Eerste Wereldoorlog M1903 Springfield Rifle

Het M1903 Springfield-geweer was het primaire geweer dat in de eerste decennia van de 20e eeuw door het Amerikaanse leger en het marinekorps werd gebruikt. Officieel aangewezen United States Rifle, Calibre .30-06, Model 1903, het was een boutgeweer dat een vijfrondig tijdschrift gebruikte. De M1903 werd gebruikt door de Amerikaanse expeditietroepen in de Eerste Wereldoorlog en bleef behouden na het conflict.

Het werd niet vervangen als het standaard Amerikaanse infanteriegeweer tot de introductie van de M1 Garand in 1936. Ondanks deze wijziging was de M1903 nog steeds in gebruik tijdens de vroege campagnes van de Tweede Wereldoorlog. In de jaren na de oorlog bleef alleen de M1903A4-sniper rifle-variant in de inventaris. Dat laatste hiervan ging met pensioen tijdens de vroege jaren van de oorlog in Vietnam.

Achtergrond

Na de Spaans-Amerikaanse oorlog ging het Amerikaanse leger op zoek naar vervanging voor zijn standaard Krag-Jørgensen-geweren. Goedgekeurd in 1892, had Krag verscheidene zwakheden tijdens het conflict getoond. Onder deze was een lagere snuitsnelheid dan de Mausers in dienst van Spaanse troepen, evenals een moeilijk te laden magazijn dat het inzetten van één ronde tegelijk vereiste. In 1899 werden pogingen gedaan om de Krag te verbeteren met de introductie van een high-speed cartridge. Deze bleken niet succesvol omdat de enkele vergrendeling van het geweer op de bout niet in staat was de verhoogde kamerdruk te verwerken.

Ontwikkeling en ontwerp

In het volgende jaar begonnen ingenieurs van de Springfield Armory ontwerpen te ontwikkelen voor een nieuw geweer. Hoewel het Amerikaanse leger de Mauser in het begin van de jaren 1890 had onderzocht alvorens de Krag te selecteren, keerden ze terug naar het Duitse wapen voor inspiratie. Latere Mauser-geweren, waaronder de Mauser 93 die door de Spanjaarden werd gebruikt, bezaten een tijdschrift dat werd gevoed door een stripperclip en een grotere snuitsnelheid dan zijn voorgangers. Door elementen uit de Krag en de Mauser te combineren, produceerde Springfield zijn eerste operationele prototype in 1901.

Soldaat met M1903 Springfield. Amerikaans legercentrum voor militaire geschiedenis

In de overtuiging dat ze hun doel hadden bereikt, begon Springfield de assemblagelijn voor het nieuwe model te bewerken. Tot hun grote teleurstelling werd het prototype, aangeduid als M1901, afgewezen door het Amerikaanse leger. In de loop van de volgende twee jaar legde het Amerikaanse leger een aantal wijzigingen vast die in het ontwerp van de M1901 waren verwerkt. In 1903 presenteerde Springfield de nieuwe M1903, die in gebruik werd genomen. Hoewel de M1903 een composiet was die bestond uit de beste elementen uit verschillende eerdere wapens, bleef hij vergelijkbaar genoeg met de Mauser dat de Amerikaanse regering gedwongen was royalty's te betalen aan Mauserwerke.

M1903 Springfield

• Patroon: .30-03 & .30-06 Springfield
• Capaciteit: 5 ronde stripper clip
• Snuitsnelheid: 2.800 ft./sec.
• Effectief bereik: 2500 m.
• Gewicht: ong. 8,7 pond.
• Lengte: 44.9 in.
• Loop lengte: 24 in.
• Bezienswaardigheden: Vizier achter, zicht van het type barleycorn
• Actie: Bolt-action

