Uitroeptekens zijn woorden of uitdrukkingen die een verlangen, een bevel of een sterke emotie uitdrukken. Er zijn verschillende Franse grammaticale structuren die kunnen worden gebruikt als echte uitroepen.
Ze eindigen allemaal op een uitroepteken en er is altijd een spatie tussen het laatste woord en het uitroepteken, net als voor verschillende andere Franse leestekens.
Het uitroepteken is een grammaticale eindmarkering die vaak voorkomt in het Frans, of de zin of zin een echte uitroep is of niet. Het is dus in veel gevallen een zachter merk dan in het Engels. Uitroeptekens worden vaak toegevoegd, zelfs als sprekers een beetje geagiteerd zijn of zelfs een beetje hun stem verheffen; het merk hoeft niet te betekenen dat ze echt iets uitroepen of verklaren.
Merriam-Webster definieert een "uitroep" trouwens als:
En Larousse definieert het Franse equivalentwerkwoord s'exclamer, als "uitroepen"; bijvoorbeeld, s'exclamer sur la beauté de quelque koos ("uit bewondering schreeuwen om de schoonheid van iets").
Hier zijn enkele Franse grammaticale structuren die kunnen worden gebruikt om uitroepingen uit te drukken waar urgentie of een verhoogde emotionele toestand impliciet is.
De gebiedende wijs drukt een orde, hoop of wens uit, zoals in:
De gebiedende wijs kan ook urgentie of een extreme emotionele toestand uitdrukken, zoals in:
Que gevolgd door de conjunctief creëert een derde persoon commando of wens:
Het exclamatief bijvoeglijk naamwoord quel wordt gebruikt om zelfstandige naamwoorden te benadrukken, zoals in: