My Dads - Voorbeeld van veel voorkomende toepassingsessies voor optie # 1

De essayprompt voor optie # 1 van de Common Application 2018-19 biedt studenten veel breedte: "Sommige studenten hebben een achtergrond, identiteit, interesse of talent dat zo betekenisvol is dat ze denken dat hun aanvraag zonder deze onvolledig zou zijn. Als dit klinkt als jij, deel dan je verhaal."

De prompt stelt studenten in staat om te schrijven over zowat alles wat ze uiterst belangrijk in hun leven vinden. Charlie koos voor deze optie omdat zijn atypische gezinssituatie een bepalend onderdeel van zijn identiteit was. Hier is zijn essay:

Charlie's Common Application Essay

Mijn vader's

Ik heb twee vaders. Ze ontmoetten elkaar in de vroege jaren 80, werden kort daarna partners en adopteerden me in 2000. Ik denk dat ik altijd weet dat we een beetje anders waren dan de meeste gezinnen, maar dat stoorde me nooit echt. Mijn verhaal, dat wat mij definieert, is niet dat ik twee vaders heb. Ik ben niet automatisch een beter persoon, of slimmer, of meer getalenteerd, of beter uitziend omdat ik het kind ben van een stel van hetzelfde geslacht. Ik ben niet bepaald door het aantal vaders dat ik heb (of het gebrek aan moeders). Het hebben van twee vaders is inherent aan mijn persoon, niet vanwege de nieuwheid; het is inherent omdat het me een volledig uniek levensperspectief heeft geboden.

Ik ben heel gelukkig dat ik ben opgegroeid in een liefdevolle en veilige omgeving - met zorgzame vrienden, familie en buren. Ik weet voor mijn vaders, dat was niet altijd het geval. Woonachtig op een boerderij in Kansas, worstelde mijn vader Jeff jarenlang intern met zijn identiteit. Mijn vader Charley had meer geluk; geboren en getogen in New York City, werd hij altijd ondersteund door zijn ouders en de gemeenschap daar. Hij heeft slechts een paar verhalen over lastiggevallen worden op straat of in de metro. Vader Jeff heeft echter een web van littekens op zijn rechterarm, vanaf het moment dat hij werd gesprongen bij het verlaten van een bar; een van de mannen trok een mes aan hem. Toen ik klein was, verzon hij altijd verhalen over deze littekens; het was pas toen ik vijftien was dat hij me de waarheid vertelde.

Ik weet hoe ik bang moet zijn. Mijn vaders weten hoe ze bang moeten zijn - voor mij, voor zichzelf, voor het leven dat ze hebben gecreëerd. Toen ik zes was, gooide een man een steen door ons voorraam. Ik herinner me niet veel aan die nacht, behalve een paar foto's: de politie arriveerde, mijn tante Joyce hielp het glas op te ruimen, mijn vaders knuffelden, hoe ze me die nacht in hun bed lieten slapen. Deze nacht was geen keerpunt voor mij, een besef dat de wereld een lelijke, nare plek is. We gingen gewoon door en zoiets gebeurde nooit meer. Ik denk dat achteraf gezien mijn vaders gewoon een beetje bang waren om te leven. Maar het weerhield hen er nooit van om in het openbaar uit te gaan, samen gezien te worden, met mij gezien te worden. Door hun moed, hun onwil om toe te geven, leerden ze me de deugd van moed concreter en duurzamer dan duizend gelijkenissen of bijbelverzen ooit zouden kunnen.

Ik weet ook hoe mensen te respecteren. Opgroeien in een "andere" familiedynamiek heeft me ertoe gebracht anderen te waarderen en te begrijpen die als "anders" worden bestempeld. Ik weet hoe ze zich voelen. Ik weet waar ze vandaan komen. Mijn vaders weten hoe het is om te worden bespuugd, neergekeken, geschreeuwd en kleineren. Ze willen niet alleen voorkomen dat ik gepest wordt; ze willen me beschermen tegen pesten. Ze hebben me door hun acties, overtuigingen en gewoonten geleerd altijd te streven naar de beste persoon die ik kan. En ik weet dat talloze andere mensen dezelfde dingen van hun eigen ouders hebben geleerd. Maar mijn verhaal is anders.

