Slag om de Tweede Wereldoorlog op Kreta

De Slag om Kreta werd gevochten van 20 mei tot 1 juni 1941, tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939 tot 1945). Het zag de Duitsers op grote schaal gebruik maken van parachutisten tijdens de invasie. Hoewel een overwinning, zag de Slag om Kreta deze krachten zulke grote verliezen lijden dat ze niet opnieuw door de Duitsers werden gebruikt.

Snelle feiten: Battle of Crete

Datums: 20 mei tot 1 juni 1941, tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945).  

Geallieerden leger en commandanten

• Generaal-majoor Bernard Freyberg
• Admiraal Sir Andrew Cunningham
• Ong. 40.000 mannen

Asleger en commandanten

• Major generaal Kurt Student
• Ong. 31.700 mannen

Achtergrond

Nadat ze in april 1940 door Griekenland waren geveegd, begonnen Duitse troepen zich voor te bereiden op de invasie van Kreta. Deze operatie werd verdedigd door de Luftwaffe toen de Wehrmacht verdere engagementen probeerde te voorkomen voordat de invasie van de Sovjet-Unie (operatie Barbarossa) in juni begon. De Luftwaffe duwde een plan naar voren waarin werd opgeroepen tot massaal gebruik van luchtlandingstroepen en kreeg de steun van een op hun hoede Adolf Hitler. De planning voor de invasie was toegestaan ​​om verder te gaan met de beperkingen dat het niet interfereert met Barbarossa en dat het troepen al in de regio gebruikt.

Planning operatie Mercurius

Gesynchroniseerd Operatie Mercurius, het invasieplan riep majoor generaal Kurt Student's XI Fliegerkorps op om parachutisten en zweefvliegtroepen te landen op belangrijke punten langs de noordelijke kust van Kreta, gevolgd door de 5th Mountain Division die zou worden overgevlogen naar veroverde vliegvelden. De aanvalskracht van de student was van plan het grootste deel van zijn mannen in de buurt van Maleme in het westen te landen, met kleinere formaties in de buurt van Rethymnon en Heraklion in het oosten. De focus op Maleme was het resultaat van het grote vliegveld en dat de aanvalsmacht kon worden bedekt door Messerschmitt Bf 109 jagers die vanaf het vasteland vliegen.

Kreta verdedigen

Terwijl de Duitsers verder gingen met de voorbereidingen voor een invasie, majoor-generaal Bernard Freyberg, werkte VC om de verdediging van Kreta te verbeteren. Freyberg, een nieuwe ijveraar, bezat een strijdkrachten bestaande uit ongeveer 40.000 Britse Gemenebest en Griekse soldaten. Hoewel een grote kracht, ontbrak ongeveer 10.000 wapens en waren zware uitrusting schaars. In mei werd Freyberg via Ultra radio-intercepties op de hoogte gebracht dat de Duitsers een invasie in de lucht van plan waren. Hoewel hij veel van zijn troepen heeft verplaatst om de noordelijke vliegvelden te bewaken, suggereerde intelligentie ook dat er een element over zee zou zijn.

Als gevolg hiervan werd Freyberg gedwongen troepen langs de kust in te zetten die elders hadden kunnen worden gebruikt. Ter voorbereiding op de invasie begon de Luftwaffe een gezamenlijke campagne om de Koninklijke Luchtmacht van Kreta te verdrijven en luchtsuperioriteit boven het slagveld te vestigen. Deze inspanningen bleken succesvol toen Britse vliegtuigen naar Egypte werden teruggetrokken. Hoewel de Duitse inlichtingendienst ten onrechte de verdedigers van het eiland had geschat op slechts ongeveer 5.000, koos de theatercommandant kolonel-generaal Alexander Löhr ervoor om de 6e bergdivisie in Athene als reserve te behouden.

Aanvallen openen

Op de ochtend van 20 mei 1941 kwamen de vliegtuigen van Student aan boven hun drop zones. Bij het verlaten van hun vliegtuig stuitten de Duitse parachutisten bij de landing op hevig verzet. Hun situatie werd verslechterd door de Duitse doctrine in de lucht, die opriep dat hun persoonlijke wapens in een afzonderlijke container moesten worden gedropt. Gewapend met alleen pistolen en messen werden veel Duitse parachutisten neergehaald toen ze zich bewogen om hun geweren te vinden. Beginnend rond 8:00 uur, veroorzaakten Nieuw-Zeelandse troepen verdedigende verliezen aan de Duitsers.

