Tweede Wereldoorlog admiraal Frank Jack Fletcher

Admiraal Frank Jack Fletcher was een Amerikaanse marineofficier die een sleutelrol speelde in de vroege veldslagen van de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan. Hij is geboren in Iowa en ontving de eremedaille voor zijn acties tijdens de bezetting van Veracruz. Hoewel hij weinig ervaring had met vervoerders, stuurde Fletcher geallieerde troepen naar de Slag om de Koraalzee in mei 1942 en naar de Slag om Midway een maand later. In augustus hield hij toezicht op de invasie van Guadalcanal en kreeg hij kritiek omdat hij zijn schepen had teruggetrokken en de mariniers onbeschermd en onderbevoorrecht aan land hadden gelaten. Fletcher leidde later geallieerde troepen in de noordelijke Stille Oceaan in de laatste jaren van het conflict.

Vroege leven en carrière

Frank Jack Fletcher, geboren in Marshalltown, IA, werd op 29 april 1885 geboren. De neef van een marineofficier, Fletcher, koos ervoor om een ​​vergelijkbare carrière na te streven. Zijn klasgenoten waren benoemd tot lid van de US Naval Academy in 1902 en omvatten Raymond Spruance, John McCain, Sr. en Henry Kent Hewitt. Hij voltooide zijn klaswerk op 12 februari 1906, hij bleek een bovengemiddelde student te zijn en 26e te zijn in een klas van 116. Fletcher vertrok uit Annapolis en begon de twee jaar op zee te dienen die vóór de inbedrijfstelling nodig waren.

Aanvankelijk rapporterend aan USS Rhode Island (BB-17), diende hij later aan boord van USS Ohio (BB-12). In september 1907 verhuisde Fletcher naar het gewapende jacht USS Adelaar. Aan boord ontving hij zijn commissie als vlag in februari 1908. Later toegewezen aan USS Franklin, het ontvangende schip in Norfolk, Fletcher hield toezicht op het opstellen van mannen voor dienst bij de Pacific Fleet. Reizen met dit contingent aan boord van USS Tennessee (ACR-10), arriveerde hij in Cavite, Filippijnen in de herfst van 1909. In november werd Fletcher toegewezen aan de torpedojager USS Chauncey.

Veracruz

Dienend met de Aziatische Torpedo Flotilla, ontving Fletcher zijn eerste commando in april 1910 toen bevolen aan de torpedojager USS Dal. Als bevelhebber van het schip leidde hij tijdens de gevechtsoefening van die lente naar een toppositie onder de torpedojagers van de Amerikaanse marine en beweerde hij de schiettrofee. Hij bleef later in het Verre Oosten aanvoerder Chauncey in 1912. In december keerde Fletcher terug naar de Verenigde Staten en meldde zich aan boord van het nieuwe slagschip USS Florida (BB-30). Terwijl hij bij het schip was, nam hij deel aan de bezetting van Veracruz die in april 1914 begon.

Een deel van de zeestrijdkrachten onder leiding van zijn oom, admiraal Frank Friday Fletcher, kreeg het bevel over de gecharterde poststomer Esperanza en redde met succes 350 vluchtelingen onder vuur. Later in de campagne bracht Fletcher een aantal vreemdelingen met de trein het binnenland uit na een complexe reeks onderhandelingen met de lokale Mexicaanse autoriteiten. Hij verdiende een formeel compliment voor zijn inspanningen en werd later in 1915 opgewaardeerd tot de eremedaille. Florida in juli meldde Fletcher zich voor zijn plicht als assistent en vlag-luitenant voor zijn oom die het bevel over de Atlantische vloot op zich nam.

Admiraal Frank Jack Fletcher

  • Rang: Admiraal
  • Onderhoud: Marine van Verenigde Staten
  • Bijnamen): Black Jack
  • Geboren: 29 april 1885 in Marshalltown, IA
  • Ging dood: 25 april 1973 in Bethesda, MD
  • Ouders: Thomas J. en Alice Fletcher
  • Echtgenoot: Martha Richards
  • conflicten: Eerste Wereldoorlog, Tweede Wereldoorlog
  • Bekend om: Slag om de koraalzee, Battle of Midway, Invasie van Guadalcanal, Slag om de Oost-Solomons

Eerste Wereldoorlog

Fletcher bleef tot september 1915 bij zijn oom en vertrok vervolgens om een ​​opdracht aan te nemen in Annapolis. Met de Amerikaanse toetreding tot de Eerste Wereldoorlog in april 1917 werd hij de schietofficier aan boord van USS Kearsarge (BB-5) In september werd Fletcher, nu luitenant-commandant, overgedragen aan USS Margaret alvorens naar Europa te varen. Aangekomen in februari 1918 nam hij het bevel over de torpedojager USS Allen voordat u naar USS verhuist Benham dat mag. bevelvoerend Benham voor het grootste deel van het jaar ontving Fletcher het Marinekruis voor zijn acties tijdens konvooiplaats in de Noord-Atlantische Oceaan. Die herfst vertrok hij naar San Francisco waar hij toezicht hield op de bouw van schepen voor de Amerikaanse marine bij Union Iron Works.

