Slag om Corregidor uit de Tweede Wereldoorlog

De Slag om Corregidor werd gevochten 5-6 mei 1942, tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) en was de laatste grote verloving van de Japanse verovering van de Filippijnen. Corregidor, een vestingeiland, beval de toegang tot de Baai van Manilla en huisvestte een veelvoud aan batterijen. Met de Japanse invasie in 1941 trokken Amerikaanse en Filippijnse troepen zich terug naar het schiereiland Bataan en Corregidor om op hulp uit het buitenland te wachten.

Terwijl gevechten woedden langs de Bataan-lijn in begin 1942, diende Corregidor als het hoofdkwartier voor generaal Douglas MacArthur totdat hij werd bevolen om in maart naar Australië te vertrekken. Met de val van het schiereiland in april verlegden de Japanners hun aandacht naar het vangen van Corregidor. Landend op 5 mei overwonnen de Japanse troepen fel verzet voordat ze het garnizoen dwongen te capituleren. Als onderdeel van de Japanse voorwaarden werd luitenant-generaal Jonathan Wainwright gedwongen alle Amerikaanse troepen op de Filippijnen over te geven.

Snelle feiten: Battle of Corregidor (1942)

• Conflict: Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
• data: 5-6 mei 1942
• Legers & Commandanten:
  • Allies
    • Luitenant-generaal Jonathan Wainwright
    • Brigadegeneraal Charles F. Moore
    • Kolonel Samuel Howard
    • 13.000 mannen
  • Japan
    • Luitenant-generaal Masaharu Homma
    • Generaal-majoor Kureo Tanaguchi
    • Generaal-majoor Kizon Mikami
    • 75.000 mannen
• slachtoffers:
  • Allies: 800 doden, 1.000 gewonden en 11.000 gevangen genomen
  • Japans: 900 gedood, 1.200 gewonden

Achtergrond

Corregidor, gelegen in de Baai van Manilla, net ten zuiden van het schiereiland Bataan, diende als een belangrijk element in de geallieerde defensieve plannen voor de Filippijnen in de jaren na de Eerste Wereldoorlog. Officieel aangewezen Fort Mills, het kleine eiland had de vorm van een kikkervisje en was zwaar verrijkt met talloze kustbatterijen die 56 kanonnen van verschillende afmetingen hebben gemonteerd. Het brede westelijke uiteinde van het eiland, bekend als Topside, bevatte de meeste kanonnen van het eiland, terwijl kazernes en ondersteunende voorzieningen zich op een plateau in het oosten bevonden, bekend als Middleside. Verder naar het oosten lag Bottomside met de stad San Jose en dockfaciliteiten (kaart).

Boven dit gebied doemde de heuvel Malinta op, die een reeks versterkte tunnels huisvestte. De hoofdas liep oost-west over 826 voet en bezat 25 laterale tunnels. Hierin bevonden zich de kantoren voor het hoofdkantoor van generaal Douglas MacArthur en opslagruimten. Verbonden met dit systeem was een tweede reeks tunnels in het noorden met een ziekenhuis met 1.000 bedden en medische voorzieningen voor het garnizoen (kaart).

Generaal Douglas MacArthur, 1945. Bibliotheek van het Congres

Verder naar het oosten liep het eiland taps toe naar een punt waar zich een vliegveld bevond. Vanwege de waargenomen sterkte van de verdediging van Corregidor, werd het de "Gibraltar van het Oosten" genoemd. Corregidor werd ondersteund door drie andere faciliteiten rond de Baai van Manilla: Fort Drum, Fort Frank en Fort Hughes. Met het begin van de Filippijnencampagne in december 1941 werden deze verdedigingen geleid door generaal-majoor George F. Moore.

Het Japanse land

Na kleinere landingen eerder deze maand, kwamen Japanse troepen aan wal in de Golf van Luzay op 22 december aan wal. Hoewel pogingen werden ondernomen om de vijand op het strand te houden, faalden deze inspanningen en tegen de avond waren de Japanners veilig aan land. MacArthur erkende dat de vijand niet teruggeduwd kon worden en voerde op 24 december War Plan Orange 3 uit.

