Geschiedenis en overzicht van de groene revolutie

De term Groene Revolutie verwijst naar de renovatie van landbouwpraktijken die in de jaren veertig in Mexico begon. Vanwege het succes om daar meer landbouwproducten te produceren, verspreidden Green Revolution-technologieën zich wereldwijd in de jaren vijftig en zestig, waardoor het aantal geproduceerde calorieën per hectare landbouw aanzienlijk toenam.

Geschiedenis en ontwikkeling van de groene revolutie

Het begin van de Groene Revolutie wordt vaak toegeschreven aan Norman Borlaug, een Amerikaanse wetenschapper die geïnteresseerd is in landbouw. In de jaren veertig begon hij onderzoek te doen in Mexico en ontwikkelde hij nieuwe tarwevariëteiten met hoge opbrengst. Door de tarwevariëteiten van Borlaug te combineren met nieuwe gemechaniseerde landbouwtechnologieën, was Mexico in staat meer tarwe te produceren dan zijn eigen burgers nodig hadden, waardoor ze tegen de jaren zestig een exporteur van tarwe werden. Voorafgaand aan het gebruik van deze rassen importeerde het land bijna de helft van zijn tarwevoorraad.

Vanwege het succes van de Groene Revolutie in Mexico verspreidde de technologie zich wereldwijd in de jaren vijftig en zestig. De Verenigde Staten bijvoorbeeld importeerden ongeveer de helft van hun tarwe in de jaren 1940, maar na gebruik van Green Revolution-technologieën werd het zelfvoorzienend in de jaren 1950 en werd het een exporteur tegen de jaren 1960.

Om de Green Revolution-technologieën te blijven gebruiken om meer voedsel te produceren voor een groeiende bevolking over de hele wereld, hebben de Rockefeller Foundation en de Ford Foundation, evenals veel overheidsinstanties over de hele wereld meer onderzoek gefinancierd. In 1963 vormde Mexico met behulp van deze financiering een internationaal onderzoeksinstituut genaamd The International Maize and Wheat Improvement Centre.

Landen over de hele wereld hebben op hun beurt geprofiteerd van het Green Revolution-werk van Borlaug en deze onderzoeksinstelling. India stond bijvoorbeeld aan het begin van de jaren zestig op de rand van massale hongersnood vanwege de snelgroeiende bevolking. Borlaug en de Ford Foundation hebben daar vervolgens onderzoek geïmplementeerd en ze ontwikkelden een nieuwe variëteit rijst, IR8, die meer graan per plant produceerde bij groei met irrigatie en kunstmest. Tegenwoordig is India een van 's werelds toonaangevende rijstproducenten en verspreidt het gebruik van rijst IR8 over Azië zich in de decennia na de ontwikkeling van de rijst in India.

Planttechnologieën van de groene revolutie

De gewassen die tijdens de Groene Revolutie werden ontwikkeld, waren variëteiten met een hoge opbrengst - wat betekent dat het gedomesticeerde planten waren die specifiek werden gekweekt om op meststoffen te reageren en een verhoogde hoeveelheid graan per geplant acre produceren.

De termen die vaak bij deze planten worden gebruikt om ze succesvol te maken, zijn de oogstindex, de fotosynthesetoewijzing en ongevoeligheid voor de daglengte. De oogstindex verwijst naar het bovengrondse gewicht van de plant. Tijdens de Groene Revolutie werden planten met de grootste zaden geselecteerd om de meeste productie mogelijk te maken. Na het selectief kweken van deze planten, evolueerden ze allemaal naar het kenmerk van grotere zaden. Deze grotere zaden creëerden vervolgens meer graanopbrengst en een zwaarder bovengronds gewicht.

Dit grotere bovengrondse gewicht leidde vervolgens tot een verhoogde toewijzing van fotosynthese. Door het zaad- of voedselgedeelte van de plant te maximaliseren, was het in staat om fotosynthese efficiënter te gebruiken omdat de tijdens dit proces geproduceerde energie rechtstreeks naar het voedselgedeelte van de plant ging.

Ten slotte, door selectief planten te kweken die niet gevoelig waren voor daglengte, konden onderzoekers zoals Borlaug de productie van een gewas verdubbelen omdat de planten niet beperkt waren tot bepaalde delen van de wereld op basis van alleen de beschikbare hoeveelheid licht.

Gevolgen van de groene revolutie

Omdat meststoffen grotendeels de Green Revolution mogelijk hebben gemaakt, hebben ze de landbouwpraktijken voor altijd veranderd, omdat de in deze tijd ontwikkelde variëteiten met hoge opbrengst niet succesvol kunnen groeien zonder de hulp van meststoffen.

Irrigatie speelde ook een grote rol in de Groene Revolutie en dit veranderde voor altijd de gebieden waar verschillende gewassen kunnen worden geteeld. Bijvoorbeeld, vóór de Groene Revolutie was de landbouw ernstig beperkt tot gebieden met een aanzienlijke hoeveelheid regenval, maar door irrigatie te gebruiken, kan water worden opgeslagen en naar drogere gebieden worden gestuurd, waardoor meer land in de landbouwproductie wordt gebracht - waardoor de landelijke opbrengsten toenemen.

Bovendien betekende de ontwikkeling van variëteiten met hoge opbrengst dat slechts een paar soorten, bijvoorbeeld, rijst werd geteeld. In India waren er bijvoorbeeld ongeveer 30.000 rijstvariëteiten vóór de Groene Revolutie, vandaag zijn dat er ongeveer tien - allemaal de meest productieve soorten. Door deze verhoogde gewashomogeniteit waren de soorten echter vatbaarder voor ziekten en plagen omdat er niet genoeg variëteiten waren om ze af te weren. Om deze paar variëteiten te beschermen, groeide ook het gebruik van pesticiden.

Ten slotte heeft het gebruik van Green Revolution-technologieën de hoeveelheid voedselproductie wereldwijd exponentieel verhoogd. Plaatsen als India en China, die ooit bang waren voor hongersnood, hebben het niet meer ervaren sinds het gebruik van IR8-rijst en andere voedselvariëteiten.

Kritiek op de groene revolutie

Naast de voordelen van de Groene Revolutie zijn er verschillende kritieken geweest. De eerste is dat de toegenomen hoeveelheid voedselproductie wereldwijd tot overbevolking heeft geleid.

De tweede grote kritiek is dat plaatsen als Afrika niet significant hebben geprofiteerd van de Groene Revolutie. De grootste problemen rond het gebruik van deze technologieën hier zijn echter een gebrek aan infrastructuur, corruptie door de overheid en onveiligheid in landen.

Ondanks deze kritiek heeft de Groene Revolutie voor altijd de manier veranderd waarop landbouw wereldwijd wordt gevoerd, ten voordele van de bevolking van veel landen die behoefte hebben aan meer voedselproductie.