Wat is de LD50-test?

Bijgewerkt en bewerkt op 20 mei 2016 door Michelle A. Rivera, About.com Animal Rights Expert

De LD50-test is een van de meest controversiële en inhumane experimenten die proefdieren doorstaan. "LD" staat voor "dodelijke dosis"; de "50" betekent dat de helft van de dieren, of 50 procent van de dieren die gedwongen worden om het product te testen, bij die dosis zal sterven.

De LD50-waarde voor een stof hangt af van de betrokken soort. De stof kan op een aantal manieren worden toegediend, waaronder oraal, topisch, intraveneus of via inhalatie. De meest gebruikte soorten voor deze tests zijn ratten, muizen, konijnen en cavia's. Geteste stoffen kunnen huishoudelijke producten, medicijnen of pesticiden zijn. Deze bijzondere dieren zijn populair bij dierproeven, omdat ze niet worden beschermd door de Animal Welfare Act, die gedeeltelijk bepaalt:

            AWA 2143 (A) "... voor verzorging, behandeling en praktijken van dieren bij experimentele procedures om ervoor te zorgen dat pijn en angst bij dieren tot een minimum worden beperkt, inclusief adequate veterinaire zorg met het juiste gebruik van verdovingsmiddelen, pijnstillers, kalmerende middelen of euthanasie; ..."

De LD50-test is controversieel omdat de resultaten een beperkte of geen betekenis hebben wanneer toegepast op mensen. Het bepalen van de hoeveelheid van een stof die een muis zal doden, heeft voor de mens weinig waarde. Ook controversieel is het aantal dieren dat vaak betrokken is bij een LD50-proef, die 100 of meer dieren kan zijn. Organisaties zoals de Pharmaceutical Manufacturers 'Association, het Amerikaanse Environmental Protection Agency en de Consumer Product Safety Commission hebben zich allemaal publiekelijk uitgesproken tegen het gebruik van te veel dieren om die 50 procent te bereiken. Ongeveer 60-200 dieren worden gebruikt, hoewel de bovengenoemde organisaties hebben aangegeven dat dezelfde tests met succes konden worden afgesloten met slechts zes tot tien dieren. De testen behelsden testen op “,,, toxiciteit van gassen en poeders (de LD50 inademing), irritatie en inwendige vergiftiging door huidblootstelling (de LD50 via de huid) en toxiciteit van stoffen die rechtstreeks in dierlijk weefsel of lichaamsholten worden geïnjecteerd (de injecteerbare LD50 ) ', Aldus de New England Anti-Vivisection Society, wiens missie het is om dierproeven te beëindigen en alternatieven voor testen op levende dieren te ondersteunen. De gebruikte dieren krijgen bijna nooit anesthesie en lijden enorme pijn tijdens deze tests.

Vanwege publiek protest en vooruitgang in de wetenschap is de LD50-test grotendeels vervangen door alternatieve testmaatregelen. In "Alternatieven voor dierproeven (Issues in Environmental Science and Technology)" bespreken een aantal bijdragers * alternatieven die door laboratoria over de hele wereld zijn toegepast, waaronder de Acute Toxic Class-methode, de procedures voor op en neer en vaste dosis. Volgens het National Institute of Heath "ontmoedigt" de Consumer Product Safety Commission het gebruik van de LD50-test sterk, terwijl het Environmental Protection Agency het gebruik ervan ontmoedigt, en, misschien wel de meest zenuwslopende, de Food and Drug Administration vereist de LD50 niet test voor cosmetisch testen.

Handelaars hebben het publieke protest in hun voordeel gebruikt. Sommigen hebben de woorden "wreedheidsvrij" toegevoegd of een andere indicatie dat het bedrijf geen dierproeven op hun eindproduct gebruikt. Maar pas op voor deze claims omdat er geen wettelijke definitie voor deze labels bestaat. Dus de fabrikant test misschien niet op dieren, maar het is heel goed mogelijk dat de fabrikanten van de ingrediënten waaruit het product bestaat, op dieren worden getest.

Internationale handel heeft ook de verwarring vergroot. Hoewel veel bedrijven hebben geleerd om het testen op dieren te vermijden als een public relationsmaatregel, geldt dat hoe meer de Verenigde Staten handel drijven met andere landen, hoe groter de kans dat dierproeven opnieuw deel zullen uitmaken van de productie van een product dat eerder als 'wreedheidvrij' werd beschouwd. " Zo is Avon, een van de eerste bedrijven die zich uitspreekt tegen dierproeven, zijn producten begonnen aan China te verkopen. China vereist dat op bepaalde producten dierproeven worden uitgevoerd voordat deze aan het publiek worden aangeboden. Avon kiest er natuurlijk voor om aan China te verkopen in plaats van ceremonie te houden en zich aan hun wreedheidvrije wapens te houden. En hoewel deze tests al dan niet LD-50 betreffen, is het feit dat alle wetten en voorschriften die door de jaren heen zo hard zijn gevochten en gewonnen door dierenrechtenactivisten niets betekenen in een wereld waar wereldhandel is de norm. 

Als je een wreedheidvrij leven wilt leiden en graag een veganistische levensstijl wilt volgen, moet je deels detective zijn en de producten onderzoeken die je elke dag gebruikt.

* R E Hester (Editor), R M Harrison (Editor), Paul Illing (medewerker), Michael Balls (medewerker), Robert Combes (medewerker), Derek Knight (medewerker), Carl Westmoreland (medewerker)

Uitgegeven door Michelle A. Rivera, expert in dierenrechten