Een kort overzicht van Émile Durkheim en zijn historische rol in de sociologie

Wie was Émile Durkheim? Hij was een beroemde Franse filosoof en socioloog bekend als de vader van de Franse school voor sociologie voor zijn methodologie die empirisch onderzoek combineert met sociologische theorie. Het volgende schetst zijn leven en carrière en zijn gepubliceerde werken.

Vroege leven en onderwijs

Émile Durkheim (1858-1917) werd op 15 april 1858 geboren in Épinal, Frankrijk, uit een vrome Frans-joodse familie. Zijn vader, grootvader en overgrootvader waren allemaal rabbijnen en er werd aangenomen dat hij hun leiding zou volgen als ze zich inschreven voor een rabbijnse school. Op jonge leeftijd besloot hij echter niet in de voetsporen van zijn familie te treden en van school te veranderen nadat hij zich realiseerde dat hij er de voorkeur aan gaf religie te bestuderen vanuit een agnostisch standpunt in plaats van geïndoctrineerd te zijn. In 1879 brachten zijn goede cijfers hem naar de École Normale Supérieure (ENS), een gerenommeerde graduate school in Parijs.

Carrière en later leven

Durkheim raakte al vroeg in zijn carrière geïnteresseerd in een wetenschappelijke benadering van de samenleving, wat de eerste van vele conflicten met het Franse academische systeem betekende - destijds geen sociaal-wetenschappelijk curriculum. Durkheim vond humanistische studies oninteressant en richtte zijn aandacht op psychologie en filosofie op ethiek en uiteindelijk sociologie. Hij studeerde af met een graad in filosofie in 1882. De opvattingen van Durkheim konden hem geen belangrijke academische benoeming in Parijs bezorgen, dus van 1882 tot 1887 doceerde hij filosofie aan verschillende provinciale scholen. In 1885 vertrok hij naar Duitsland, waar hij twee jaar sociologie studeerde. De periode van Durkheim in Duitsland resulteerde in de publicatie van tal van artikelen over de Duitse sociale wetenschappen en filosofie, die erkenning kregen in Frankrijk en hem een ​​onderwijsafspraak opleverden aan de Universiteit van Bordeaux in 1887. Dit was een belangrijk teken van de verandering van tijden en de groeiende belang en erkenning van de sociale wetenschappen. Vanuit deze positie heeft Durkheim geholpen het Franse schoolsysteem te hervormen en de studie van sociale wetenschappen in zijn curriculum geïntroduceerd. In 1887 trouwde Durkheim met Louise Dreyfus, met wie hij later twee kinderen kreeg.

In 1893 publiceerde Durkheim zijn eerste grote werk, "The Division of Labour in Society", waarin hij het concept van "anomie" introduceerde, of de afbraak van de invloed van sociale normen op individuen binnen een samenleving. In 1895 publiceerde hij 'The Rules of Sociological Method', zijn tweede grote werk, dat een manifest was waarin stond wat sociologie is en hoe het moet worden gedaan. In 1897 publiceerde hij zijn derde grote werk, 'Suicide: A Study in Sociology', een case study waarin de verschillende zelfmoordcijfers onder protestanten en katholieken werden onderzocht en beweerde dat een sterkere sociale controle onder katholieken tot lagere zelfmoordcijfers leidt.

Tegen 1902 had Durkheim eindelijk zijn doel bereikt om een ​​prominente positie in Parijs te bereiken toen hij voorzitter van het onderwijs aan de Sorbonne werd. Durkheim diende ook als adviseur van het ministerie van Onderwijs. In 1912 publiceerde hij zijn laatste grote werk, "De elementaire vormen van het religieuze leven", een boek dat religie analyseert als een sociaal fenomeen.

Émile Durkheim stierf aan een beroerte in Parijs op 15 november 1917 en is begraven op de begraafplaats van de stad Montparnasse.