Allomorph Word Forms and Sounds

In de fonologie, een allomorf is een variantvorm van een morfeme. (Een morpheme is de kleinste eenheid van een taal.) Het meervoud in het Engels heeft bijvoorbeeld drie verschillende morphs, waardoor meervoud een allomorf is, omdat er alternatieven zijn. Niet alle meervoudsvormen worden op dezelfde manier gevormd; ze zijn gemaakt in het Engels met drie verschillende morphs: / s /, / z / en [əz], zoals respectievelijk in kicks, katten en maten. 

Als we bijvoorbeeld een groep verschillende morphs vinden, alle versies van één morpheme, kunnen we het voorvoegsel gebruiken allo- (= een van een nauw verwante set) en beschrijf ze als allomorfen van die morfeme.

"Neem het morfeme 'meervoud'. Merk op dat het kan worden bevestigd aan een aantal lexicale morfemen om structuren te produceren zoals 'kat + meervoud,"bus + meervoud,"schapen + meervoud, 'en'Mens + meervoud.' In elk van deze voorbeelden zijn de feitelijke vormen van de morphs die voortvloeien uit het morfeme 'meervoud' verschillend. Toch zijn het allemaal allomorfen van het ene morfeme. Dus, naast / s / en / əz /, lijkt een andere allomorf van 'meervoud' in het Engels een nul-morph te zijn omdat de meervoudsvorm van schapen is eigenlijk 'schapen + ∅.' Wanneer we kijken naar 'Mens + meervoud, 'we hebben een klinkerverandering in het woord ... als de morph die de' onregelmatige 'meervoudsvorm produceert mannen."(George Yule," The Study of Language ", 4e ed. Cambridge University Press, 2010)

Past Tense Allomorphs

De verleden tijd is een andere morfeme die meerdere morfen heeft en dus een allomorf is. Wanneer u de verleden tijd vormt, voegt u de geluiden / t /, / d / en / əd / toe aan woorden om ze in de verleden tijd te plaatsen, zoals respectievelijk in gesproken, gepakt en gezocht.

"Volledig willekeurige allomorfen, zoals Engels ging (Gaan + verleden tijd), zijn relatief zeldzaam in het lexicon en komen bijna uitsluitend voor met een paar zeer frequente woorden. Dit onvoorspelbare soort allomorfie wordt suppletie genoemd. "(Paul Georg Meyer," Synchronic English Linguistics: An Introduction ", 3e ed. Gunter Narr Verlag, 2005)

Uitspraak kan veranderen

Afhankelijk van de context kunnen allomorfen in vorm en uitspraak variëren zonder de betekenis te veranderen, en de formele relatie tussen fonologische allomorfen wordt een afwisseling. "[A] n onderliggende morpheme kan meerdere oppervlakte-niveau allomorfen hebben (onthoud dat het voorvoegsel 'allo' 'other' betekent). Dat wil zeggen, wat wij beschouwen als een enkele eenheid (een enkele morpheme) kan eigenlijk meer dan één uitspraak hebben (meerdere allomorfen) ... We kunnen de volgende analogie gebruiken: foneem: allophone = morfeem: allomorf. " (Paul W. Justice, "Relevante taalkunde: een inleiding tot de structuur en het gebruik van Engels voor leraren", 2e ed. CSLI, 2004)

Bijvoorbeeld: "Het onbepaalde lidwoord is een goed voorbeeld van een morfeme met meer dan één allomorf. Het wordt gerealiseerd door de twee vormen een en een. Het geluid aan het begin van het volgende woord bepaalt de allomorf die is geselecteerd. Als het woord na het onbepaalde lidwoord begint met een medeklinker, de allomorf een is geselecteerd, maar als het met een klinker begint, de allomorf een wordt in plaats daarvan gebruikt ...

"[A] lomomphs van een morfeme zijn binnen complementaire distributie. Dit betekent dat ze elkaar niet kunnen vervangen. Daarom kunnen we de ene allomorf van een morfeme niet vervangen door een andere allomorf van die morfeme en de betekenis veranderen. "(Francis Katamba," English Words: Structure, History, Usage ", 2e ed. Routledge, 2004)

Meer over de looptijd zelf

 Het adjectivale gebruik van de term is allomorphic. De etymologie is afgeleid van de Griekse, "andere" + "vorm."