievraag te beantwoorden over welke soorten sterren er zijn en hoe astronomen ze classificeren.

Hoewel niet zo prettig voor het oor, zijn de hedendaagse naamgevingsconventies nuttig omdat onderzoekers een bepaald onderwerp bestuderen type van ster in een specifiek gebied van de hemel. Alle astronomen over de hele wereld komen overeen om dezelfde numerieke beschrijvingen te gebruiken om verwarring te voorkomen die zou kunnen ontstaan ​​als de ene groep een ster een bepaalde naam noemt en een andere groep de naam iets anders. 

Bovendien hebben missies zoals de Hipparcos-missie miljoenen sterren in beeld gebracht en bestudeerd, en elk van deze draagt ​​een naam die astronomen vertelt dat ze uit de dataset van Hipparcos kwamen (bijvoorbeeld).

Polaris is een goed voorbeeld van een andere naamgevingsconventie die wordt toegepast op een systeem met meerdere sterren. Polaris A is de primaire ster, Polaris Ab is een metgezel van de hoofdster en Polaris B is een afzonderlijke ster die rond de andere twee draait. Dit is het concept van een kunstenaar over hoe het systeem eruit zou kunnen zien in een afbeelding. NASA / ESA / HST, G. Bacon (STScI)

Sterrenbedrijven

De International Astronomical Union (IAU) is belast met boekhoudnomenclatuur voor sterren en andere hemellichamen. Officiële namen zijn "okay" door deze groep op basis van richtlijnen ontwikkeld door de astronomische gemeenschap. Andere namen die niet zijn goedgekeurd door de IAU zijn geen officiële namen.

Wanneer een ster door de IAU een eigennaam wordt genoemd, zullen de leden hem meestal de naam toekennen die door oude culturen voor dat object wordt gebruikt, als er een bekend is. Als dat niet lukt, worden meestal belangrijke historische figuren in de astronomie gekozen om geëerd te worden. Dit is echter ook zelden meer het geval, omdat catalogusaanduidingen een meer wetenschappelijke en gemakkelijk te gebruiken manier zijn om sterren in onderzoek te identificeren.

Er zijn een paar bedrijven die tegen betaling sterren willen noemen. Iemand betaalt zijn geld en denkt dat ze een ster naar zichzelf of een geliefde gaan noemen. Het probleem is dat deze namen door geen enkel astronomisch lichaam worden herkend. Ze zijn slechts een noviteit, die niet altijd goed wordt uitgelegd door de mensen die het recht om een ​​ster te noemen beweren te verkopen. Dus helaas, als er ooit iets interessants wordt ontdekt over de ster die iemand een bedrijf heeft betaald om te noemen, wordt die ongeautoriseerde naam niet gebruikt. De koper krijgt een mooie grafiek die al dan niet de ster toont die ze "genoemd" hebben (sommige bedrijven hebben eigenlijk gewoon een kleine stip op de grafiek gezet), en weinig anders. Misschien romantisch, maar zeker niet legitiem. En, mensen die astronomen zijn en / of in planetaria werken, hebben horrorverhalen te vertellen over rouwende familieleden die een sympathiekaart krijgen met een ster genoemd naar hun echtgenoot of vader of moeder of broer of zus, die opdagen om de ster van hun overleden geliefde te zien, gelovend een legitiem genoemde. De astronoom of planetariër wordt dan achtergelaten om de emotionele puinhoop op te ruimen die is gemaakt door het sterrenbenoemde bedrijf.

Als mensen echt een ster willen noemen, kunnen ze naar hun plaatselijke planetarium gaan en een ster op de koepel noemen in ruil voor een mooie donatie. Sommige faciliteiten doen dit of verkopen stenen in hun muren of stoelen in hun theaters. De fondsen gaan voor een goed educatief doel en helpen het planetarium zijn werk van astronomie onderwijzen. Het is veel bevredigender dan alleen maar een dubieus bedrijf betalen dat de 'officiële' status claimt voor een naam die nooit door astronomen zal worden gebruikt.

Bewerkt en bijgewerkt door Carolyn Collins Petersen