Cantabrische oorlog

data: 29 / 28-19 v.Chr.

Rome won de Cantabrische oorlog in Spanje, tijdens het bewind van de eerste keizer, Octavianus, die onlangs de titel had verdiend waarmee we hem kennen, Augustus.

Hoewel Augustus troepen uit Rome naar het front bracht en onbedoeld de overwinning bewerkstelligde, had hij zich teruggetrokken uit de strijd toen de overwinning werd behaald. Augustus liet een stiefzoon en een neef achter, de aediles Tiberius en Marcellus, om de overwinning te vieren. Hij verliet ook Lucius Aemilius om als gouverneur te dienen toen hij naar huis terugkeerde. Het overwinningsfeest was voorbarig. Dat gold ook voor het sluiten van de Janus-poorten van vrede door Augustus.

Hoewel ik misschien je nieuwsgierigheid heb gewekt, is deze oorlog niet een van de meest populaire voor studie. Zoals de grote 20e-eeuwse Romeinse historicus Ronald Syme uit Oxford schreef:

Het is op geen enkele manier verrassend dat de Spaanse oorlog van Augustus in de moderne tijd zo weinig aandacht had moeten krijgen; en er kan heel goed worden gevraagd in hoeverre een dergelijk onderwerp studie kan terugbetalen. In vergelijking met de oorlogen in Duitsland en Illyricum, met de gewichtige wisselvalligheden van het grensbeleid van Augustus, lijkt de onderwerping van Noordwest-Spanje saai en vervelend.
_{"De Spaanse Oorlog van Augustus (26-25 B. C.)"
Ronald Syme
The American Journal of Philology, Vol. 55, nr. 4 (1934), pp. 293-317}

De 4e-5e-eeuwse christelijke historicus Paulus Orosius [De zeven boeken van geschiedenis tegen de heidenen] zegt dat in 27 v.Chr., toen Augustus en zijn rechterhand Agrippa consuls waren, Augustus besloot dat het tijd was om de grensovervallen Cantabri en Astures te onderwerpen. Deze stammen woonden in het noordelijke deel van Spanje, bij de Pyreneeën, in de provincie Gallacia.

In zijn 2010 Legions of Rome: The Definitive History of Every Imperial Roman Legion, De Australische schrijver Stephen Dando-Collins zegt dat toen Augustus op weg was van Rome naar Spanje, hij een deel van zijn Praetoriaanse garde meenam, waarvan hij later land gaf vanuit het veroverde gebied. Augustus schaamde zich voor zijn onvermogen om de strijd aan te gaan, werd ziek en trok zich terug in Taracco. De legaten die de leiding hadden over de Romeinse legioenen in het gebied, Antistius en Firmius, wonnen zich over door een combinatie van hun vaardigheden en het verraad van de vijand - de Astures verraadden hun eigen volk.

Dando-Collins zegt dat de Cantabrische strijdkrachten zich hadden verzet tegen het type strijdformatie waar Rome de voorkeur aan gaf, omdat hun kracht lag in het vechten van een afstand zodat ze hun favoriete wapen konden slingeren, de speer:

Maar deze volkeren zouden zich niet aan hem overgeven, omdat ze zelfverzekerd waren vanwege hun bolwerken, noch zouden ze dichtbij komen vanwege hun inferieure aantallen en de omstandigheid dat de meesten speerwerpers waren ...
_{Cassisus Dio
Zie Bronnen voor uitgebreide passages van Cassius Dio en anderen over de Cantabrische oorlog.}

Augustus' Vertrek leidt tot overmoed

De stammen vermeden met succes om in andere soorten engagementen te worden gestort totdat Augustus zich terugtrok in Taracco. Toen geloofden Augustus dat ze het hadden opgegeven, voelden ze zich superieur aan de legaten. Dus lieten ze zich meeslepen in de strijd tussen Romeinen, set-stuk, met rampzalige gevolgen voor hen:

