Feiten en cijfers over de Pachycephalosaurus

Zoals het hoort bij een dinosaurus die is vernoemd naar zijn enorme schedel - die maar liefst 10 centimeter dik aan de voorkant en voorkant van zijn hoofd mat - is het meeste van wat we weten over Pachycephalosaurus gebaseerd op schedelspecimens. Toch heeft dit paleontologen er niet van weerhouden goed onderbouwde gissingen te doen over de rest van de anatomie van deze dinosaurus: men gelooft dat Pachycephalosaurus een gedrongen, dikke romp, vijfvingerige handen en een rechtopstaande, tweebenige houding bezat. Deze dinosaurus heeft zijn naam gegeven aan een heel ras vreemd ogende koppen, de pachycephalosauriërs, andere beroemde voorbeelden hiervan zijn Dracorex hogwartsia (genoemd ter ere van de Harry Potter-serie) en Stygimoloch (ook bekend als de 'gehoornde demon uit de rivier van de hel ").

Dikke schedels

Waarom hadden Pachycephalosaurus en andere dinosaurussen er zulke dikke schedels van? Zoals bij de meeste van dergelijke anatomische eigenaardigheden in het dierenrijk, is de meest waarschijnlijke verklaring dat de mannetjes van dit geslacht (en mogelijk ook de vrouwtjes) grote schedels hebben ontwikkeld om elkaar te domineren voor dominantie in de kudde en de recht om te paren; ze kunnen ook zachtjes, of niet zo zachtjes, hun hoofden tegen elkaars flanken hebben gestoten, of zelfs de flanken van dreigende tyrannosaurus en roofvogels. Het belangrijkste argument tegen de kopstoottheorie: twee Pachycephalosaurus-mannetjes van een halve ton die elkaar op topsnelheid aanvallen, hebben zichzelf misschien knock-out geslagen, wat vanuit een evolutionair perspectief zeker geen adaptief gedrag zou zijn! (Wat het uiteindelijke doel ook is, Pachycephalosaurus 'blokvormige boon beschermde het duidelijk niet tegen vergetelheid; dit was een van de laatste dinosaurussen op aarde, in de late Krijtperiode, toen een meteoorinslag 65 miljoen jaar geleden het hele ras uitstierf .)

Net als bij een andere familie van versierde dinosaurussen, de gehoornde, franje ceratopsians, is er behoorlijk wat verwarring over pachycephalosaurs in het algemeen (en Pachycephalosaurus in het bijzonder) op het geslacht- en soortniveau. Het is goed mogelijk dat veel 'gediagnosticeerde' geslachten van pachycephalosauriërs in feite de groeifasen van reeds genoemde soorten vertegenwoordigen; bijvoorbeeld, zowel de bovengenoemde Dracorex als de Stygimoloch kunnen heel goed blijken te behoren onder de paraplu van Pachycephalosaurus (wat ongetwijfeld een grote teleurstelling voor Harry Potter-fans zal zijn!). Totdat we meer weten over hoe de schedel van Pachycephalosaurus zich ontwikkelde van jong tot volwassen, zal deze staat van onzekerheid waarschijnlijk blijven bestaan.

Misschien vind je het leuk om te horen dat, naast Pachycephalosaurus, er ook een dinosaurus heette met de naam Micropachycephalosaurus, die een paar miljoen jaar eerder leefde (in Azië in plaats van Noord-Amerika) en een paar ordes van grootte kleiner was, slechts ongeveer twee voet lang en vijf of 10 pond. Ironisch genoeg kan de "kleine dikharige hagedis" zich bezighouden met echt kopstotend gedrag, omdat zijn kleine formaat het mogelijk zou maken om frontale botsingen ongeschonden te overleven.