De Duitsers die met een zweefvliegtuig aankwamen, deden het iets beter toen ze onmiddellijk werden aangevallen toen ze hun vliegtuig verlieten. Terwijl aanvallen tegen vliegveld Maleme werden afgeslagen, slaagden de Duitsers erin defensieve posities in het westen en oosten te vormen richting Chania. Naarmate de dag vorderde, landden Duitse troepen in de buurt van Rethymnon en Heraklion. Net als in het westen waren de verliezen tijdens de openingsopdrachten groot. Duitse troepen in de buurt van Heraklion wisten de stad binnen te dringen, maar werden teruggedreven door Griekse troepen. In de buurt van Maleme verzamelden Duitse troepen zich en begonnen aanvallen tegen Hill 107, die het vliegveld domineerde.

Een fout bij Maleme

Hoewel de Nieuw-Zeelanders de heuvel de hele dag konden vasthouden, leidde een fout ertoe dat ze 's nachts werden teruggetrokken. Als gevolg hiervan bezetten de Duitsers de heuvel en bereikten snel de controle over het vliegveld. Dit liet de komst van elementen van de 5th Mountain Division toe, hoewel geallieerde troepen het vliegveld zwaar beschoten, met aanzienlijke verliezen bij vliegtuigen en mannen tot gevolg. Terwijl het vechten op 21 mei aan land bleef, verspreidde de Koninklijke Marine die nacht met succes een versterkingskonvooi. Freyberg begreep snel het volledige belang van Maleme en bestelde die nacht aanvallen tegen Hill 107.

Een lang verblijf

Deze konden de Duitsers niet verdrijven en de geallieerden vielen terug. Met de situatie wanhopig werd koning George II van Griekenland over het eiland verplaatst en geëvacueerd naar Egypte. Op de golven werkte admiraal Sir Andrew Cunningham onvermoeibaar om te voorkomen dat vijandelijke versterkingen over zee aankwamen, hoewel hij steeds grotere verliezen leed met Duitse vliegtuigen. Ondanks deze inspanningen verplaatsten de Duitsers gestaag mannen naar het eiland door de lucht. Als gevolg hiervan begonnen de strijdkrachten van Freyberg zich langzaam terug te trekken in de richting van de zuidkust van Kreta.

Hoewel geholpen door de komst van een commando onder kolonel Robert Laycock, waren de geallieerden niet in staat het tij van de strijd te keren. De strijd in Londen erkent de strijd als verloren en gaf Freyberg de opdracht om het eiland op 27 mei te evacueren. Hij beval troepen naar de zuidelijke havens en stuurde andere eenheden om belangrijke wegen naar het zuiden open te houden en te voorkomen dat de Duitsers zich bemoeien. In een opvallende stand hield het 8e Griekse regiment de Duitsers een week lang in Alikianos tegen, waardoor geallieerde troepen naar de haven van Sphakia konden verhuizen. Het 28e (Maori) bataljon speelde ook heldhaftig in de dekking van de terugtrekking.

Vastbesloten dat de Koninklijke Marine de mannen op Kreta zou redden, drong Cunningham door, ondanks de bezorgdheid dat hij zware verliezen zou kunnen lijden. In antwoord op deze kritiek antwoordde hij beroemd: "Het duurt drie jaar om een ​​schip te bouwen, het duurt drie eeuwen om een ​​traditie te bouwen." Tijdens de evacuatie werden ongeveer 16.000 mannen gered uit Kreta, waarbij het grootste deel aan boord van Sphakia ging. Onder toenemende druk moesten de 5.000 mannen die de haven beschermden zich op 1 juni overgeven. Van de achterblijven gingen velen de heuvels op om te vechten als guerrilla.

Nasleep

In de gevechten om Kreta leden de geallieerden ongeveer 4.000 doden, 1.900 gewonden en 17.000 gevangen. De campagne kostte de Royal Navy 9 schepen ook gezonken en 18 beschadigd. Duitse verliezen bedroegen 4.041 doden / vermisten, 2.640 gewonden, 17 gevangen en 370 vliegtuigen vernietigd. Verbijsterd door de hoge verliezen van de troepen van Student, besloot Hitler nooit meer een grote luchtoperatie uit te voeren. Omgekeerd waren veel geallieerde leiders onder de indruk van de prestaties van de luchtmacht en bewogen ze soortgelijke formaties in hun eigen legers te maken. Bij het bestuderen van de Duitse ervaring op Kreta onderkenden Amerikaanse planners in de lucht, zoals kolonel James Gavin, de noodzaak voor troepen om met hun eigen zware wapens te springen. Deze leerstellige verandering hielp uiteindelijk Amerikaanse eenheden in de lucht zodra ze Europa bereikten.