Dit vroeg een aantal Amerikaanse en Filipijnse strijdkrachten om blokkerende posities aan te nemen, terwijl de rest zich terugtrok op een verdedigingslinie op het schiereiland Bataan ten westen van Manilla. Om toezicht te houden op de operaties verplaatste MacArthur zijn hoofdkwartier naar de Malinta-tunnel op Corregidor. Hiervoor kreeg hij spottend de bijnaam 'Dugout Doug' van de troepen die op Bataan vochten.

Geallieerde luchtafweergeschut op Corregidor, 1941/2. Foto met dank aan het Amerikaanse leger

In de loop van de volgende dagen werden pogingen gedaan om voorraden en middelen naar het schiereiland te verplaatsen met het doel vast te houden totdat versterkingen uit de Verenigde Staten konden arriveren. Naarmate de campagne vorderde, werd Corregidor voor het eerst aangevallen op 29 december toen Japanse vliegtuigen een bombardement tegen het eiland begonnen. Deze invallen duurden meerdere dagen en verwoestten veel van de gebouwen op het eiland, waaronder de kazerne Topside en Bottomside, evenals het brandstofdepot van de Amerikaanse marine (kaart).

Corregidor voorbereiden

In januari namen de luchtaanvallen af ​​en begonnen de inspanningen om de verdediging van het eiland te verbeteren. Tijdens gevechten woedde op Bataan, de verdedigers van Corregidor, grotendeels bestaande uit de 4e mariniers van kolonel Samuel L. Howard en elementen van verschillende andere eenheden, ondergingen belegeringsomstandigheden terwijl de voedselvoorraden langzaam afnamen. Naarmate de situatie op Bataan verslechterde, ontving MacArthur orders van president Franklin Roosevelt om de Filippijnen te verlaten en naar Australië te ontsnappen.

Aanvankelijk weigerde MacArthur door zijn stafchef te gaan. Vertrekkend in de nacht van 12 maart 1942 droeg hij het commando in de Filippijnen over aan luitenant-generaal Jonathan Wainwright. Reizend per PT-boot naar Mindanao, vlogen MacArthur en zijn gezelschap vervolgens naar Australië op een B-17 Flying Fortress. Terug in de Filippijnen mislukten de inspanningen om Corregidor te bevoorraden grotendeels omdat schepen werden onderschept door de Japanners. Voorafgaand aan zijn val, slechts één vaartuig, de MV Princessa, met succes de Japanners ontgaan en het eiland bereikt met voorzieningen.

Toen de positie op Bataan instortte, werden ongeveer 1.200 mannen van het schiereiland naar Corregidor verplaatst. Omdat er geen alternatieven meer overbleven, werd majoor-generaal Edward King gedwongen om Bataan op 9 april over te geven. Na het beveiligen van Bataan richtte luitenant-generaal Masaharu Homma zijn aandacht op het vangen van Corregidor en het elimineren van vijandelijk verzet rond Manila. Op 28 april begon majoor-generaal Kizon Mikami's 22e luchtbrigade een luchtaanval tegen het eiland.

Een wanhopige verdediging

Homma verplaatste artillerie naar het zuidelijke deel van Bataan en begon op 1 mei een meedogenloos bombardement op het eiland. Dit ging door tot 5 mei toen Japanse troepen onder generaal-majoor Kureo Tanaguchi aan boord gingen van landingsvaartuigen om Corregidor aan te vallen. Vlak voor middernacht hamerde een intens artillerie-spervuur ​​het gebied tussen North en Cavalry Points nabij de staart van het eiland. Het strand bestormde, de aanvankelijke golf van 790 Japanse infanterie ondervond hevige weerstand en werd gehinderd door olie die aangespoeld was op de stranden van Corregidor door de vele schepen die in het gebied waren gezonken.