Geschiedenis van de Apollo 11-missie, One Giant Leap for Mankind

Een van de meest gedurfde reisprestaties in de geschiedenis van de mensheid vond plaats op 16 juli 1969, toen de Apollo 11 missie gelanceerd vanuit Cape Kennedy in Florida. Het droeg drie astronauten: Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins. Ze bereikten de maan op 20 juli, en later op de dag, terwijl miljoenen televisies over de hele wereld keken, verliet Neil Armstrong de maanlander om de eerste man te worden die voet op de maan zette. Zijn woorden, breed geciteerd, kondigden aan dat hij de hele mensheid in de inspanning vertegenwoordigde. Buzz Aldrin volgde korte tijd later.

Samen namen de twee mannen foto's, rotsmonsters en deden enkele wetenschappelijke experimenten voor een paar uur voordat ze voor de laatste keer naar de Eagle-lander terugkeerden. Ze verlieten de maan (na 21 uur en 36 minuten) om terug te keren naar de Columbia-commandomodule, waar Michael Collins achter was gebleven. Ze keerden terug naar de aarde om een ​​held te verwelkomen en de rest is geschiedenis.

Portret van de eerste bemanning van de maanlandingsmissie van Apollo 11. Van links naar rechts zijn Neil A. Armstrong, commandant; Michael Collins, commandomodulepiloot; en Edwin E. Aldrin Jr., piloot van de maanmodule. (1 mei 1969). Afbeelding met dank aan NASA

Waarom naar de maan gaan?

Ogenschijnlijk was het doel van de menselijke maanmissies het bestuderen van de interne structuur van de maan, de samenstelling van het oppervlak, hoe de oppervlaktestructuur werd gevormd en de leeftijd van de maan. Ze zouden ook sporen van vulkanische activiteit onderzoeken, de snelheid van vaste objecten die de maan raken, de aanwezigheid van magnetische velden en trillingen. Er zouden ook monsters worden verzameld van maangrond en gedetecteerde gassen. Dat was de wetenschappelijke reden voor wat ook een technologische uitdaging was.

Er waren echter ook politieke overwegingen. Ruimtefanaten van een bepaalde leeftijd herinneren zich dat ze een jonge president John F. Kennedy hadden beloofd Amerikanen naar de maan te brengen. Op 12 september 1962 zei hij, 

"We kiezen ervoor om naar de maan te gaan. We kiezen ervoor om in dit decennium naar de maan te gaan en de andere dingen te doen, niet omdat ze gemakkelijk zijn, maar omdat ze moeilijk zijn, omdat dat doel zal dienen om het beste van ons te organiseren en te meten energieën en vaardigheden, want die uitdaging is er een die we willen accepteren, een die we niet willen uitstellen, en die we ook willen winnen, en de anderen ook. "

Tegen de tijd dat hij zijn toespraak hield, was de 'Space Race' tussen de VS en de toenmalige Sovjetunie aan de gang. De Sovjet-Unie lag in de ruimte voor op de VS. Tot nu toe hadden ze de eerste kunstmatige satelliet in een baan om de aarde gebracht, met de lancering van Spoetnik op 4 oktober 1957. Op 12 april 1961 werd Yuri Gagarin de eerste mens die rond de aarde draaide. Vanaf het moment dat hij in 1961 aantrad, maakte president John F. Kennedy het een prioriteit om een ​​man op de maan te plaatsen. Zijn droom werd werkelijkheid op 20 juli 1969, met de landing van de Apollo 11 missie op het maanoppervlak. Het was een keerpunt in de wereldgeschiedenis, verbazingwekkend zelfs de Russen, die moesten toegeven dat (voorlopig) ze achter waren in de Space Race. 

Het 363 meter hoge Apollo 11 ruimtevoertuig wordt gelanceerd vanaf Pad A, Launch Complex 39, Kennedy Space Center, om 16.37 uur op 9 juli 1969. Apollo 11 is de eerste maanlandingsmissie van de Verenigde Staten. Afbeelding met dank aan NASA

De weg naar de maan beginnen

De vroege bemande vluchten van de Kwik en Tweelingen missies hadden aangetoond dat mensen in de ruimte konden overleven. Vervolgens kwam de Apollo missies, die mensen op de maan zouden landen.