Invoering

De M1903 werd officieel goedgekeurd op 19 juni 1903 onder de officiële aanduiding van United States Rifle, Calibre .30-06, Model 1903. De Britse en Commonwealth-strijdkrachten gebruikten daarentegen het Lee-Enfield Rifle. Springfield ging in productie en bouwde tegen 1905 80.000 van de M1903, en het nieuwe geweer begon langzaam de Krag te vervangen. Kleine veranderingen werden aangebracht in de vroege jaren, met een nieuw gezicht toegevoegd in 1904, en een nieuwe bajonet in de stijl van een mes in 1905. Toen deze wijzigingen werden doorgevoerd, werden twee belangrijke veranderingen geïntroduceerd. De eerste was een verschuiving naar puntige "spitzer" -munitie in 1906. Dit leidde tot de introductie van de .30-06-cartridge die standaard zou worden voor Amerikaanse geweren. De tweede verandering was een inkorting van het vat tot 24 inch.

Eerste Wereldoorlog

Tijdens het testen ontdekte Springfield dat het ontwerp van de M1903 even effectief was met een korter vat in "cavaleriestijl". Omdat dit wapen lichter en gemakkelijker te hanteren was, werd het ook besteld voor de infanterie. Tegen de tijd dat de VS in april 1917 de Eerste Wereldoorlog ingingen, waren er 843.239 M1903's geproduceerd in Springfield en het Rock Island Arsenal.

Uitgerust met de Amerikaanse expeditietroepen, bleek de M1903 dodelijk en efficiënt tegen de Duitsers in Frankrijk. Tijdens de oorlog heeft de M1903 Mk. Ik werd geproduceerd waardoor een Pedersen-apparaat kon worden gemonteerd. Ontwikkeld in een poging om het vuurvolume van de M1903 tijdens aanvallen te vergroten, stond het Pedersen-apparaat het geweer toe om .30 kaliber pistoolmunitie semi-automatisch af te vuren.

Tweede Wereldoorlog

Na de oorlog bleef de M1903 het standaard Amerikaanse infanteriegeweer tot de introductie van de M1 Garand in 1937. Veel geliefd bij Amerikaanse soldaten, velen waren terughoudend om over te schakelen naar het nieuwe geweer. Met de toetreding van de VS tot de Tweede Wereldoorlog in 1941 hadden veel eenheden, zowel in het Amerikaanse leger als het Marine Corps, hun overgang naar de Garand niet voltooid. Als gevolg hiervan werden verschillende formaties ingezet voor actie die nog steeds de M1903 droeg. Het geweer zag actie in Noord-Afrika en Italië, evenals in de vroege gevechten in de Stille Oceaan.

Een GI met de 36th Infantry Division reinigt zijn M1903 Springfield, uitgerust met sniper scope. Publiek domein

Het wapen werd beroemd gebruikt door de Amerikaanse mariniers tijdens de Slag om Guadalcanal. Hoewel de M1 in 1943 de M1903 in de meeste eenheden verving, bleef het oudere geweer in gespecialiseerde functies gebruikt. Varianten van de M1903 zagen uitgebreide dienst met de Rangers, militaire politie, evenals met vrije Franse troepen. De M1903A4 werd tijdens het conflict uitgebreid gebruikt als sluipschuttergeweer. M1903's geproduceerd tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vaak gemaakt door Remington Arms en de Smith-Corona Typewriter Company.

Later gebruik

Hoewel het werd gereduceerd tot een secundaire rol, bleef de M1903 tijdens de Tweede Wereldoorlog geproduceerd door Remington Arms en Smith-Corona Typewriter. Veel van deze modellen werden M1903A3 genoemd omdat Remington om verschillende ontwerpwijzigingen vroeg om de prestaties te verbeteren en het productieproces te vereenvoudigen. Met het einde van de Tweede Wereldoorlog werden de meeste M1903's buiten dienst gesteld, waarbij alleen het M1903A4-sluipschuttersgeweer werd behouden. Veel van deze werden vervangen tijdens de Koreaanse oorlog, maar het Amerikaanse marinekorps bleef wat gebruiken tot de vroege dagen van de oorlog in Vietnam.