Tweede Wereldoorlog admiraal Isoroku Yamamoto

Isoroku Yamamoto (4 april 1884 - 18 april 1943) was de commandant van de Japanse gecombineerde vloot tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was Yamamoto die de aanval op Pearl Harbor in Hawaii had gepland en uitgevoerd. Aanvankelijk tegen de oorlog, plande en nam Yamamoto toch deel aan veel van de belangrijkste veldslagen van de oorlog. Hij werd uiteindelijk gedood in actie in de Stille Zuidzee in 1943.

Snelle feiten: Isoroku Yamamoto

• Bekend om: Isoroku Yamamoto was de commandant van de Japanse gecombineerde vloot tijdens de Tweede Wereldoorlog.
• Ook gekend als: Isoroku Takana
• Geboren: 4 april 1884 in Nagaoka, Niigata, Empire of Japan
• Ouders: Sadayoshi Teikichi, en zijn tweede vrouw Mineko
• Ging dood: 18 april 1943 in Buin, Bougainville, Solomon Islands, Territory of New Guinea
• Onderwijs: Imperial Japanese Naval Academy
• Awards en onderscheidingen:  Groot Cordon van de Orde van de Chrysanthemum (postume benoeming, Groot Cordon van de Orde van de rijzende zon met Paulownia Flowers (april 1942), Groot Cordon van de orde van de rijzende zon (april 1940); het onderwerp van vele boeken en films
• Echtgenoot: Reiko Mihashi
• Kinderen: Yoshimasa en Tadao (zonen) en Sumiko en Masako (dochters)
• Opmerkelijk citaat: "Mochten er ooit vijandelijkheden tussen Japan en de Verenigde Staten uitbreken, dan is het niet voldoende dat we Guam en de Filippijnen, noch zelfs Hawaï en San Francisco nemen. We zouden naar Washington moeten marcheren en het verdrag in het Witte Huis ondertekenen. I vraag ons af of onze politici (die zo licht over een Japans-Amerikaanse oorlog spreken) vertrouwen hebben in de uitkomst en bereid zijn de nodige offers te brengen. "

Vroege leven

Isoroku Takano werd geboren op 4 april 1884 in Nagaoka, Japan, en was de zesde zoon van samurai Sadayoshi Takano. Zijn naam, een oudere Japanse term voor 56, verwees naar de leeftijd van zijn vader het tijdstip van zijn geboorte. In 1916, na de dood van zijn ouders, werd de 32-jarige Takano geadopteerd in de Yamamoto-familie en nam deze zijn naam aan. In Japan was het gebruikelijk dat gezinnen zonder zonen er een aannamen zodat hun naam zou blijven bestaan. Op 16-jarige leeftijd ging Yamamoto de keizerlijke Japanse marineacademie in Etajima binnen. Afstuderen in 1904 en zevende gerangschikt in zijn klasse, werd hij toegewezen aan de kruiser Nisshin.

Vroege militaire carrière

Aan boord vocht Yamamoto in de beslissende Slag om Tsushima (27-28 mei 1905). Tijdens de verloving, Nisshin diende in de Japanse gevechtslinie en liep verschillende hits op van Russische oorlogsschepen. In de loop van de gevechten raakte Yamamoto gewond en verloor hij twee vingers aan zijn linkerhand. Deze blessure leidde ertoe dat hij de bijnaam '80 sen' kreeg, omdat een manicure op dat moment 10 sen per vinger kostte. Erkend voor zijn leiderschapskwaliteiten, werd Yamamoto in 1913 naar het Naval Staff College gestuurd. Twee jaar later behaalde hij een promotie tot luitenant-commandant. In 1918 trouwde Yamamoto met Reiko Mihashi met wie hij vier kinderen zou krijgen. Een jaar later vertrok hij naar de Verenigde Staten en studeerde twee jaar aan de olie-industrie aan de Harvard University.

