Voors en tegens van het gebruik van een traditionele beoordelingsschaal

De traditionele beoordelingsschaal is archaïsch met wortels die teruggaan tot het vroege onderwijs. Deze schaal is gebruikelijk op scholen, omdat de meeste de traditionele A-F-beoordelingsschaal als de kern van de beoordeling van studenten bevatten. Deze schaal kan ook aanvullende componenten bevatten, zoals onvolledige of geslaagd / mislukte cursussen. Het volgende voorbeeld van een traditionele beoordelingsschaal is waarop de meeste scholen in de Verenigde Staten vertrouwen om de prestaties van studenten te evalueren.

A = 90-100%
B = 80-89%
C = 70-79%
D = 60-69%
F = 0-59%
I = onvolledig
U = onvoldoende
N = moet worden verbeterd
S = Bevredigend

Bovendien koppelen veel scholen een systeem van plussen en minnen om het traditionele beoordelingssysteem uit te breiden om een meer gelaagde traditionele indelingsschaal te kwantificeren en vast te stellen. Een 90-93 is bijvoorbeeld een A-, 94-96 is een A en 97-100 is een A+

De traditionele beoordelingsschaal is door veel scholen in het hele land omarmd. Deze praktijk heeft veel tegenstanders die vinden dat het verouderd is en dat er meer voordelige alternatieven beschikbaar zijn. In de rest van dit artikel worden enkele voor- en nadelen van het gebruik van de traditionele beoordelingsschaal belicht.

Voordelen van een traditionele schaal

De traditionele beoordelingsschaal wordt universeel erkend. Vrijwel iedereen weet dat het verdienen van een A goed is, terwijl het verdienen van een F geassocieerd wordt met falen.
De traditionele beoordelingsschaal is gemakkelijk te interpreteren en te begrijpen. Het simplistische karakter van het systeem maakt het gebruiksvriendelijk voor leraren, studenten en ouders.
De traditionele beoordelingsschaal maakt een directe vergelijking mogelijk tussen de ene student en de andere binnen een specifieke klas. Een student met een 88 in een 7e klas geografie klas presteert beter dan een andere student met een 62 in dezelfde klas.

Nadelen van een traditionele schaal

De traditionele beoordelingsschaal is gemakkelijk te manipuleren omdat deze vaak subjectief van aard is. De ene wiskundeleraar kan bijvoorbeeld eisen dat studenten werk laten zien, terwijl een andere alleen antwoorden nodig heeft. Daarom kan een student die een A maakt in de klas van de ene leraar een C maken in de klas van een andere leraar, hoewel de kwaliteit van het werk dat hij doet identiek is. Dit kan het moeilijk maken voor scholen en besluitvormers die proberen studenten te vergelijken met behulp van een traditionele beoordelingsschaal.
De traditionele beoordelingsschaal is beperkt omdat deze niet laat zien wat een student leert of wat hij zou moeten leren. Het geeft geen verklaring voor waarom of hoe een student met een bepaald cijfer is geëindigd.
De traditionele beoordelingsschaal leidt tot uren subjectieve beoordeling en bevordert een testcultuur. Hoewel het voor leraren misschien eenvoudig is om te begrijpen, kost het veel tijd om de beoordelingen te maken en te beoordelen die het traditionele beoordelingssysteem aansturen. Bovendien bevordert het een testcultuur omdat deze eenvoudiger te scoren zijn dan andere beoordelingsmethoden.

Middelen