Dienovereenkomstig voelde Augustus zich in zeer grote schaamte en nadat hij ziek was geworden van overbelasting en angst, trok hij zich terug in Tarraco en bleef daar in slechte gezondheid. Ondertussen vocht Gaius Antistius tegen hen en bereikte veel, niet omdat hij een betere generaal was dan Augustus, maar omdat de barbaren minachting voor hem voelden en zo de strijd met de Romeinen vochten en werden verslagen.
_{Cassisus Dio}

Zegevierend gaf Augustus twee van de legioenen de eretitel van Augusta en werd volgens Dando-Collins de 1e en 2e Augusta. Augustus verliet Spanje om naar huis terug te keren, waar hij de Janus-poorten voor de tweede keer in zijn bewind sloot, maar de vierde keer in de Romeinse geschiedenis, volgens Orosius.

Caesar droeg deze beloning weg van zijn Cantabrische overwinning: hij kon nu bevelen dat de poorten van de oorlog snel werden geblokkeerd. Dus voor de tweede keer in deze dagen, door de inspanningen van Caesar, was Janus gesloten; dit was de vierde keer dat dit gebeurde sinds de oprichting van de stad.
_{Orosius boek 6}

Cantabrische verraad en straf

Ondertussen ... handelden de overlevende Cantabrians en Asturians, volgens Dando-Collins, zoals ze herhaaldelijk eerder hadden gedaan, met bedrog. Ze vertelden gouverneur Lucius Aemilius dat ze de Romeinen geschenken wilden geven als blijk van hun aanvaarding van de Romeinen en vroegen hem om een ​​aanzienlijk aantal soldaten te sturen om de geschenken te vervoeren. Dwaas (of zonder het voordeel van achteraf gezien), verplicht Aemilius. De stammen executeerden de soldaten en begonnen een nieuwe ronde. Aemilius hernieuwde het gevecht, behaalde een verwoestende overwinning en verwijderde vervolgens de handen van de soldaten die hij versloeg.

Zelfs dit was nog niet het einde.

Nogmaals, volgens Dando-Collins, werd Agrippa geconfronteerd met rebellen Cantabriërs - slaven die waren ontsnapt en naar hun bergachtige huizen waren teruggekeerd en die van hun landgenoten konden ze overtuigen om zich bij hen te voegen. Hoewel Florus zegt dat Agrippa eerder in Spanje was, zegt Syme dat hij daar pas in 19 v.Chr. Is aangekomen. Agrippa's eigen troepen kwamen op en waren het vechten moe. Hoewel Agrippa de ronde van anti-Cantabrische gevechten won, was hij niet blij met het verloop van de campagne en weigerde zo de eer van een triomf. Om zijn minder dan competente troepen te straffen, degradeerde hij een legioen, waarschijnlijk de 1ste Augusta (Syme), door het van zijn eretitel te ontdoen. Hij veroverde alle Cantabriërs, executeerde de militairen van oude leeftijd en dwong alle bergmensen om op de vlakten te wonen. Rome ondervond daarna slechts kleine moeilijkheden.

Het was pas in 19 v.Chr. dat Rome eindelijk kon zeggen dat het Spanje (Hispania) had onderworpen, waardoor het conflict was beëindigd dat ongeveer 200 jaar eerder was begonnen tijdens het conflict met Carthago.

Roman Legions Betrokken (Bron: Dando-Collins):

• 1e legioen
• 2e legioen (later de 2e Augusta)
• 4e Macedonië
• 5e Alaudae
• 6e legioen (later de 6e Victrix)
• 9e Hispana
• 10e Gemina
• 20e legioen

Gouverneurs van de Spaanse provincies (bron: Syme)

Tarraconensis (Hispania Citerior)

Lusitania (Hispania Ulterior)

• 27-24 C. Antistius Vetus
• 24-22 L. Aemilius
  of L. (Aelius) Lamia
• 22-19 C. Furnius
• 19-17 P. Silius Nerva
• 26-22 P. Carisius
• 19? L. Sestius

De volgende: Oude bronnen over de Cantabrische oorlog

De bronnen over deze oorlog zijn verwarrend. Ik heb Syme, Dando-Collins en vervolgens de bronnen gevolgd, zoveel mogelijk, maar als je correcties moet aanbrengen, laat het me dan weten. Bij voorbaat bedankt.