Feiten over de walvishaai

Walvishaaien zijn zachte reuzen die in warme wateren leven en prachtige aftekeningen hebben. Hoewel dit de grootste vis ter wereld is, voeden ze zich met kleine organismen. 

Deze unieke, filter-voedende haaien leken ongeveer dezelfde tijd te evolueren als filter-voedende walvissen, ongeveer 35 tot 65 miljoen jaar geleden. 

Identificatie

Hoewel de naam bedriegt, is de walvishaai eigenlijk een haai (wat een kraakbeenachtige vis is). Walvishaaien kunnen tot 65 voet lang worden en tot ongeveer 75.000 pond in gewicht. Vrouwtjes zijn over het algemeen groter dan mannen.

Walvishaaien hebben een prachtig kleurpatroon op hun rug en zijkanten. Dit wordt gevormd door lichte vlekken en strepen op een donkergrijze, blauwe of bruine achtergrond. Wetenschappers gebruiken deze vlekken om individuele haaien te identificeren, waardoor ze meer te weten komen over de soort als geheel. De onderkant van een walvishaai is licht.

Wetenschappers weten niet zeker waarom walvishaaien dit onderscheidende, complexe kleurpatroon hebben. De walvishaai is ontstaan ​​uit in de bodem levende tapijthaaien met merkbare lichaamsmarkeringen, dus misschien zijn de markeringen van de haai gewoon evolutionaire restjes. Andere theorieën zijn dat de tekens helpen de haai te camoufleren, helpen haaien elkaar te herkennen of, misschien wel het meest interessant, worden gebruikt als een aanpassing om de haai te beschermen tegen ultraviolette straling. 

Andere identificatiefuncties zijn een gestroomlijnd lichaam en een brede, platte kop. Deze haaien hebben ook kleine ogen. Hoewel hun ogen elk ongeveer de grootte van een golfbal hebben, is deze klein in vergelijking met de 60-voet grootte van de haai.

Classificatie

• Koninkrijk: animalia
• stam: chordata
• Klasse: Elasmobranchii
• Bestellen: Orectolobiformes
• Familie: Rhincodontidae
• Geslacht: Rhincodon
• Soorten: typus

Rhincodon wordt vanuit het groen vertaald als "rasp-tand" en Typus betekent "type".

Distributie

De walvishaai is een wijdverspreid dier dat voorkomt in warmere gematigde en tropische wateren. Het wordt gevonden in de pelagische zone in de Atlantische, Stille en Indische Oceaan.

Voeden

Walvishaaien zijn trekdieren die lijken te bewegen naar voedergebieden in combinatie met vissen en koraal paaien activiteit. 

Net als reuzenhaaien filteren walvishaaien kleine organismen uit het water. Hun prooi omvat plankton, schaaldieren, kleine vissen en soms grotere vissen en inktvissen. Reuzenhaaien verplaatsen water door hun mond door langzaam naar voren te zwemmen. De walvishaai voedt zich door zijn mond te openen en water op te zuigen, dat vervolgens door de kieuwen stroomt. Organismen komen vast te zitten in kleine, tandachtige structuren die dermale denticles worden genoemd, en in de keelholte. Een walvishaai kan meer dan 1500 liter water per uur filteren. Verschillende walvishaaien kunnen een productief gebied voeden.

Walvishaaien hebben ongeveer 300 rijen kleine tanden, in totaal ongeveer 27.000 tanden, maar er wordt niet gedacht dat ze een rol spelen bij het voeren.

Reproductie

Walvishaaien zijn ovoviviparous en vrouwtjes krijgen het leven tot jonge jongen die ongeveer 2 voet lang zijn. Hun leeftijd bij seksuele volwassenheid en zwangerschapsduur zijn onbekend. Er is ook niet veel bekend over broed- of geboortegrond. In maart 2009 vonden reddingswerkers een 15-inch lange babywalvishaai in een kustgebied op de Filippijnen, waar hij aan een touw was gevangen. Dit kan betekenen dat de Filipijnen een geboortegrond zijn voor de soort.

Walvishaaien lijken een langlevend dier te zijn. De schattingen voor de levensduur van walvishaaien liggen tussen de 60 en 150 jaar.