Alligator Snapping Turtle Feiten

De alligator brekende schildpad (Macrochelys temminckii) is een grote zoetwaterschildpad afkomstig uit de Verenigde Staten. De soort is genoemd ter ere van de Nederlandse zoöloog Coenraad Jacob Temminck. De schildpad dankt zijn gemeenschappelijke naam aan de ribbels op zijn schaal die lijken op de ruwe huid van een alligator.

Snelle feiten: Alligator Snapping Turtle

• Wetenschappelijke naam: Macrochelys temminckii
• Onderscheidende kenmerken: Grote schildpad met sterke kaken en een geribbelde schaal die lijkt op de alligatorhuid
• Gemiddelde grootte: 8,4 tot 80 kg (19 tot 176 lb); mannen groter dan vrouwen
• Eetpatroon: Voornamelijk vleesetend
• Gemiddelde levensduur: 20 tot 70 jaar
• Habitat: Midwest tot Zuidoost-Verenigde Staten
• Beschermingsstatus: Kwetsbaar
• Koninkrijk: Animalia
• stam: Chordata
• Klasse: Reptilia
• Bestellen: Testudines
• Familie: Chelydridae
• Leuk weetje: Hoewel niet agressief, kan de schildpad een beet leveren die krachtig genoeg is om vingers te amputeren.

Beschrijving

De alligator brekende schildpad heeft een grote kop en een dikke schaal met drie ribbels met grote, puntige schubben. De gewone magnetisch schildpad (Chelydra serpentina) heeft een gladdere schaal. Brekende schildpadden hebben sterke, stevige koppen, krachtige kaken en scherpe klauwen.

Hoewel alligator brekende schildpadden zwart, bruin of olijfgroen kunnen zijn, lijken de meeste schildpadden groenachtig van algen die op het schild groeien. De schildpad heeft gouden ogen met een stralend patroon dat camouflage helpt.

Gemiddeld variëren volwassen alligator brekende schildpadden van 35 tot 81 cm (13,8 tot 31,8 in) schildlengte en wegen ze tussen 8,4 en 80 kg (19 tot 176 lb). Vrouwtjes zijn meestal kleiner dan mannen. Mannelijke alligator brekende schildpadden kunnen erg groot zijn en kunnen tot 183 kg (403 lb) bereiken. Van de zoetwaterschildpadden bereiken slechts enkele Aziatische softshell-soorten een vergelijkbare grootte.

Distributie

De alligator brekende schildpadden maakt zijn thuis in de rivieren, meren en kanalen van het Midwesten tot het zuidoosten van de Verenigde Staten. Het leeft in stroomgebieden die uiteindelijk uitlopen in de Golf van Mexico. De schildpad wordt gevonden zo ver noordelijk als South Dakota, zo ver westelijk als Texas en oostwaarts naar Florida en Georgia. Alligator brekende schildpadden leven bijna uitsluitend in het water. Vrouwtjes wagen het land op om eieren te leggen.

Dieet en Roofdieren

Technisch gezien zijn schildpadden alleseters. Maar voor het grootste deel zijn alligator brekende schildpadden opportunistische roofdieren. Hun gebruikelijke dieet omvat vissen, karkassen, weekdieren, amfibieën, wormen, slangen, watervogels, rivierkreeften, waterzoogdieren en andere schildpadden. Ze zullen ook waterplanten eten. Het is bekend dat grote alligator brekende schildpadden Amerikaanse alligators doden en opeten. Net als andere reptielen weigeren ze te eten wanneer de temperatuur extreem koud of heet is omdat ze hun maaltijd niet kunnen verteren.

De tong van de schildpad lijkt op een worm. reptiles4all, Getty Images

Hoewel de schildpadden de neiging hebben om 's nachts te jagen, kunnen ze overdag kleine prooien lokken met hun ongewone tongen. De tong van de schildpad lijkt op een roze kronkelende worm.

Een verscheidenheid aan roofdieren kan schildpaddeieren en kuikens eten, waaronder slangen, wasberen, stinkdieren, reigers en kraaien. Mensen zijn het enige significante roofdier van de volwassenen.

Reproductie en levenscyclus

Alligator brekende schildpadden worden seksueel volwassen rond de leeftijd van 12 jaar. Ze paren in het voorjaar. Ongeveer twee maanden later verlaat het vrouwtje het water om een ​​nest te bouwen en tussen 10 en 50 eieren af ​​te zetten. Ze kiest een nestplaats in de buurt van het water, maar hoog genoeg of ver genoeg om de eieren tegen overstromingen te beschermen. Hatchlings verschijnen na 100 tot 140 dagen, in de vroege herfst. Hun geslacht wordt bepaald door de incubatietemperatuur.

In gevangenschap leven de meeste schildpadden tussen de 20 en 70 jaar. Ze kunnen echter mogelijk wel 200 jaar oud worden.

Beschermingsstatus

De IUCN Rode Lijst classificeert de alligator brekende schildpad als een "kwetsbare" soort. De schildpad staat vermeld op CITES Appendix III (Verenigde Staten), met beperkingen op zijn vangst in verschillende staten binnen zijn bereik en op export. Kentucky, Illinois, Indiana en Missouri behoren tot de staten waarin de schildpad als bedreigd wordt beschouwd.

Bedreigingen omvatten inzameling voor de handel in huisdieren, vernietiging van habitats, vervuiling, accumulatie van pesticiden en vallen voor het vlees. Hoewel bedreigd in het wild, wordt de schildpad ook in gevangenschap gehouden. Natuurbeschermers zijn bezorgd over de vrijlating van in gevangenschap levende schildpadden buiten het natuurlijke bereik van de soort. In 2013 werd een alligator brekende schildpad gevangen en geëuthanaseerd in Oregon. Sommige staten verbieden het houden van alligator brekende schildpadden als huisdieren.

bronnen

• Elsey, R. M. (2006). "Eetgewoonten van Macrochelys temminckii (Alligator Snapping Turtle) uit Arkansas en Louisiana ". Zuidoost-naturalist. 5 (3): 443-452. doi: 10,1656 / 1528-7092 (2006) 5 [443: FHOMTA] 2.0.CO; 2
• Ernst, C., R. Barbour, J. Lovich. (1994). Schildpadden van de Verenigde Staten en Canada. Washington, D.C .: Smithsonian Institution Press. ISBN 1560988231.
• Gibbons, J. Whitfield (1987). "Waarom leven schildpadden zo lang?". BioScience. 37 (4): 262-269. doi: 10,2307 / 1.310.589
• Thomas, Travis M .; Granatosky, Michael C .; Bourque, Jason R .; Krysko, Kenneth L .; Moler, Paul E .; Gamble, Tony; Suarez, Eric; Leone, Erin; Roman, Joe (2014). "Taxonomische beoordeling van alligator brekende schildpadden (Chelydridae: Macrochelys), met de beschrijving van twee nieuwe soorten uit het zuidoosten van de Verenigde Staten ". Zootaxa. 3786 (2): 141-165. doi: 10,11646 / zootaxa.3786.2.4
• Tortoise & Freshwater Turtle Specialist Group 1996. Macrochelys temminckii (errata-versie gepubliceerd in 2016). De IUCN Rode lijst met bedreigde soorten 1996: e.T12589A97272309. doi: 10,2305 / IUCN.UK.1996.RLTS.T12589A3362355.en