Cannonball Jellyfish-feiten

De kanonskogelkwallen (Stomolophus meleagris) ontleent zijn gemeenschappelijke naam aan het uiterlijk, dat ongeveer dezelfde grootte en algemene vorm heeft als een kanonskogel. Hoewel de kanonskogelkwallen een toxine kunnen afscheiden, heeft het niet de lange, stekende tentakels die normaal worden geassocieerd met kwallen. In plaats daarvan heeft het korte mondarmen die aanleiding geven tot zijn wetenschappelijke naam, wat 'jagers met vele monden' betekent.

Snelle feiten: Cannonball-kwallen

• Wetenschappelijke naam: Stomolophus meleagris
• Veelvoorkomende namen: Kanonskogelkwallen, koolhoofdkwallen, kwallen
• Basic Animal Group: ongewerveld
• Grootte: 7-10 centimeter breed, 5 centimeter lang
• Gewicht: 22.8 gram
• Levensduur: 3-6 maanden
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Atlantische, Pacifische en Golfkusten
• Bevolking: afnemende
• Beschermingsstatus: Niet geëvalueerd

Beschrijving

Kanonskogels hebben robuuste, koepelvormige bellen die variëren van 7 tot 10 inch breed en ongeveer 5 inch hoog. De bel van kwallen in de Atlantische Oceaan en de Golf is melkachtig of gelei, vaak met een rand in de schaduw van bruin pigment. Cannonball-kwallen uit de Stille Oceaan zijn blauw. Een gemiddelde kanonskogel weegt ongeveer 22,8 gram. De kanonskogelkwal heeft 16 korte, gevorkte mondarmen en met slijm gecoate secundaire mondplooien of schouderbladen. De geslachten zijn afzonderlijke dieren, maar ze lijken op elkaar.

Kanonskogelkwallen in de Stille Oceaan zijn blauw. Rodrigo Friscione / Getty Images

Habitat en bereik

De soort leeft in estuaria en langs kustlijnen van de Golf van Mexico, de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan. In de westelijke Atlantische Oceaan wordt het gevonden van New England tot Brazilië. Het leeft in de oostelijke Stille Oceaan van Californië tot Ecuador, en in de westelijke Stille Oceaan van de Zee van Japan tot de Zuid-Chinese Zee. De kanonskogel gedijt in tropisch tot semi-tropisch zoutwater met een temperatuur van ongeveer 74 graden Fahrenheit.

Eetpatroon

De kanonskogelkwal is een carnivoor die zich voedt met viseieren, rode trommelvislarven en planktonlarven van weekdieren en slakken (veligers). De kwal voedt zich door water in zijn mondplooi te zuigen wanneer de bel samentrekt.

Gedrag

De meeste kwallen zijn overgeleverd aan de wind en golven voor beweging, maar de kanonskogel gebruikt zijn mondarmen om te zwemmen. Wanneer de kwal wordt verstoord, duikt deze dieper in het water en komt gif vrij dat giftige stoffen bevat. Het gif verdrijft de meeste roofdieren en kan de kanonskogel vangen en kleine prooien uitschakelen.

De kwal kan licht, zwaartekracht en aanraking voelen. Hoewel de sociale communicatie tussen kanonskogels niet goed wordt begrepen, vormen de kwallen soms grote groepen.

Reproductie en nakomelingen

De kanonskogelkwallenlevenscyclus omvat seksuele en aseksuele fasen. Kanonskogels worden seksueel volwassen in hun medusa-toestand, de kwal die de meeste mensen herkennen. Mannelijke kwallen werpen sperma uit hun mond, die worden gevangen door orale armen van vrouwtjes. Speciale zakjes in de mondarmen dienen als kinderkamer voor de embryo's. Drie tot vijf uur na de bevruchting maken de larven zich los van de buidels en drijven tot ze zich hechten aan een stevige structuur. De larven groeien uit tot poliepen, die kleine prooien met tentakels vangen en zich ongeslachtelijk voortplanten door te ontluiken. De nakomelingen maken los en worden ephyra, die uiteindelijk verandert in de volwassen medusa-vorm. De gemiddelde levensduur van een kanonskogelkwal is 3 tot 6 maanden, maar ze worden in alle levensfasen gejaagd, dus weinigen komen tot volwassenheid.

De levenscyclus van kwallen omvat seksuele en aseksuele fasen. Dorling Kindersley / Getty Images

Beschermingsstatus

De Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN) heeft de kanonskogelkwallen geen beschermingsstatus toegekend. De soort is ecologisch belangrijk omdat het de primaire prooi is van de bedreigde lederschildpad (Dermochelys coriacea). De populatiegrootte varieert van jaar tot jaar. In de zomer en vroege herfst is de kanonskogelkwal het meest voorkomende type kwal voor de Atlantische kust van South Carolina tot Florida. Een studie uitgevoerd door het South Carolina Department of Natural Resources (SCDNR) van 1989 tot 2000 vond een gestage daling van het bevolkingsaantal.

Gevaren

Het aantal kanonskogelkwallen is sterk afhankelijk van de watertemperatuur. De soort wordt ook beïnvloed door watervervuiling, algenbloei en prooidichtheid. Kanonskogelkwallen lopen het risico van overbevissing, maar sommige staten houden toezicht op beheersplannen voor de commerciële visserij op de soort.

Kanonskogelkwallen en mensen

Gedroogde kanonskogelkwallen zijn veelgevraagd als eiwitrijk voedsel en traditionele geneeskunde in Azië. Kanonskogels spoelen vaak aan voor de kust van de zuidoostelijke Verenigde Staten. In de zeldzame gevallen van steken kan lichte huid- en oogirritatie optreden. Het gif dat de kwal vrijgeeft wanneer het wordt verstoord, kan echter hartproblemen veroorzaken bij mens en dier, waaronder onregelmatige hartslag en problemen met de geleiding van het hart. Hoewel gedroogde kwallen veilig zijn om te eten, is het het beste om kinderen en huisdieren uit de buurt van levende of gestrande dieren te houden.

bronnen

• Corrington, J.D. "Commensale associatie van een spinkrab en een medusa." Biologie Bulletin. 53: 346-350, 1927. 
• Fautin, Daphne Gail. "Reproductie van Cnidaria." Canadian Journal of Zoology. 80 (10): 1735-1754, 2002. doi: 10.1139 / z02-133
• Hsieh, Y-H.P .; F.M. Leong; Rudloe, J. "Kwallen als voedsel." Hydrobiologia 451: 11-17, 2001. 
• Shanks, A.L. en W.M. Graham. "Chemische verdediging in een scyphomedusa." Mariene ecologie voortgangsreeks. 45: 81-86, 1988. doi: 10.3354 / meps045081
• Toom, P.M .; Larsen, J.B .; Chan, D.S .; Pepper, D.A .; Price, W. "Cardiale effecten van Stomolophus meleagris (koolkwallen) toxine. " Toxicon. 13 (3): 159-164, 1975. doi: 10.1016 / 0041-0101 (75) 90139-7