Epicyon

Naam:

Epicyon (Grieks voor "meer dan een hond"); uitgesproken als EPP-ih-SIGH-on

Habitat:

Vlaktes van Noord-Amerika

Historisch tijdperk:

Midden-laat Mioceen (15-5 miljoen jaar geleden)

Grootte en gewicht:

Ongeveer vijf voet lang en 200-300 pond

Eetpatroon:

Vlees

Onderscheidende kenmerken:

Grote maat; quadrupedale houding; grote katachtige kop

Over Epicyon

Misschien wel de grootste prehistorische hond die ooit heeft geleefd, was Epicyon een echte 'hondachtigen', behorend tot dezelfde algemene familie als wolven, hyena's en moderne honden - en was dus een ander beest dan de niet-hondachtige 'creodont' zoogdieren (getypeerd door de gigantische Sarkastodon) die miljoenen jaren regeerde over de Noord-Amerikaanse vlakten vóór het Mioceen-tijdperk. De grootste soort Epicyon woog in de buurt van 200 tot 300 pond - evenveel als of meer dan een volwassen mens - en het bezat ongewoon krachtige kaken en tanden, waardoor zijn hoofd meer op die van een grote leek kat dan een hond of wolf. Paleontologen weten echter niet veel over de voedingsgewoonten van Epicyon: dit megafauna-zoogdier heeft misschien alleen of in groepen gejaagd en het kan zelfs uitsluitend op reeds dode karkassen hebben bestaan, zoals een moderne hyena.

Epicyon is bekend bij drie soorten, die allemaal werden ontdekt in het westen van Noord-Amerika in de loop van de 19e en 20e eeuw. De lichtste variant, Epicyon saevus, werd genoemd door de beroemde Amerikaanse paleontoloog Joseph Leidy en werd een tijdlang geclassificeerd als een soort van Aelurodon; volwassenen wogen slechts ongeveer 100 pond volgroeid. E. haydeni werd ook genoemd door Leidy en is niet alleen synoniem gemaakt met Aelurodon, maar ook met de nog meer obscure Osteoborus en Tephrocyon; dit was de grootste Epicyon-soort, die meer dan 300 pond woog. De meest recente toevoeging aan de Epicyon-familie, E. aelurodontoides, werd ontdekt in Kansas in 1999; je kunt aan de soortnaam zien dat het ook nauw verwant was aan Aelurodon!