Wie betaalt voor politieke advertenties?

Uitzoeken wie betaalt voor advertenties van politieke partijen in het verkiezingsseizoen kan lastig zijn. Kandidaten en commissies die advertenties van politieke partijen kopen op televisie en in druk zijn verplicht om hun identiteit bekend te maken. Maar vaak hebben die commissies vage namen zoals Amerikanen voor welvaart of Amerikanen voor een betere toekomst.

Begrijpen wie geld bijdraagt ​​aan die commissies zodat ze politieke advertenties kunnen kopen, is een belangrijke functie van democratie omdat de advertenties zo'n grote rol spelen bij verkiezingen. Zijn ze conservatief of liberaal in de politieke filosofie? Hebben ze een speciale interesse of probleem dat ze proberen te beïnvloeden? Het is soms moeilijk om te achterhalen wat de motieven van een commissie zijn, gewoon door politieke advertenties te bekijken of te lezen.

Wie betaalt voor advertenties van politieke partijen

Over het algemeen zijn er verschillende soorten groepen die betalen voor politieke reclame.

Het zijn individuele kandidaat-verkiezingscampagnes zoals die voor president Barack Obama of 2012 Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney; politieke partijen zoals het Democratisch Nationaal Comité en het Republikeinse Nationaal Comité; en politieke actiecomités of super-PAC's die worden gefinancierd door industrieën en speciale belangen. Enkele van de grootste speciale belangen in de Amerikaanse politiek zijn tegenstanders van abortus en wapens, energiebedrijven en senioren.

In de afgelopen jaren zijn er echter super PAC's ontstaan ​​met krachtpatsers in het verkiezingsproces. Zo hebben 527 groepen en andere organisaties die proberen zwakke openbaarmakingswetten te exploiteren en zogenaamd 'donker geld' uit te geven.

Hoe u weet wie betaalt voor politieke advertenties

Het is gemakkelijk te zien wanneer een individuele politieke kandidaat of politieke partij zendtijd voor advertenties koopt. Ze zullen hun identiteit bekendmaken, vaak aan het einde van de advertentie. Meestal luidt de formulering: "Deze advertentie is betaald door de commissie om Barack Obama te herverkiezen" of "Ik ben Mitt Romney en ik keurde dit bericht goed."

Politieke actiecomités en super-PAC's moeten hetzelfde doen, maar ze hoeven geen lijst van belangrijke bijdragers te verstrekken of hun speciale belangen in de ether te identificeren. Dergelijke informatie is alleen beschikbaar via de eigen websites van de comités of via records van de Federal Election Commission.

Die gegevens, campagnefinancieringsrapporten genoemd, bevatten details over hoeveel een politieke kandidaat of politieke partij uitgeeft aan politieke advertenties.

Openbaarmaking controverse

Politieke actiecommissies en super-PAC's zijn wettelijk verplicht om hun bijdragers te vermelden in openbaarmakingen die regelmatig in Washington, D.C. worden ingediend. Dergelijke informatie kan licht werpen op de vraag of die super-PAC's conservatief of liberaal van aard zijn. Maar sommige super PAC's exploiteren een maas in rapportagewetten die niet worden behandeld in de rechtszaak die tot de oprichting ervan heeft geleid, Citizens United tegen het FEC.

Super PAC's mogen bijdragen accepteren van non-profitgroepen die zijn geclassificeerd als 501 [c] [4] of socialezekerheidsorganisaties volgens de belastingwetgeving van de Internal Revenue Service. Het probleem is dat volgens die belastingwetgeving 501 [c] [4] groepen niet verplicht zijn om hun eigen bijdragers bekend te maken. Dat betekent dat ze kunnen bijdragen aan super-PAC's in naam van de sociale dienst zonder dat ze hoeven te onthullen waar ze zelf het geld hebben gekregen..

Pogingen om die maas in het Congres te dichten zijn mislukt.

Meer transparantie

De Federal Communications Commission vereist dat televisiestations die worden betaald politieke advertenties uitzenden om bij te houden wie zendtijd heeft gekocht. Deze gegevens moeten ter inzage van het publiek op de stations worden verstrekt.

De contracten laten zien welke kandidaten, politieke comités of speciale interesses politieke advertenties kopen, de lengte en doelgroep, hoeveel ze hebben betaald en wanneer de advertenties zijn uitgezonden.

Vanaf augustus 2012 vereiste de FCC ook dat televisiestations alle contracten met kandidaten, super-PAC's en andere comités online zetten die zendtijd voor politieke advertenties kochten. Die contracten zijn beschikbaar op https://stations.fcc.gov.