Wat was de Ukiyo van Japan?

Letterlijk de term ukiyo betekent "drijvende wereld". Het is echter ook een homofoon (een woord dat anders is geschreven maar hetzelfde klinkt als het wordt gesproken) met de Japanse term voor 'Sorrowful World'. In het Japanse boeddhisme is 'treurige wereld' een afkorting voor de eindeloze cyclus van wedergeboorte, leven, lijden, dood en wedergeboorte waaraan boeddhisten proberen te ontsnappen.

Tijdens de Tokugawa-periode (1600-1868) in Japan, het woord ukiyo kwam om de levensstijl te beschrijven van zinloos plezier zoeken en ennui dat het leven typeerde voor veel mensen in de steden, met name Edo (Tokyo), Kyoto en Osaka. Het epicentrum van ukiyo was in het Yoshiwara-district van Edo, dat het vergunde rosse district was. 

Onder de deelnemers aan ukiyo cultuur waren samurai, kabuki-theateracteurs, geisha, sumoworstelaars, prostituees en leden van de steeds rijkere koopmansklasse. Ze ontmoetten elkaar voor amusement en intellectuele discussies in bordelen, Chashitsu of theehuizen en kabuki-theaters.

Voor degenen in de entertainmentindustrie was het creëren en onderhouden van deze zwevende wereld van plezier een klus. Voor de samoeraienstrijders was het een ontsnapping; in de 250 jaar van de Tokugawa-periode was Japan in vrede. Van de samoerai werd echter verwacht dat ze zouden trainen voor oorlog en hun positie aan de top van de Japanse sociale structuur zouden versterken, ondanks hun irrelevante maatschappelijke functie en steeds kleinere inkomsten..

Handelaars hadden interessant genoeg precies het tegenovergestelde probleem. Ze werden steeds rijker en invloedrijker in de samenleving en de kunsten naarmate het Tokugawa-tijdperk vorderde, maar handelaars stonden op de laagste trede van de feodale hiërarchie en mochten absoluut geen politieke machtsposities innemen. Deze traditie van het uitsluiten van handelaars ontstond uit het werk van Confucius, de oude Chinese filosoof, die een uitgesproken afkeer had van de koopmansklasse.

Om hun frustratie of verveling het hoofd te bieden, kwamen al deze verschillende mensen samen om te genieten van theater- en muziekuitvoeringen, kalligrafie en schilderkunst, poëzie-schrijf- en spreekwedstrijden, theeceremonies en natuurlijk seksuele avonturen. ukiyo was een ongeëvenaarde arena voor alle soorten artistiek talent, opgesteld om de verfijnde smaak van zowel de zinkende samoerai als de opkomende kooplieden te behagen.

Een van de meest duurzame kunstvormen die uit de Floating World is ontstaan, is de ukiyo-e, letterlijk 'Floating World picture', de beroemde Japanse houtsnededruk. Kleurrijk en prachtig gemaakt, de houtsneden zijn ontstaan ​​als goedkope reclameaffiches voor kabuki-uitvoeringen of theehuizen. Andere prenten vierden de beroemdste geisha of kabuki-acteurs. Geschoolde houtblokkunstenaars creëerden ook prachtige landschappen, die het Japanse platteland oproepen, of scènes van beroemde volksverhalen en historische incidenten.

Ondanks dat ze omringd zijn door prachtige schoonheid en elk aards plezier, lijken de kooplui en samoerai die deelnamen aan de drijvende wereld geplaagd door het gevoel dat hun leven zinloos en onveranderlijk was. Dit wordt weerspiegeld in sommige van hun gedichten.

1. toshidoshi ya / saru ni kisetaru / saru geen mannen
Jaar in, jaar uit draagt ​​de aap het masker van het gezicht van een aap. [1693]
2. yuzakura / kyo mo mukashi ni / narinikeri
Bloesems in de schemering - waardoor de dag die net voorbij is, lang geleden lijkt. [1810]
3. kabashira ni / yume no ukihasi / kakaru nari
Onrustig rusten op een pilaar van muggen - een brug van dromen. [17e eeuw]

Na meer dan twee eeuwen kwam er eindelijk verandering in Tokugawa, Japan. In 1868 viel het shogunaat Tokugawa en de Meiji-restauratie maakte de weg vrij voor snelle verandering en modernisering. De brug van dromen werd vervangen door een snelle wereld van staal, stoom en innovatie.

Uitspraak: ew-kee-oh

Ook gekend als: Drijvende wereld