Wat was het Virginia-plan?

Het Virginia Plan was een voorstel om een ​​tweekamerwetgever in de nieuw opgerichte Verenigde Staten op te richten. Opgesteld door James Madison in 1787 beval het plan aan om staten te vertegenwoordigen op basis van hun bevolkingsaantallen, en het riep ook op tot de oprichting van drie regeringsafdelingen. Hoewel het Virginia Plan niet volledig werd aangenomen, werden delen van het voorstel opgenomen in het Grote Compromis van 1787, dat de basis legde voor de oprichting van de Amerikaanse grondwet.

Belangrijkste afhaalrestaurants: het Virginia Plan

• Het Virginia Plan was een voorstel opgesteld door James Madison en besproken tijdens het Constitutionele Verdrag in 1787.
• Het plan pleitte voor een tweekamerwetgever met het aantal vertegenwoordigers voor elke staat, afhankelijk van de bevolkingsomvang van de staat.
• Het grote compromis van 1787 nam elementen van het Virginia Plan op in de nieuwe grondwet, ter vervanging van de artikelen van de Confederatie.

Achtergrond

Na de vestiging van de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Groot-Brittannië, opereerde de nieuwe natie volgens de Articles of Confederation: een overeenkomst tussen de dertien oorspronkelijke kolonies dat de VS een confederatie van soevereine staten was. Omdat elke staat een onafhankelijke entiteit met zijn eigen regeringssysteem was, werd al snel duidelijk dat het idee van een confederatie niet zou werken, vooral in conflictgevallen. In de zomer van 1787 kwam het Grondwettelijk Verdrag bijeen om de problemen met het regeren krachtens de statuten te evalueren.

De afgevaardigden van de conventie hebben verschillende plannen voorgesteld om de regering te wijzigen. Onder leiding van afgevaardigde William Paterson stelde het plan van New Jersey een eenkamerstelsel voor, waarin wetgevers als één vergadering stemden. Bovendien bood dit voorstel elke staat één stem, ongeacht de bevolkingsomvang. Madison, samen met de gouverneur van Virginia Edmund Randolph, presenteerde hun voorstel, dat vijftien resoluties omvatte, in tegenstelling tot het plan van New Jersey. Hoewel dit voorstel vaak het Virginia Plan wordt genoemd, wordt het soms het Randolph Plan genoemd ter ere van de gouverneur.

principes

Het Virginia Plan suggereerde allereerst dat de Verenigde Staten regeren via een tweekamerwetgever. Dit systeem zou wetgevers in twee huizen splitsen, in tegenstelling tot de enkele vergadering die door het plan van New Jersey wordt voorgesteld, en wetgevers zouden aan gespecificeerde termijnen worden gehouden.

Volgens het Virginia Plan zou elke staat worden vertegenwoordigd door een aantal wetgevers bepaald door de bevolking van vrije inwoners. Een dergelijk voorstel was gunstig voor Virginia en andere grote staten, maar kleinere staten met lagere bevolkingsgroepen maakten zich zorgen dat ze niet voldoende vertegenwoordigd zouden zijn.

Het Virginia Plan riep op tot een regering verdeeld in drie verschillende afdelingen - uitvoerende, wetgevende en gerechtelijke - die een systeem van checks and balances zou creëren. Misschien nog belangrijker, het voorstel suggereerde het concept van het federale negatief, wat betekende dat het federale wetgevende orgaan de veto zou hebben tegen elke staatswet die wordt gezien als "in strijd met de mening van de nationale wetgever de artikelen van de Unie." Met andere woorden , staatswetten konden federale wetten niet tegenspreken. In het bijzonder schreef Madison:

"Besloten dat de wetgevende uitvoerende en rechterlijke macht binnen de verschillende staten door eed gebonden zouden moeten zijn om de artikelen van de Unie te ondersteunen."

Het federale negatieve

Madison's voorstel voor het federale negatieve - de macht van het Congres om de staatswetten te vetoën en te negeren - werd op 8 juni een twistpunt tussen de afgevaardigden. Oorspronkelijk had de Conventie ingestemd met een enigszins beperkt federaal negatief, maar in juni had de gouverneur van South Carolina Charles Pinckney stelde voor dat het federale negatieve van toepassing zou zijn op "alle wetten die [Congres] als ongepast zouden moeten oordelen." Madison detacheerde de motie en waarschuwde afgevaardigden dat een beperkt federaal negatief later een probleem zou kunnen worden, toen staten begonnen te ruziën over de grondwettigheid van individuele veto's.

Het grote compromis

Uiteindelijk moesten de afgevaardigden van het Constitutioneel Verdrag een beslissing nemen en moesten ze de voor- en nadelen van zowel de plannen voor New Jersey als Virginia evalueren. Terwijl het Virginia Plan aantrekkelijk was voor grotere staten, steunden kleinere staten het New Jersey Plan, met hun afgevaardigden het gevoel dat ze een eerlijkere vertegenwoordiging in de nieuwe regering zouden hebben.

In plaats van een van deze voorstellen aan te nemen, werd een derde optie gepresenteerd door Roger Sherman, een afgevaardigde van Connecticut. Het plan van Sherman omvatte een tweekamerwetgever, zoals uiteengezet in het Virginia Plan, maar raadde een compromis aan om tegemoet te komen aan de bezorgdheid over een op de bevolking gebaseerde vertegenwoordiging. In het plan van Sherman zou elke staat twee vertegenwoordigers in de Senaat hebben en een door de bevolking bepaald aantal vertegenwoordigers in het Huis.

De afgevaardigden van de Constitutionele Conventie waren het erover eens dat dit plan voor iedereen eerlijk was en stemden ervoor om het in 1787 in wetgeving om te zetten. Dit voorstel tot structurering van de Amerikaanse regering wordt zowel het Connecticut-compromis als het grote compromis genoemd. Een jaar later, in 1788, werkte Madison samen met Alexander Hamilton om te creëren The Federalist Papers, een gedetailleerd pamflet dat de Amerikanen uitlegde hoe hun nieuwe regeringssysteem zou werken zodra de nieuwe grondwet was geratificeerd, ter vervanging van de ineffectieve artikelen van de Confederatie.

bronnen

• "De debatten in de federale conventie van 1787 gemeld door James Madison op 15 juni." The The Avalon Project, Yale Law School / Lillian Goldman Law Library. http://avalon.law.yale.edu/18th_century/debates_615.asp#1
• Moss, David en Marc Campasano. "James Madison, de 'Federal Negative' en het maken van de Amerikaanse grondwet." Harvard Business School Case 716-053, februari 2016. http://russellmotter.com/9.19.17_files/Madison%20Case%20Study.pdf
• "The Virginia Plan." The Anti-Federalist Papers. http://www.let.rug.nl/usa/documents/1786-1800/the-anti-federalist-papers/the-virginia-plan-(may-29).php