Terugkerend naar Japan in 1923, werd hij gepromoveerd tot kapitein en pleitte hij voor een sterke vloot die Japan in staat zou stellen om indien nodig een koers van gunboat-diplomatie te volgen. Deze aanpak werd tegengegaan door het leger, dat de marine zag als een kracht voor het transport van invasietroepen. Het jaar daarop veranderde hij zijn specialiteit van artillerie in zeevaart na het volgen van vlieglessen in Kasumigaura. Gefascineerd door luchtmacht werd hij al snel directeur van de school en begon hij elitepiloten te produceren voor de marine. In 1926 keerde Yamamoto terug naar de Verenigde Staten voor een tour van twee jaar als de Japanse marine-attaché in Washington.

Begin jaren dertig

Na thuiskomst in 1928 gaf Yamamoto het commando over de lichte kruiser Isuzu alvorens kapitein van het vliegdekschip te worden Akagi. Gepromoveerd tot achter-admiraal in 1930, diende hij als een speciale assistent van de Japanse delegatie op de tweede Londense maritieme conferentie en was een sleutelfactor in het verhogen van het aantal schepen dat de Japanners mochten bouwen onder het Londense maritieme verdrag. In de jaren na de conferentie bleef Yamamoto pleiten voor marinevliegtuig en leidde de First Carrier Division in 1933 en 1934. Vanwege zijn optreden in 1930 werd hij naar de derde Londense marineconferentie in 1934 gestuurd. Eind 1936 werd Yamamoto maakte de vice-minister van de Marine. Vanuit deze positie pleitte hij krachtig voor de zeevaart en vocht hij tegen de bouw van nieuwe slagschepen.

Road to War

Gedurende zijn carrière had Yamamoto zich verzet tegen veel van de militaire avonturen van Japan, zoals de invasie van Manchuria in 1931 en de daaropvolgende landoorlog met China. Bovendien was hij vocaal in zijn oppositie tegen elke oorlog met de Verenigde Staten en leverde hij de officiële excuses voor het zinken van USS Panay in 1937. Deze standpunten, samen met zijn pleidooi tegen het Tripartiete Pact met Duits en Italië, maakten de admiraal erg impopulair bij de pro-oorlogs facties in Japan, waarvan vele premies op zijn hoofd zetten. Gedurende deze periode heeft het leger gedetailleerde militaire politie ingesteld om toezicht uit te oefenen op Yamamoto onder het mom van bescherming te bieden tegen potentiële moordenaars. Op 30 augustus 1939 bevorderde marine-admiraal Yonai Mitsumasa Yamamoto tot opperbevelhebber van de Gecombineerde Vloot en zei: "Het was de enige manier om zijn leven te redden - stuur hem naar zee."

Na de ondertekening van het tripartiete pact met Duitsland en Italië waarschuwde Yamamoto premier Fumimaro Konoe dat als hij gedwongen werd om tegen de Verenigde Staten te vechten, hij niet langer dan zes maanden tot een jaar succes zou verwachten. Na die tijd was niets meer gegarandeerd. Met oorlog bijna onvermijdelijk, begon Yamamoto de strijd voor te bereiden. Tegen de traditionele Japanse marinestrategie in, pleitte hij voor een snelle eerste staking om de Amerikanen te verlammen, gevolgd door een offensieve "beslissende" strijd. Een dergelijke benadering zou volgens Japan de kansen op overwinning van Japan vergroten en de Amerikanen misschien bereid maken om over vrede te onderhandelen. Gepromoveerd tot admiraal op 15 november 1940, verwachtte Yamamoto zijn commando te verliezen met de hemelvaart van generaal Hideki Tojo tot premier in oktober 1941. Hoewel oude tegenstanders, Yamamoto zijn positie behield vanwege zijn populariteit in de vloot en verbindingen met de keizerlijke familie.

