Tweede Wereldoorlog admiraal Raymond Spruance

Admiraal Raymond Ames Spruance was een belangrijke Amerikaanse marinecommandant die diende in het Pacific Theatre van de Tweede Wereldoorlog. Spruance, afgestudeerd aan de US Naval Academy, voerde het commando over kruisers tijdens de eerste maanden van het conflict en kwam voor het eerst naar voren om Amerikaanse troepen naar de overwinning te leiden bij de cruciale Battle of Midway in juni 1942. Naarmate de oorlog vorderde, werd Spruance een van de twee primaire vlootcommandanten, de andere is admiraal William "Bull" Halsey, in dienst van admiraal Chester W. Nimitz. Dit zag hem een ​​overwinning behalen in Battle of the Philippine Sea in juni 1944 als onderdeel van de geallieerde "eilandhoppende" campagne in de Stille Oceaan. Na de oorlog diende Spruance van 1952 tot 1955 als Amerikaans ambassadeur in de Filippijnen.

Vroege leven & carrière

De zoon van Alexander en Annie Spruance, Raymond Ames Spruance werd geboren op 3 juli 1886 in Baltimore, MD. Opgegroeid in Indianapolis, IN, ging hij lokaal naar school en studeerde hij af aan Shortridge High School. Na een verdere opleiding aan de Stevens Preparatory School in New Jersey, solliciteerde Spruance bij de US Naval Academy in 1903.

Na drie jaar afstuderen aan Annapolis, diende hij twee jaar op zee voordat hij op 13 september 1908 zijn opdracht als vaandel ontving. Tijdens deze periode diende Spruance aan boord van USS Minnesota (BB-22) tijdens de cruise van de Great White Fleet. Terug in de Verenigde Staten, volgde hij een aanvullende opleiding in elektrotechniek bij General Electric voordat hij bij USS werd gedetacheerd Connecticut (BB-18) in mei 1910. Na een stint aan boord van USS Cincinnati, Spruance werd commandant van de torpedojager USS Bainbridge in maart 1913 met de rang van luitenant (junior grade).

In mei 1914 ontving Spruance een functie als assistent van de inspecteur van machines bij de Newport News Shipbuilding and Dry Dock Company. Twee jaar later hielp hij bij de inrichting van USS Pennsylvania (BB-38) vervolgens in aanbouw in de tuin. Met de voltooiing van het slagschip voegde Spruance zich bij de bemanning en bleef aan boord tot november 1917.

Eerste Wereldoorlog

Met de Eerste Wereldoorlog woedde hij, werd assistent-ingenieur officier van de New York Navy Yard. In deze functie reisde hij naar Londen en Edinburgh. Met het einde van de oorlog hielp Spruance bij het terugbrengen van Amerikaanse troepen naar huis voordat hij door een reeks technische posten en torpedojagers ging. Nadat hij de rang van commandant had bereikt, volgde Spruance de Senior Course aan het Naval War College in juli 1926. Toen hij de cursus afrondde, voltooide hij een rondleiding in het Office of Naval Intelligence voordat hij bij USS werd geplaatst Mississippi (BB-41) in oktober 1929 als uitvoerend functionaris.

Oorlog nadert

In juni 1931 keerde Spruance terug naar Newport, RI om het personeel van het Naval War College te dienen. Gepromoveerd tot kapitein het volgende jaar, vertrok hij om de functie van stafchef en assistent bij Commander Destroyers, Scouting Fleet in mei 1933 te vervullen. Twee jaar later ontving Spruance opnieuw orders voor het Naval War College en gaf hij les aan de staf tot april 1938.

Hij verliet het bevel over USS Mississippi. Spruance was bijna twee jaar lang commandant van het slagschip en was aan boord toen de Tweede Wereldoorlog in Europa begon. Nadat hij in december 1939 was gepromoveerd tot admiraal, kreeg hij de opdracht om in februari 1940 het bevel over het tiende maritieme district (San Juan, PR) over te nemen. In juli 1941 werden zijn verantwoordelijkheden uitgebreid met toezicht op de Caribische Zee Frontier.