Ik wou dat ouders van hetzelfde geslacht niet de nieuwigheid was die het is. Ik ben geen liefdadigheidszaak, geen wonder of een rolmodel omdat ik twee vaders heb. Maar ik ben wie ik ben vanwege hen. Vanwege alles wat ze hebben meegemaakt, behandeld, geleden en getolereerd. En daaruit hebben ze me geleerd hoe ik anderen kan helpen, hoe ik om de wereld kan geven, hoe ik het verschil kan maken - op duizend kleine manieren. Ik ben niet alleen de 'jongen met twee vaders', ik ben de jongen met twee vaders die hem heeft geleerd hoe hij een fatsoenlijke, zorgzame, moedige en liefhebbende mens kan zijn.

Een kritiek op Charlie's Common Application Essay

Over het algemeen heeft Charlie een sterk essay geschreven. Deze kritiek kijkt naar de kenmerken van het essay die ervoor zorgen dat het schijnt, evenals een paar gebieden die een beetje verbetering kunnen gebruiken.

De essaytitel

De titel van Charlie is kort en eenvoudig, maar het is ook effectief. De meeste universiteitsaanvragers hebben één vader, dus de vermelding van meervoud "vaders" zal waarschijnlijk de interesse van de lezer wekken. Goede titels hoeven niet grappig, punny of slim te zijn en Charlie heeft duidelijk gekozen voor een eenvoudige maar effectieve aanpak. Er zijn natuurlijk veel strategieën om een ​​goede essaytitel te schrijven, maar Charlie heeft op dit vlak goed werk verricht.  

De essaylengte

Voor het academisch jaar 2018-19 heeft het Common Application-essay een woordlimiet van 650 en een minimale lengte van 250 woorden. Met 630 woorden is Charlie's essay aan de lange kant van het bereik. Je zult advies van veel universiteitsadviseurs zien waarin staat dat je beter je essay kort kunt houden, maar dat advies is controversieel. Natuurlijk wil je geen woorden, pluis, uitweidingen, vaag taalgebruik of overtolligheid in je essay (Charlie is niet schuldig aan een van deze zonden). Maar een goed gemaakt, strak essay van 650 woorden kan de toeschouwers een gedetailleerder portret van je geven dan een essay van 300 woorden.

Het feit dat het college om een ​​essay vraagt, betekent dat het holistische opnames heeft en de opnames die mensen over jou als individu willen leren. Gebruik hiervoor de ruimte die je hebt gekregen. Nogmaals, er zijn veel theorieën over de ideale lengte van het essay, maar je kunt natuurlijk een grondiger werk doen om jezelf aan de universiteit voor te stellen met een essay dat gebruik maakt van de ruimte die je hebt gekregen.

Het essay-onderwerp

Charlie ontwijkt enkele van de voor de hand liggende slechte essay-onderwerpen en hij heeft zich zeker gericht op een onderwerp dat de opnames niet vaak zullen zien. Zijn onderwerp is een uitstekende keuze voor Common Application-optie # 1, omdat zijn binnenlandse situatie duidelijk een bepalende rol heeft gespeeld in wie hij is. Er zijn natuurlijk een paar conservatieve hogescholen met religieuze voorkeuren die niet positief zouden staan ​​tegenover dit essay, maar dat is hier geen probleem, want dat zijn scholen die geen goede match zijn voor Charlie.

Het essay-onderwerp is ook een goede keuze omdat het illustreert hoe Charlie zal bijdragen aan de diversiteit van de universiteitscampus. Hogescholen willen een diverse college-klas inschrijven, want we leren allemaal van interactie met mensen die anders zijn dan wij. Charlie draagt ​​bij aan diversiteit, niet door ras, etniciteit of seksuele geaardheid, maar door een opvoeding die anders is dan de grote meerderheid van de mensen.