Biografie van Robert H. Goddard, Amerikaanse raketwetenschapper

Robert Hutchings Goddard (5 oktober 1882-10 augustus 1945) was een invloedrijke Amerikaanse raketwetenschapper wiens werk de geschiedenis van de verkenning van de ruimte vormde. Maar hoe omvangrijk het werk van Goddard ook werd, het werd gedurende een groot deel van zijn leven niet als belangrijk erkend door de regering of het leger. Niettemin hield Goddard vol, en vandaag zijn alle rakettechnologieën hem een ​​intellectuele schuld verschuldigd.

Snelle feiten: Robert H. Goddard

• Voor-en achternaam: Robert Hutchings Goddard
• Bezetting: Ingenieur en raketontwikkelaar
• Geboren: 5 oktober 1882 in Worcester, Massachusetts, Verenigde Staten
• Ouders namen: Nahum Goddard, Fannie L. Hoyt
• Ging dood: 10 augustus 1945 in Worcester, Massachusetts, Verenigde Staten
• Onderwijs: Worcester Polytechnic Institute (B.S. Physics, 1908). Clark University (M.A. en Ph.D. Physics, 1911).
• Belangrijkste resultaten: Eerste succesvolle raketlancering op Amerikaanse bodem in 1926 in Worcester, MA. 
• Belangrijke publicaties: "Een methode om extreme hoogten te bereiken" (1919)
• Naam echtgenoot: Esther Christine Kisk
• Onderzoeksgebied: Raketaandrijving en engineering

Vroege leven

Robert Goddard werd geboren in Worcester, Massachusetts, op 5 oktober 1882, van boer Nahum Goddard en Fannie Louise Hoyt. Hij was ziek als kind, maar had een telescoop en bracht vaak tijd door met het bestuderen van de lucht. Hij raakte uiteindelijk geïnteresseerd in de wetenschap, met name de mechanica van de vlucht. Zijn ontdekking van Smithsonian tijdschrift en artikelen van vluchtexpert Samuel Pierpont Langley wekten een levenslange interesse in aerodynamica.

Als student volgde Goddard het Worcester Polytechnic Institute, waar hij natuurkunde studeerde. Hij verdiende zijn natuurkunde Ph.D. aan de Clark University in 1911, en nam het jaar daarop een onderzoeksbeurs aan de Princeton University. Uiteindelijk trad hij toe tot de faculteit van Clark University als professor in ruimtevaarttechniek en natuurkunde, een functie die hij een groot deel van zijn leven bekleedde.

Onderzoek met raketten

Robert Goddard begon over raketten te schrijven terwijl hij nog een student was. Na het behalen van zijn Ph.D. richtte hij zich op het bestuderen van de atmosfeer met behulp van raketten om instrumenten hoog genoeg te tillen om temperatuur- en drukmetingen uit te voeren. Zijn verlangen om de hogere atmosfeer te bestuderen bracht hem ertoe om te experimenteren met raketten als mogelijke afleveringstechnologie.

Goddard had het moeilijk om financiering te krijgen om het werk voort te zetten, maar uiteindelijk overtuigde hij het Smithsonian Institute om zijn onderzoek te ondersteunen. In 1919 schreef hij zijn eerste grote verhandeling (gepubliceerd door het Smithsonian) genaamd "A Method of Reaching Extreme Altitudes", waarin hij de uitdagingen uiteenzet van het optillen van massa hoog naar de atmosfeer en onderzoekt hoe raketten de problemen van studies op grote hoogte kunnen oplossen. 

Dr. Robert H. Goddard and His Rockets. NASA Marshall Space Flight Center (NASA-MSFC)

Goddard experimenteerde met een aantal verschillende raketconfiguraties en brandstofbelastingen, te beginnen met brandstofmengsels voor vaste raketten in 1915. Uiteindelijk schakelde hij over op vloeibare brandstoffen, waarvoor een nieuw ontwerp van de raketten die hij gebruikte vereist was. Hij moest brandstoftanks, turbines en verbrandingskamers bouwen die niet voor dit soort werk waren gemaakt. Op 16 maart 1926 steeg de eerste raket van Goddard op vanaf een heuvel in de buurt van Worcester, MA, op een vlucht van 2,5 seconden die iets meer dan 12 meter omhoog ging. 

Die benzine-aangedreven raket leidde tot verdere ontwikkelingen in de raketvlucht. Goddard begon te werken aan nieuwere en krachtigere ontwerpen met grotere raketten. Hij moest problemen oplossen met het beheersen van de hoek en de houding van raketvluchten, en ook raketmondstukken ontwikkelen die zouden helpen om een ​​grotere stuwkracht voor het voertuig te creëren. Goddard werkte ook aan een gyroscoopsysteem om de stabiliteit van de raket te beheersen en bedacht een laadcompartiment voor wetenschappelijke instrumenten. Uiteindelijk creëerde hij een parachute recovery-systeem om de raketten en lading veilig op de grond terug te brengen. Hij patenteerde ook de meertrapsraket die tegenwoordig veel wordt gebruikt. Zijn papier uit 1919, plus zijn andere onderzoeken naar raketontwerp, worden beschouwd als klassiekers in het veld.