Na zijn inspanningen om de neutrale Amerikaanse scheepvaart van Duitse U-boten te verdedigen, ontving Spruance orders om Cruiser Division Five in september 1941 over te nemen. Hij reisde naar de Stille Oceaan en zat op 7 december toen de Japanners Pearl Harbor aanvielen en de VS dwongen om binnen te varen de oorlog.

Admiraal Raymond Spruance

• Rang: Admiraal
• Onderhoud: Marine van de Verenigde Staten
• Geboren: 3 juli 1886in Baltimore, Maryland
• Ging dood: 13 december 1969 in Pebble Beach, Californië
• Ouders: Alexander en Annie Hiss Spruance
• Echtgenoot: Margaret Dean (1888-1985)
• conflicten:  Tweede Wereldoorlog
• Bekend om: Battle of Midway, Battle of the Philippine Sea

Triumph op Midway

In de eerste weken van het conflict dienden de cruisers van Spruance onder vice-admiraal William "Bull" Halsey en namen deel aan invallen tegen de Gilbert- en Marshall-eilanden voordat ze Wake Island bereikten. Deze aanvallen werden gevolgd door een aanval op Marcus Island. In mei 1942 suggereerde intelligentie dat de Japanners van plan waren Midway Island aan te vallen. Kritiek op de verdediging van Hawaii, de commandant van de Amerikaanse Pacific Fleet, admiraal Chester W. Nimitz, was van plan Halsey te sturen om de stuwkracht van de vijand te blokkeren.

Halsey werd ziek met gordelroos en raadde Spruance aan Task Force 16 te leiden, gecentreerd op de dragers USS Onderneming (CV-6) en USS Horzel (CV-8), in zijn plaats. Hoewel Spruance in het verleden geen transporteur had geleid, stemde Nimitz ermee in dat de admiraal zou worden geholpen door het personeel van Halsey, inclusief de begaafde kapitein Miles Browning. Bewegend in positie nabij Midway, werd de kracht van Spruance later vergezeld door Rear Admiral Frank J. Fletcher van TF 17, waaronder de vervoerder USS Yorktown (CV-5).

Op 4 juni namen Spruance en Fletcher vier Japanse dragers in dienst bij de Battle of Midway. De Japanse bommenwerpers lokaliseerden terwijl ze hun vliegtuigen aan het opwarmen waren en tanken, en brachten enorme schade aan en zonken drie. Hoewel de vierde, Hiryu, is erin geslaagd bommenwerpers te lanceren die kritieke schade hebben aangericht Yorktown, het was ook gezonken toen Amerikaanse vliegtuigen later op de dag terugkeerden.

Een beslissende overwinning, Spruance en Fletcher's acties in Midway hielpen het tij van de Pacifische oorlog te keren in het voordeel van de geallieerden. Voor zijn acties ontving Spruance de Distinguished Service Medal en later die maand noemde Nimitz hem als zijn stafchef en assistent. Dit werd gevolgd door een promotie tot vice-commandant in Chief, US Pacific Fleet in september.

Eilandhoppen

In augustus 1943 keerde Spruance, nu een vice-admiraal, terug als commandant Central Pacific Force. Hij hield toezicht op de Slag bij Tarawa in november 1943 en leidde de geallieerden tijdens hun opmars door de Gilbert-eilanden. Dit werd gevolgd door een aanval op Kwajalein op de Marshalleilanden op 31 januari 1944. Spruance werd met succes afgesloten tot admiraal in februari.

