Persoonlijke ruimte aan kinderen met een handicap onderwijzen

 Kinderen met een handicap, vooral kinderen met autismespectrumstoornissen, hebben moeite met het begrijpen en correct gebruiken van persoonlijke ruimte. Het belang ervan is belangrijk omdat veel van deze jonge mensen, wanneer ze de adolescentie bereiken, bijzonder kwetsbaar worden voor mishandeling of predatie omdat ze zich niet bewust zijn van de sociale en emotionele grenzen die belangrijk zijn voor het grote publiek. 

Diepe druk

Sommige kinderen met ASS zijn wat we 'diepe druk' noemen en ze zoeken zoveel mogelijk zintuiglijke input. Ze zullen hun armen om niet alleen belangrijke volwassenen in hun leven gooien, maar soms om vreemden te voltooien. Ik werkte 5 jaar geleden als vrijwilliger in een kamp op Torino Ranch, beheerd door de Torino Foundation. Toen mijn camper uit de bus kwam, sloeg hij zijn armen om me heen (we hadden elkaar nog nooit ontmoet) en ik vinkte "deep pressure kid" aan, wat leidde tot vier dagen succes. Ik gebruikte die zintuiglijke behoefte om hem kalm en gepast te houden. Toch moeten deze studenten de juiste interactie leren. 

De wetenschap van persoonlijke ruimte

Proximics, of de wetenschap van persoonlijke ruimte, onderzoekt hoe wij als mensen en als sociale en etnische groepen de ruimte om ons heen gebruiken. Onderzoek heeft uitgewezen dat bij een typische persoon de amygdala negatief reageert op de invasie van persoonlijke ruimte. Onderzoek is niet definitief geweest naar het effect van bevolkingsdichtheid op de grootte van persoonlijke ruimte, zoals gemeld door antropologen, maar deze schrijver heeft het ervaren. In Parijs woonde ik in 1985 een concert bij op de Place de Concord. Er waren daar ergens tussen de 50 en 60 duizend mensen. Iemand begon aan de buitenkant te duwen (er werd gezegd dat het "misdadigers" [clouchards] waren.) Verbazingwekkend, na enkele minuten van het zingen van "Assis! Assis! (Gaan zitten) gingen we zitten. Waarschijnlijk een paar duizend mensen. Ik keek naar een Amerikaanse vriend en zei: "In Amerika zouden we een vuistgevecht hebben gehad."

Dit is natuurlijk de reden waarom het belangrijk is voor studenten in het speciaal onderwijs om de persoonlijke ruimte te begrijpen. Studenten met autisme weerstaan ​​misschien iedereen die hun persoonlijke ruimte betreedt, maar al te vaak vuurt hun amygdala niet wanneer iemand in hun ruimte komt, en we weten dat ze de behoefte van een ander aan persoonlijke ruimte niet kunnen begrijpen. 

Er zijn drie dingen nodig om hen te helpen dit te leren:

1. Een metafoor die hen kan helpen de persoonlijke ruimte te begrijpen.
2. Modellering om te laten zien hoe we persoonlijke ruimte gebruiken en
3. Expliciete instructie in het gebruik van persoonlijke ruimte. 

The Metaphor: The Magic Bubble

Typische kinderen en typische mensen zijn in staat om hun eigen 'meta-verhaal' te schrijven, het verhaal van hun leven. Zie het onder ogen, wanneer een vrouw trouwt, heeft ze vaak een leven lang plannen in haar hoofd dansen over de perfecte bruiloft (of de droom van haar moeder.) Kinderen met een handicap, vooral kinderen met autismespectrumstoornissen, zijn niet in staat om die meta-verhalen te schrijven. Dat is de reden waarom Social Stories (TM) of Social Narratives (mijn naam) zo krachtig zijn. Ze gebruiken visuele afbeeldingen, een verhaal en vaak de eigen naam van het kind. Ik zal de naam in het originele document wijzigen voor de kinderen waarmee ik het zal gebruiken.

Ik creëerde het sociale verhaal, Jeffie's Magic Bubble, om studenten met autismespectrumstoornissen te ondersteunen. Het gebruikt de metafoor "een magische bubbel" om de onzichtbare ruimte om ons heen te definiëren die ook "persoonlijke ruimte" wordt genoemd. Kinderen met een handicap spelen graag met bubbels, dus het gebruik als een metafoor geeft een zichtbaar inzicht in hoe die ruimte is. 

Modellering

Zodra het model is vastgesteld door het boek te lezen, maak je een spelletje magische bubbels. Laat kinderen ronddraaien en de rand van hun bubbels identificeren (armlengte is een goed compromis tussen intieme en vertrouwde persoonlijke ruimte.)

Oefen het verwelkomen van anderen in hun magische bubbels door handen uit te steken en anderen te begroeten met een handdruk. "Hallo, ik ben Jeffie. Leuk je te ontmoeten." 

Speel een spelletje magische bubbels door studenten clickers te geven en anderen zo dicht mogelijk te laten komen zonder in de persoonlijke bubbel van een ander kind te stappen. De student in hun "Magic Bubble" zal klikken wanneer ze denken dat de andere student of studenten hun bubbel ingaan.

Expliciete instructie

Lees het boek Jeffie's Magic Bubble hardop als een groep. Als studenten individuele instructie nodig hebben (dus ze zijn beter in het aandacht schenken aan persoonlijke ruimte), wil je die studenten steeds opnieuw voorlezen. 

Laat de studenten na het lezen van elke pagina oefenen: als je armen en handen op de heupen kruist, laat ze oefenen. Wanneer je leest over Jeffie die "NEE!" Zegt oefen met "NEE!" Oefen vrienden om een ​​knuffel te vragen. 

Zorg ervoor dat je studenten herkent die elkaars persoonlijke ruimte respecteren. Misschien wilt u dat elk kind een "magische bubbel" -grafiek heeft. Deel stickers of sterren uit voor elke keer dat je ze betrapt en vraag om de ruimte van een ander kind te betreden, of vraag een andere student beleefd om buiten hun persoonlijke ruimte te gaan.