Dr. Goddard bij zijn Launch Control Shack. NASA Headquarters - GROOTSTE beelden van NASA (NASA-HQ-GRIN)

Goddard en de pers

Hoewel het baanbrekende werk van Goddard wetenschappelijk belang had, werden zijn vroege experimenten door de pers bekritiseerd als te fantasierijk. Opvallend was echter dat veel van deze persberichten wetenschappelijke onnauwkeurigheden bevatten. Het beroemdste exemplaar verscheen op 20 januari 1920 in The New York Times. Het artikel bespotte de voorspellingen van Goddard dat raketten ooit in staat zullen zijn om de maan te omcirkelen en mensen en instrumenten naar andere werelden te transporteren.

The Times trok het artikel 49 jaar later in. De intrekking werd gepubliceerd op 16 juli 1969 - de dag nadat drie astronauten op de maan landden: "Nader onderzoek en experimenten hebben de bevindingen van Isaac Newton in de 17e eeuw bevestigd en het is nu zeker vastgesteld dat een raket in een vacuüm kan functioneren evenals in een atmosfeer. The Times betreurt de fout. "

Later carrière

Goddard zette zijn werk op raketten door in de jaren 1920 en 30, nog steeds vechtend voor erkenning van het potentieel van zijn werk door de Amerikaanse overheid. Uiteindelijk verhuisde hij zijn operaties naar Roswell, NM, en met financiële steun van de familie Guggenheim, kon hij meer raketonderzoek uitvoeren.

In 1942 verhuisden Goddard en zijn team naar Annapolis, Maryland, om te werken aan jet-assisted take-off (JATO) technologie. Hij verfijnde zijn ontwerpen voortdurend tijdens de Tweede Wereldoorlog, hoewel hij zijn werk niet met andere wetenschappers deelde. Goddard gaf de voorkeur aan geheimhouding vanwege zijn bezorgdheid over inbreuk op octrooien en diefstal van intellectueel eigendom. (Hij bood herhaaldelijk zijn diensten en technologie aan, alleen om te worden afgewezen door het leger en de regering.) Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog en niet lang voor zijn dood, had Goddard de kans om een ​​gevangengenomen Duitse V-2-raket te zien en realiseerde hij hoeveel de Duitsers zijn werk hadden gekopieerd, ondanks de patenten die hij had verkregen. 

Dood en erfenis

Gedurende zijn hele leven bleef Robert H. Goddard op de onderzoeksfaculteit van Clark University. Na de Tweede Wereldoorlog trad hij toe tot de American Rocket Society en de raad van bestuur. Zijn gezondheid verslechterde echter en hij stierf op 10 augustus 1945. Hij werd begraven in Worcester, Massachusetts.

Goddards vrouw, Esther Christine Kisk, verzamelde zijn papieren na zijn dood en werkte aan het verkrijgen van octrooien na de dood van Goddard. Veel van de originele papieren van Goddard met zijn baanbrekende werk op raketten zijn te zien in de Smithsonian Institution Archives. De invloed en impact van Goddard wordt nog steeds gevoeld tijdens onze huidige inspanningen op het gebied van ruimteverkenning, plus die in de toekomst.

Honors

Robert H. Goddard is misschien niet volledig geëerd tijdens zijn leven, maar zijn erfenis leeft op veel plaatsen voort. Het Goddard Space Flight Center (GSFC) van NASA is naar hem genoemd, net als verschillende scholen in de VS. Hij heeft 214 patenten verzameld voor zijn werk tijdens zijn leven, waarvan er 131 werden toegekend na zijn dood. Er zijn straten en een park die zijn naam dragen, en de makers van Blue Origin hebben hem een ​​herbruikbaar lanceervoertuig genoemd.

bronnen

• "Biografische aantekening Robert Hutchings Goddard." Archives and Special Collections, Clark University. Www2.clarku.edu/research/archives/goddard/bio_note.cfm.
• Garner, Rob. “Dr. Robert H. Goddard, American Rocketry Pioneer. ”NASA, NASA, 11 februari 2015, www.nasa.gov / centers / goddard / about / history / dr_goddard.html.
• "Lemelson-MIT-programma." Edmund Cartwright | Lemelson-MIT-programma, lemelson.mit.edu/resources/robert-h-goddard.
• Petersen, Carolyn Collins. Space Exploration: Past, Present, Future. Amberley, 2017.
• Sean M. “Maart 1920 - 'Rapport betreffende verdere ontwikkelingen' in de ruimtevaart.” Archief Smithsonian Institution, Smithsonian Institution, 17 september 2012, siarchives.si.edu/history/featured-topics/stories/march-1920-report- met betrekking tot-verder-ontwikkelingen-space-travel.