Apollo 11 De eerste mensen die op de maan landen

In juli 1969 keek de wereld toe terwijl NASA drie mannen lanceerde op een reis om op de maan te landen. De missie werd genoemd Apollo 11. Het was het hoogtepunt van een reeks Tweelingen lanceert in een baan om de aarde, gevolgd door Apollo-missies. In elk daarvan testten en oefenden astronauten de acties uit die ze nodig hadden om een ​​reis naar de maan te maken en veilig terug te komen. 

Apollo 11 werd gelanceerd op de top van de krachtigste raketten die ooit zijn ontworpen: de Saturn V. Vandaag zijn het museumstukken, maar in de tijd van de Apollo programma, ze waren DE manier om naar de ruimte te gaan. 

Eerste stappen

De reis naar de maan was een primeur voor de VS, die opgesloten zat in een strijd om ruimtevaart met de voormalige Sovjetunie (nu de Russische Federatie). De zogenaamde "Space Race" begon toen de Sovjets lanceerden Spoetnik op 4 oktober 1957. Ze volgden met andere lanceringen en slaagden erin om de eerste persoon in de ruimte, astronaut Yuri Gagarin, op 12 april 1961 te plaatsen. De Amerikaanse president John F. Kennedy verhoogde de inzet door op 12 september 1962 aan te kondigen, dat het prille ruimtevaartprogramma van het land een man op het einde van het decennium op de maan zou zetten. Het meest geciteerde deel van zijn toespraak beweerde zoveel: 

"We kiezen ervoor om naar de maan te gaan. We kiezen ervoor om in dit decennium naar de maan te gaan en de andere dingen niet te doen omdat ze gemakkelijk zijn, maar omdat ze moeilijk zijn ..."

Die aankondiging startte een race om de beste wetenschappers en ingenieurs samen te brengen. Dat vereiste wetenschapsopleiding en een wetenschappelijk geletterde bevolking. En tegen het einde van het decennium, wanneer Apollo 11 landde op de maan, veel van de wereld was zich bewust van de methoden van verkenning van de ruimte.

De missie was ongelooflijk moeilijk. NASA moest een veilig voertuig bouwen en lanceren met drie astronauten. Dezelfde opdracht- en maanmodules moesten de afstand tussen aarde en de maan kruisen: 238.000 mijl (384.000 kilometer). Vervolgens moest het in een baan rond de maan worden ingebracht. De maanmodule moest zich scheiden en naar het maanoppervlak gaan. Na het uitvoeren van hun oppervlaktemissie moesten de astronauten terugkeren naar de maanbaan en opnieuw deelnemen aan de commandomodule voor de reis terug naar de aarde.

De daadwerkelijke landing op de maan op 20 juli bleek gevaarlijker te zijn dan iedereen had verwacht. De gekozen landingsplaats in Mare Tranquilitatis (Sea of ​​Tranquility) was bedekt met keien. Astronauten Neil Armstrong en Buzz Aldrin moesten manoeuvreren om een ​​goede plek te vinden. (Astronaut Michael Collins bleef in een baan in de Command Module.) Met nog een paar seconden brandstof over, landden ze veilig en stuurden hun eerste groet terug naar een wachtende aarde met de beroemde aankondiging van Neil Armstrong dat hij en Aldrin de hele mensheid vertegenwoordigden. 

Een kleine stap ...

Een paar uur later zette Neil Armstrong de eerste stappen uit de lander en op het oppervlak van de maan. Het was een gedenkwaardige gebeurtenis die door miljoenen mensen over de hele wereld werd bekeken. Voor de meesten in de VS was het de bevestiging dat het land de Space Race had gewonnen. 

De Apollo 11 missie-astronauten deden de eerste wetenschappelijke experimenten op de maan en verzamelden een verzameling maanstenen om terug te brengen voor studie op aarde. Ze rapporteerden over hoe het was om te leven en te werken in de lagere zwaartekracht van de maan, en gaven mensen de eerste blik van dichtbij op onze buurman in de ruimte. En ze zetten het toneel voor meer Apollo missies om het maanoppervlak te verkennen. 

Apollo's Legacy

De erfenis van de Apollo 11 missie blijft voelbaar. Voorbereidingen en praktijken voor missies die voor die reis zijn gecreëerd, worden nog steeds gebruikt, met aanpassingen en verfijningen door astronauten over de hele wereld. Op basis van de eerste rotsen teruggebracht van de maan, konden planners voor missies als LROC en LCROSS hun wetenschappelijk onderzoek plannen. We hebben een internationaal ruimtestation, duizenden satellieten in een baan, robot ruimtevaartuigen hebben het zonnestelsel doorkruist om verre werelden van dichtbij en persoonlijk te bestuderen.

Het ruimtependelprogramma, ontwikkeld tijdens de laatste jaren van het jaar Apollo Maanmissies, namen honderden mensen de ruimte in en bereikten geweldige dingen. De astronauten en ruimteagentschappen van andere landen leerden van NASA - en NASA leerde van hen naarmate de tijd verstreek. De verkenning van de ruimte begon meer "multicultureel" te voelen, wat vandaag de dag nog steeds voortduurt. Ja, er waren tragedies onderweg: raketexplosies, dodelijke shuttle-ongevallen en dodelijke slachtoffers. Maar de ruimteagentschappen van de wereld leerden van die fouten en gebruikten hun kennis om hun lanceersystemen vooruit te helpen. 

Het meest duurzame rendement van de Apollo 11 missie is de kennis dat wanneer mensen hun best doen om een ​​moeilijk project in de ruimte te doen, ze het kunnen doen. Naar de ruimte gaan creëert banen, bevordert kennis en verandert mensen. Elk land met een ruimteprogramma weet dit. De technische expertise, de educatieve boosts, de toegenomen interesse in de ruimte zijn grotendeels nalatenschappen van de Apollo 11 missie. De eerste stappen van 20-21 juli 1969 galmen vanaf die tijd hierop terug. 

Uitgegeven door Carolyn Collins Petersen.