Eerst zouden onbemande testvluchten komen. Deze zouden worden gevolgd door bemande missies die de commandomodule in de baan van de aarde testen. Vervolgens zou de maanmodule worden verbonden met de opdrachtmodule, nog steeds in de baan van de aarde. Dan zou de eerste vlucht naar de maan worden geprobeerd, gevolgd door de eerste poging om op de maan te landen. Er waren plannen voor maar liefst 20 dergelijke missies.

Apollo 11-astronaut Buzz Aldrin neemt zijn laatste stap van de Eagle-maanmodule naar het oppervlak van de maan. NASA / Getty-afbeeldingen

Apollo wordt gestart

Vroeg in het programma, op 27 januari 1967, vond een tragedie plaats waarbij drie astronauten om het leven kwamen en het programma bijna werd gedood. Een brand aan boord van het schip tijdens tests van de Apollo / Saturn 204 (beter bekend als Apollo 1 missie) verliet alle drie de bemanningsleden (Virgil I. "Gus" Grissom, de tweede Amerikaanse astronaut die de ruimte in vliegt; astronaut Edward H. White II, de eerste Amerikaanse astronaut die in de ruimte "loopt"; en astronaut Roger B. Chaffee) dood.

Nadat een onderzoek was voltooid en de wijzigingen waren aangebracht, ging het programma verder. Er is nooit een missie met de naam uitgevoerd Apollo 2 of Apollo 3. Apollo 4 gelanceerd in november 1967. Het werd gevolgd in januari 1968 met Apollo 5, de eerste test van de Lunar Module in de ruimte. De laatste onbemand Apollo missie was Apollo 6, die op 4 april 1968 werd gelanceerd.

De bemande missies begonnen met Apollo 7's Aardbaan, gelanceerd in oktober 1968. Apollo 8 volgde in december 1968, draaide om de maan en keerde terug naar de aarde. Apollo 9 was een andere baan om de aarde om de maanmodule te testen. De Apollo 10 missie (in mei 1969) was een complete enscenering van de aanstaande Apollo 11 missie zonder daadwerkelijk op de maan te landen. Het was de tweede die rond de maan draaide en de eerste die met de hele naar de maan reisde Apollo ruimtevaartuig configuratie. Astronauten Thomas Stafford en Eugene Cernan daalden af ​​binnen de Lunar Module tot binnen 14 kilometer van het maanoppervlak en bereikten de dichtstbijzijnde benadering tot op heden bij de maan. Hun missie plaveide de laatste weg naar de Apollo 11 landen.

Astronaut Neil Armstrong nam "een kleine stap voor de mens, een gigantische sprong voor de mensheid" toen hij uit de Apollo 11 en op de maan stapte, op 20 juli 1969. Voor de Verenigde Staten was het moment een triomfantelijke finish voor een race die begon in 1961 toen de Sovjet-Unie het eerste bemande ruimteschip in een baan om de aarde bracht. NASA / Getty-afbeeldingen

The Apollo Legacy

De Apollo missies waren de meest succesvolle bemande missies die uit de Koude Oorlog kwamen. Zij en de astronauten die hen vlogen bereikten veel geweldige dingen die NASA ertoe brachten technologieën te creëren die niet alleen leidden tot ruimteveer en planetaire missies, maar ook tot verbeteringen in medische en andere technologieën. De rotsen en andere monsters die Armstrong en Aldrin terugbrachten, onthulden de vulkanische make-up van de maan en gaven verleidelijke hints naar zijn oorsprong in een kolossale botsing meer dan vier miljard jaar geleden. Latere astronauten, zoals die op Apollo 14 en verder, keerden nog meer monsters terug uit andere delen van de maan en bewezen dat daar wetenschappelijke operaties konden worden uitgevoerd. En op technologisch vlak hebben de Apollo-missies en hun uitrusting de weg gebaand voor vooruitgang in toekomstige shuttles en andere ruimtevaartuigen.

Bewerkt en bijgewerkt door Carolyn Collins Petersen.