Pearl Harbor

Terwijl de diplomatieke betrekkingen bleven afbreken, begon Yamamoto zijn staking te plannen om de US Pacific Fleet in Pearl Harbor, Hawaii te vernietigen, terwijl hij ook plannen schetste voor ritten naar het grondstofrijke Nederlands-Indië en Malaya. In eigen land bleef hij aandringen op marineluchtvaart en verzette hij zich tegen de bouw van de Yamato-klasse super-slagschepen, omdat hij vond dat ze verspilling van middelen waren. Toen de Japanse regering in oorlog was, voeren zes van Yamamoto's luchtvaartmaatschappijen op 26 november 1941 naar Hawaï. Ze naderden vanuit het noorden en vielen op 7 december aan, waarbij ze vier slagschepen tot zinken brachten en een extra vier-begin Wereldoorlog II beschadigde. Hoewel de aanval een politieke ramp was voor de Japanners vanwege de wraakzucht van de Verenigde Staten, bood het Yamamoto zes maanden (zoals hij verwachtte) om hun grondgebied in de Stille Oceaan te consolideren en uit te breiden zonder Amerikaanse inmenging.

Halverwege

Na de triomf in Pearl Harbor, gingen de schepen en vliegtuigen van Yamamoto de geallieerden over de Stille Oceaan opruimen. Verrast door de snelheid van de Japanse overwinningen, begon de keizerlijke generale staf (IGS) na te denken over concurrerende plannen voor toekomstige operaties. Hoewel Yamamoto pleitte voor een beslissende strijd met de Amerikaanse vloot, gaf de IGS er de voorkeur aan zich in de richting van Birma te begeven. Na de Doolittle Raid op Tokyo in april 1942, kon Yamamoto de Marine Generale Staf overtuigen om hem te laten bewegen tegen Midway Island, 1.300 mijl ten noordwesten van Hawaii.

Wetende dat Midway de sleutel was tot de verdediging van Hawaï, hoopte Yamamoto de Amerikaanse vloot te trekken zodat deze kon worden vernietigd. Naar het oosten met een grote troepenmacht, waaronder vier dragers, terwijl ze ook een afleidingskracht naar de Aleutianen stuurde, wist Yamamoto niet dat de Amerikanen zijn codes hadden gebroken en werden ze op de hoogte gebracht van de aanval. Na het bombarderen van het eiland, werden zijn vervoerders getroffen door Amerikaanse marinevliegtuigen die van drie vervoerders vlogen. De Amerikanen, onder leiding van Rear Admirals Frank J. Fletcher en Raymond Spruance, slaagden erin alle vier Japanse luchtvaartmaatschappijen (Akagi, Soryu, Kaga, en Hiryu) in ruil voor de USS Yorktown (CV-5). De nederlaag bij Midway botste de Japanse offensieve operaties af en verschoof het initiatief naar de Amerikanen.

Na Midway

Ondanks de zware verliezen bij Midway, probeerde Yamamoto door te gaan met operaties om Samoa en Fiji te veroveren. Als springplank voor deze beweging landden Japanse troepen op Guadalcanal op de Salomonseilanden en begonnen met het bouwen van een vliegveld. Dit werd tegengegaan door Amerikaanse landingen op het eiland in augustus 1942. Gedwongen om voor het eiland te vechten, werd Yamamoto in een uitputtingsslag getrokken die zijn vloot zich niet kon veroorloven. Yamamoto verloor het gezicht door de nederlaag op Midway en moest de verdedigende houding aannemen die de marine-generaal prefereerde.

Dood

Gedurende de herfst van 1942 vocht hij een paar gevechtsgevechten (Eastern Solomons & Santa Cruz), evenals talloze oppervlakte-gevechten ter ondersteuning van de troepen op Guadalcanal. Na de val van Guadalcanal in februari 1943 besloot Yamamoto een inspectietour door de Stille Zuidzee te maken om het moreel te bevorderen. Met behulp van radio-onderscheppers konden Amerikaanse troepen de route van het vliegtuig van de admiraal isoleren. Op de ochtend van 18 april 1943 liepen Amerikaanse P-38 Bliksemvliegtuigen van het 339th Fighter Squadron het vliegtuig van Yamamoto en zijn begeleiders in de buurt van Bougainville in een hinderlaag. In het gevecht dat daarop volgde, werd Yamamoto's vliegtuig geraakt en stortte neer, waarbij iedereen aan boord werd gedood. De moord wordt in het algemeen toegeschreven aan 1st LieutenantRex T. Barber. Yamamoto werd opgevolgd als commandant van de gecombineerde vloot door admiraal Mineichi Koga.