Admiraal Chester W. Nimitz ,, Commander in Chief, Pacific, (rechts) en Admiral Raymond Spruance, Commander, Central Pacific Force, (center) Tour Kwajalein Island, Marshalls, 5 februari 1944 na zijn verovering. US Navy History and Heritage Command

Diezelfde maand regisseerde hij Operatie Hailstone, die Amerikaanse vliegdekschepen herhaaldelijk de Japanse basis op Truk zag aanvallen. Tijdens de aanvallen verloren de Japanners twaalf oorlogsschepen, tweeëndertig koopvaardijschepen en 249 vliegtuigen. In april verdeelde Nimitz het bevel over de Central Pacific Force tussen Spruance en Halsey. Terwijl de een op zee was, zou de ander hun volgende operatie plannen. Als onderdeel van deze reorganisatie werd de kracht bekend als de Vijfde Vloot toen Spruance de leiding had en de Derde Vloot toen Halsey het bevel voerde.

De twee bewonderaars vertoonden een contrast in stijlen, omdat Spruance vaak stil en nauwgezet was, terwijl Halsey brutaal en onstuimiger was. Halverwege 1944 ging Spruance een campagne aan op de Marianas-eilanden. Landende troepen op Saipan op 15 juni, versloeg hij een paar dagen later vice-admiraal Jisaburo Ozawa in de Slag om de Filippijnse Zee. In de gevechten verloren de Japanners drie luchtvaartmaatschappijen en ongeveer 600 vliegtuigen. De nederlaag vernietigde effectief de luchtarm van de Japanse marine.

Iwo Jima en Okinawa

Na de campagne droeg Spruance de vloot over aan Halsey en begon de operatie te plannen om Iwo Jima te veroveren. Terwijl zijn personeel werkte, gebruikte Halsey de vloot om de Slag om de Golf van Leyte te winnen. In januari 1945 hernam Spruance het bevel over de vloot en begon te bewegen tegen Iwo Jima. Op 19 februari landden de Amerikaanse troepen en openden de Slag om Iwo Jima. Toen de Japanners een hardnekkige verdediging opbouwden, hielden ze het ruim een ​​maand vol.

Met de val van het eiland ging Spruance meteen vooruit met operatie Iceberg. Dit zag geallieerde troepen tegen Okinawa op de Ryukyu-eilanden bewegen. In de buurt van Japan waren geallieerde planners van plan Okinawa te gebruiken als springplank voor de uiteindelijke invasie van de Home-eilanden. Op 1 april begon Spruance de Slag om Okinawa.

De schepen van de Vijfde Vloot, die een positie offshore hielden, werden onderworpen aan meedogenloze kamikaze-aanvallen door Japanse vliegtuigen. Terwijl geallieerde troepen op het eiland vochten, versloeg Spruance's schepen operatie Ten-Go op 7 april waarbij het Japanse slagschip werd gezien Yamato proberen door te breken naar het eiland. Met de val van Okinawa in juni draaide Spruance terug naar Pearl Harbor om de invasie van Japan te plannen.

naoorlogs

Deze plannen bleken luid toen de oorlog begin augustus abrupt eindigde met het gebruik van de atoombom. Voor zijn acties bij Iwo Jima en Okinawa kreeg Spruance het Navy Cross. Op 24 november verloste Spruance Nimitz als Commander, US Pacific Fleet. Hij bleef slechts kort in de functie toen hij op 1 februari 1946 een functie als president van het Naval War College aanvaardde.

Admiraal Raymond Spruance op het balkon van de Amerikaanse ambassade, Manila, terwijl hij diende als Amerikaanse ambassadeur in de Filippijnen in 1952-55. Amerikaanse marine geschiedenis en erfgoed commando

Terugkerend naar Newport bleef Spruance aan het college totdat hij zich op 1 juli 1948 terugtrok bij de Amerikaanse marine. Vier jaar later benoemde president Harry S. Truman hem als ambassadeur in de Republiek van de Filippijnen. Dienend in Manilla, bleef Spruance in het buitenland tot hij zijn functie in 1955 neerlegde. Met pensioen naar Pebble Beach, CA, stierf hij daar op 13 december 1969. Na zijn begrafenis werd hij begraven op Golden Gate National Cemetery nabij het graf van zijn commandant in oorlogstijd, Nimitz.