Hoe toekomstige tijd in het Engels uit te drukken

De legende wil dat de laatste woorden van de Franse grammaticus Dominique Bouhours waren: "Je vais ou je vas mourir; l'un et l'autre se dit, ou se disent." In het Engels zou dat zijn: "Ik sta op het punt of ik ga dood. Beide uitdrukkingen worden gebruikt."

Zes manieren om de toekomst in het Engels uit te drukken

Er zijn namelijk ook meerdere manieren om toekomstige tijd in het Engels uit te drukken. Hier zijn zes van de meest voorkomende methoden.

1. het eenvoudige cadeau: Wij vertrekken vanavond voor Atlanta.
2. de huidige progressieve: Wijgaan weg de kinderen met Louise.
3. het modale werkwoord zullen (of zal) met de basisvorm van een werkwoord: ikZullen vertrekken jij wat geld.
4. het modale werkwoord zullen (of zal) met de progressieve: IK'Ik ga weg jij een cheque.
5. een vorm van worden met de infinitief: Onze vlucht is om te vertrekken om 22.00 uur.
6. een halfhulpmiddel zoals te gaan of van plan om te met de basisvorm van een werkwoord: Wij gaan vertrekken je vader een briefje.

Observaties van de toekomstige tijd

Maar tijd is niet helemaal hetzelfde als grammaticaal gespannen, en met die gedachte in het achterhoofd, staan ​​veel hedendaagse taalkundigen erop dat de Engelse taal op de juiste manier geen toekomende tijd heeft.

• "[M] orphologisch gezien heeft Engels geen toekomstige vorm van het werkwoord, naast de huidige en vroegere vormen ... In deze grammatica praten we dus niet over de toekomst als een formele categorie ..." (Randolph Quirk et al.., Een grammatica van hedendaags Engels. Longman, 1985)
• "[We] herkennen geen toekomstige tijd voor het Engels ... [T] hier is geen grammaticale categorie die goed kan worden geanalyseerd als een toekomstige tijd. Meer in het bijzonder beweren we dat zullen (en evenzo zal) is een hulpmiddel voor stemming, niet gespannen. "(Rodney Huddleston en Geoffrey K. Pullum, De Cambridge grammatica van de Engelse taal. Cambridge University Press, 2002)
• "Er is geen toekomende tijd voor Engelse werkwoorden zoals in andere talen ..." (Ronald Carter en Michael McCarthy, Cambridge Grammatica van het Engels. Cambridge University Press, 2006)
• "Engels heeft geen toekomende tijd, omdat het geen toekomende tijdspanningen heeft, zoals vele andere talen, noch enige andere grammaticale vorm of combinatie van vormen die uitsluitend een toekomstige tijd kunnen worden genoemd." (Bas Aarts, Oxford Moderne Engelse grammatica. Oxford University Press, 2011)

Dergelijke ontkenningen van een toekomende tijd klinken misschien paradoxaal (zo niet ronduit pessimistisch), maar het centrale argument hangt af van de manier waarop we markeren en definiëren gespannen. Ik zal David Crystal uitleggen:

Hoeveel tijden van het werkwoord zijn er in het Engels? Als uw automatische reactie luidt: "Ten minste drie", verleden, heden en toekomst, dan toont u de invloed van de Latijnse grammaticale traditie ...
[I] n traditionele grammatica, [t] ense werd gezien als de grammaticale uitdrukking van tijd, en geïdentificeerd door een bepaalde reeks eindes op het werkwoord. In het Latijn waren er tegenwoordige gespannen eindes ..., toekomstige gespannen eindes ..., perfecte gespannen eindes ..., en verschillende anderen die verschillende gespannen vormen markeren.
Engels heeft daarentegen slechts één verbuigingsvorm om tijd uit te drukken: de verleden tijd-marker (typisch -ed), als in liep, sprong, en zag. Er is daarom een ​​tweerichtingscontrast in het Engels: Ik loop vs Ik liep: tegenwoordige tijd versus verleden tijd ...
Mensen vinden het echter buitengewoon moeilijk om het begrip 'toekomende tijd' (en verwante begrippen, zoals imperfecte, perfect voor de toekomst en onvolmaakte tijden) uit hun mentale vocabulaire te laten vallen en te zoeken naar andere manieren om te praten over de grammaticale realiteit van de Engels werkwoord.
(De Cambridge Encyclopedia of the English Language. Cambridge University Press, 2003)

Dus vanuit dit perspectief (en houd er rekening mee dat niet alle taalkundigen het volledig eens zijn), heeft het Engels geen toekomende tijd. Maar is dit iets waar studenten en docenten zich zorgen over moeten maken? Overweeg het advies van Martin Endley voor EFL-leraren:

[T] hier kan geen kwaad worden gedaan als je naar de Engelse toekomst blijft verwijzen gespannen in je klas. Studenten hebben genoeg om over na te denken zonder zich door dergelijke zaken te bekommeren en het heeft weinig zin onnodig aan hun last toe te voegen. Toch is de basis van het geschil een belangrijke kwestie die een duidelijke invloed heeft op het klaslokaal, namelijk het verschil tussen de manier waarop de huidige en vroegere tijden enerzijds worden gemarkeerd, en de manier waarop de (zogenaamde) toekomende tijd is anderzijds gemarkeerd.
(Taalkundige perspectieven op Engelse grammatica: een gids voor EFL-leraren. Informatietijdperk, 2010)

Gelukkig Engels doet een toekomst hebben met veel manieren om toekomstige tijd uit te drukken.