Tussenoorlogse jaren

Na een personeelspost in Washington keerde Fletcher in 1922 terug naar zee met een reeks opdrachten op het Aziatische station. Deze omvatten het bevel van de vernietiger USS Whipple gevolgd door de geweerboot USS Sacramento en onderzeese tender USS Regenboog. In dit laatste schip hield Fletcher ook toezicht op de onderzeeërbasis in Cavite, Filippijnen. Thuis besteld in 1925, zag hij dienst bij de Naval Yard in Washington voordat hij bij USS kwam Colorado (BB-45) als uitvoerend officier in 1927. Na twee jaar dienst aan boord van het slagschip werd Fletcher geselecteerd om deel te nemen aan het US Naval War College in Newport, RI.

Hij studeerde af aan het US Army War College voordat hij een aanstelling aanvaardde als stafchef van de Commander in Chief, US Asiatic Fleet in augustus 1931. Hij diende als stafchef voor admiraal Montgomery M. Taylor gedurende twee jaar met de rang van kapitein kreeg Fletcher vroeg inzicht in Japanse marine-operaties na hun invasie van Manchuria. Na twee jaar terug in Washington besteld, bekleedde hij vervolgens een functie bij het hoofd van de marineoperaties. Dit werd gevolgd door zijn plicht als assistent van de secretaris van de marine Claude A. Swanson.

In juni 1936 nam Fletcher het bevel over het slagschip USS New Mexico (BB-40). Varend als vlaggenschip van Battleship Division Three, bevorderde hij de reputatie van het schip als een elite oorlogsschip. Hij werd hierbij geholpen door de toekomstige vader van de nucleaire marine, luitenant Hyman G. Rickover, die dat was New Mexicois assistent engineering officier.

Fletcher bleef bij het schip tot december 1937 toen hij vertrok voor de dienst bij het Navy Department. In juni 1938 werd hij assistent-chef van het navigatiebureau en werd Fletcher gepromoveerd tot admiraal het jaar daarop. Eind 1939 werd hij bij de US Pacific Fleet besteld en voerde hij eerst het commando over Cruiser Division Three en later Cruiser Division Six. Terwijl Fletcher in de laatste post was, vielen de Japanners Pearl Harbor op 7 december 1941 aan.

Tweede Wereldoorlog

Met de Amerikaanse toetreding tot de Tweede Wereldoorlog ontving Fletcher orders om Task Force 11 te nemen, gecentreerd op de luchtvaartmaatschappij USS Saratoga (CV-3) om Wake Island te bevrijden dat werd aangevallen door de Japanners. Op weg naar het eiland werd Fletcher op 22 december teruggeroepen toen leiders rapporten ontvingen van twee Japanse luchtvaartmaatschappijen die in het gebied actief waren. Hoewel een oppervlakte commandant, Fletcher het commando over Task Force 17 op 1 januari 1942. Commando van de vervoerder USS Yorktown (CV-5) hij leerde luchtoperaties op zee terwijl hij samenwerkte met vice-admiraal William "Bull" Halsey's Task Force 8 bij het opzetten van invallen tegen de Marshall- en Gilbert-eilanden in februari. Een maand later diende Fletcher als tweede in commando van vice-admiraal Wilson Brown tijdens operaties tegen Salamaua en Lae op Nieuw-Guinea.

Slag om de koraalzee

Met Japanse troepen die begin mei Port Moresby, Nieuw-Guinea bedreigden, ontving Fletcher orders van de opperbevelhebber, US Pacific Fleet, admiraal Chester Nimitz, om de vijand te onderscheppen. Samen met luchtvaartexpert achter-admiraal Aubrey Fitch en USS Lexington (CV-2) hij verplaatste zijn troepen naar de Koraalzee. Na het opzetten van luchtaanvallen op Japanse troepen op Tulagi op 4 mei ontving Fletcher bericht dat de Japanse invasievloot naderde.

Hoewel luchtvluchten de volgende dag de vijand niet konden vinden, bleken de inspanningen op 7 mei succesvoller. Fletcher opende de Slag om de Koraalzee, met de hulp van Fitch, stakingen uit die erin slaagden de koetsier te laten zinken Shoho. De volgende dag hebben Amerikaanse vliegtuigen de luchtvaartmaatschappij zwaar beschadigd Shokaku, maar de Japanse troepen slaagden erin te zinken Lexington en schadelijk Yorktown. Gehavend verkozen de Japanners zich terug te trekken na de strijd en de geallieerden een belangrijke strategische overwinning te bezorgen.