Deviance and Strain Theory in Sociology

De spanningstheorie verklaart afwijkend gedrag als een onvermijdelijke uitkomst van het leed dat individuen ervaren wanneer ze worden beroofd van manieren om cultureel gewaardeerde doelen te bereiken. De westerse samenleving hecht bijvoorbeeld waarde aan economisch succes, hoewel rijkdom voor slechts een klein percentage mensen toegankelijk is. Dit leidt ertoe dat sommige personen uit de lagere klassen onconventionele of criminele middelen gebruiken om financiële middelen te verkrijgen.

Strain Theory: An Overview

De Amerikaanse socioloog Robert K. Merton ontwikkelde de spanningstheorie, een concept dat verband hield met zowel het functionalistische perspectief op afwijking als de anomie-theorie van Émile Durkheim. Merton beweerde dat samenlevingen uit twee kernaspecten bestaan: cultuur en sociale structuur. Onze waarden, overtuigingen, doelen en identiteiten worden ontwikkeld in het culturele rijk. Ze vormen in reactie op bestaande sociale structuren die idealiter het publiek de middelen bieden om hun doelen te bereiken en positieve identiteiten te leven. Vaak ontbreekt het mensen echter aan de middelen om cultureel gewaardeerde doelen te bereiken, waardoor ze zich druk voelen en mogelijk afwijkend gedrag vertonen.

Met behulp van inductief redeneren ontwikkelde Merton spanningstheorie door misdaadstatistieken per klasse te onderzoeken. Hij ontdekte dat mensen uit lagere sociaaleconomische klassen meer geneigd waren om misdaden te plegen waarbij sprake was van acquisitie (stelen in een of andere vorm). Hij betoogde dat wanneer mensen het "legitieme doel" van economisch succes niet kunnen bereiken door middel van "legitieme middelen" - toewijding en hard werken - ze zich kunnen wenden tot onwettige middelen om dit te doen. De culturele waarde van economisch succes doemt zo groot op dat sommige mensen bereid zijn om rijkdom, of de attributen ervan, te verwerven met alle middelen die nodig zijn.

Vijf reacties op spanning

Merton merkte op dat de afwijkende reactie op spanning een van de vijf reacties was die hij in de samenleving waarnam. Hij verwees naar een dergelijke afwijking als "innovatie" terwijl hij de andere reacties op spanning identificeerde als conformiteit, ritualisme, retreatisme en rebellie.

Conformiteit beschrijft de mensen die cultureel gewaardeerde doelen nastreven met legitieme middelen, en ritualisme verwijst naar de individuen die meer realistische doelen voor zichzelf stellen. Retreatism verklaart degenen die de doelen van een samenleving verwerpen en weigeren te proberen deze te bereiken. Deze individuen zijn zo gedesinvesteerd in deze doelen dat ze zich terugtrekken uit de samenleving. Ten slotte is rebellie van toepassing op mensen die cultureel gewaardeerde doelen afwijzen en vervangen en de sociaal gesanctioneerde manieren om ze te bereiken.

Toepassing van Strain Theory op de Verenigde Staten

In de VS streven veel mensen naar economisch succes, dat wordt beschouwd als de sleutel tot een positieve identiteit in een kapitalistische en consumentistische samenleving. Onderwijs en hard werken kunnen Amerikanen helpen om een ​​midden- of hogere klasse te bereiken, maar niet iedereen heeft toegang tot hoogwaardige scholen of een baan. Klasse, ras, geslacht, seksuele geaardheid en cultureel kapitaal beïnvloeden de kans dat een persoon de sociaaleconomische ladder beklimt. Degenen die merken dat ze niet in staat zijn om hun status te vergroten, voelen een spanning die ertoe kan leiden dat ze afwijkend gedrag vertonen, zoals diefstal, verduistering of goederen verkopen op de zwarte markt om rijkdom te bereiken.

Mensen die worden gemarginaliseerd door racisme en classisme, zullen het meest waarschijnlijk onder druk komen te staan ​​omdat ze dezelfde doelen hebben als hun mede-Amerikanen maar hun kansen beperkt vinden in een samenleving vol met systemische ongelijkheden. Deze personen zullen zich daarom waarschijnlijker wenden tot niet-gesanctioneerde methoden om economisch succes te bereiken, hoewel er ook in de VS regelmatig veel zogenaamde 'witte-boordencriminaliteit' plaatsvindt. Deze vorm van criminaliteit verwijst naar de wandaden van economisch bevoorrechten, zoals een bedrijfsleider die fraude pleegt of handel met voorkennis op de aandelenmarkt.

De discussie over spanningstheorie gaat verder dan misdaden van verwerving. Men zou ook de beweging Black Lives Matter en protesten tegen politiegeweld kunnen kaderen als voorbeelden van door spanning veroorzaakte rebellie. Afro-Amerikanen hebben op dit moment en historisch gezien gedemonstreerd tegen sociaal onrecht om wetgevers ertoe te brengen wetgeving in te voeren die de middelen van het land gelijkmatiger verdeelt. Economische empowerment is een van de doelen van positieve actie en wetten die discriminatie verbieden op basis van ras, geslacht, religie, handicap, enz..

Demonstranten vieren het vonnis in het moordproces van politieagent Jason Van Dyke in Chicago op 5 oktober 2018. Van Dyke werd schuldig bevonden aan tweedegraads moord en 16 tellingen van zware batterijen in de schietpartij van de 17-jarige Laquan McDonald. Joshua Lott / Getty Images  

Kritieken van Strain Theory

Sociologen hebben spanningstheorie gebruikt om afwijkend gedrag gerelateerd aan acquisitie te verklaren en om onderzoek te ondersteunen dat sociaal-structurele omstandigheden koppelt aan cultureel gewaardeerde doelen. In dit opzicht vinden velen de theorie van Merton waardevol en nuttig. Sommige sociologen betwijfelen echter zijn concept van 'afwijking', met het argument dat afwijking een sociale constructie is. Degenen die illegaal gedrag vertonen om economisch succes te behalen, kunnen gewoon deelnemen aan normaal gedrag voor individuen in hun omstandigheden. Gegeven dit, beweren critici van de spanningstheorie dat het karakteriseren van acquisitiemisdrijven als afwijkend kan leiden tot beleid dat erop gericht is mensen te controleren in plaats van de samenleving rechtvaardiger te maken.

Bijgewerkt door Nicki Lisa Cole, Ph.D.