Wat is politieke correctheid? Definitie, voors en tegens

"Politieke correctheid" is het proces van spreken zonder iemand te beledigen. Houd ervan of haat het, wat ooit als eenvoudige 'goede manieren' werd beschouwd, is veel meer betrokken en eerlijk gezegd controversieel geworden. Wat is politieke correctheid, waar komt het vandaan en waarom maken we er graag ruzie over?

Belangrijkste afhaalrestaurants: politieke correctheid

• Politieke correctheid (PC) verwijst naar taal die beledigende personen van verschillende geslachten, rassen, seksuele geaardheden, culturen of sociale omstandigheden vermijdt.
• Een van de meest genoemde doelen van politieke correctheid is het elimineren van verbale discriminatie en negatieve stereotypering.
• De vraag naar politieke correctheid is vaak controversieel en wordt de bron van kritiek en satire.
• Critici beweren dat politieke correctheid de onderliggende gevoelens die tot discriminatie en sociale marginalisering leiden niet kan veranderen.
• Politieke correctheid is nu een gemeenschappelijk wapen in de culturele en politieke oorlog tussen Amerikaanse conservatieven en liberalen.

Definitie van politieke correctheid

De term politieke correctheid beschrijft geschreven of gesproken taal die opzettelijk is geformuleerd om beledigende of marginaliserende groepen te identificeren die worden geïdentificeerd door bepaalde sociale kenmerken, zoals ras, geslacht, seksuele geaardheid of vaardigheid. Naast het voor de hand liggende vermijden van openlijke leugens, omvat politieke correctheid ook het vermijden van termen die vooroordelen over negatieve stereotypen versterken. Het elimineren van verbale discriminatie wordt vaak beschouwd als een van de belangrijkste doelen van politieke correctheid.

Sinds de jaren tachtig wordt de toenemende vraag naar politieke correctheid afwisselend geprezen, bekritiseerd en verzadigd door commentatoren uit alle hoeken van het politieke spectrum. De term wordt soms spottend toegepast om het idee belachelijk te maken dat taal kan veranderen - of dat de percepties en vooroordelen van het publiek tegen bepaalde groepen kunnen veranderen door taal.

Een van de subtielere vormen van politieke correctheid is het vermijden van het gebruik van micro-agressies - korte kant-en-klare opmerkingen of acties die opzettelijk of onbedoeld negatieve vooroordelen uiten tegenover een gemarginaliseerde of minderheidsgroep. Als je bijvoorbeeld een Aziatisch-Amerikaanse student vertelt: 'Jullie krijgen altijd goede cijfers', kan het misschien als een compliment worden opgevat als een micro-agressieve smet.

Een relatief nieuwe vorm van politiek correct zijn, is het vermijden van 'mansplaining'. Een combinatie van 'man' en 'verklarend'. Mansplaining is een vorm van politieke onjuistheid waarbij mannen vrouwen marginaliseren door te proberen iets aan hen uit te leggen - vaak onnodig - in een neerbuigende, ongenuanceerde of kinderlijke manier.

Geschiedenis van politieke correctheid

In de Verenigde Staten verscheen de term 'politiek correct' voor het eerst in 1793, toen deze werd gebruikt in de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof in de zaak Chisholm v. Georgia die handelt over de rechten van staatsburgers om staatsregeringen voor de Amerikaanse federale rechtbanken te dagen. In de jaren 1920 werd de term gebruikt in politieke discussies tussen Amerikaanse communisten en socialisten om te verwijzen naar een strikte, bijna dogmatische naleving van de doctrine van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, die socialisten als de 'juiste' positie in alle politieke kwesties beschouwden.

De term werd voor het eerst sarcastisch gebruikt in de late jaren 1970 en vroege jaren 1980 door gematigde tot liberale politici om te verwijzen naar het standpunt van extreem-linkse liberalen over sommige kwesties die door de gematigden als lichtzinnig of van weinig feitelijk belang voor hun oorzaken werden beschouwd. In het begin van de jaren negentig begonnen conservatieven 'politieke correctheid' op een pejoratieve manier te gebruiken, waarbij ze kritiek uitten op de leer en de pleitbezorging van wat zij beschouwden als linkse liberale ideologie 'gek geworden' in Amerikaanse hogescholen, universiteiten en liberale media.

In mei 1991 werd de toenmalige Amerikaanse president George H.W. Bush gebruikte de term toen hij de afstudeerklasse van de Universiteit van Michigan vertelde dat “het idee van politieke correctheid controverse in het hele land heeft aangewakkerd. En hoewel de beweging voortkomt uit het lovenswaardige verlangen om het puin van racisme en seksisme en haat weg te vegen, vervangt het oude vooroordelen door nieuwe. Het verklaart bepaalde onderwerpen als verboden, bepaalde expressie als verboden en zelfs bepaalde gebaren als verboden. ”

PC-cultuur

Tegenwoordig wordt pc-cultuur - een theoretisch puur politiek correcte samenleving - meestal geassocieerd met bewegingen zoals gendergebaseerde vooroordelen, homorechten en belangenbehartiging door etnische minderheden. De pc-cultuur geeft er bijvoorbeeld de voorkeur aan dat de termen 'woordvoerder' of 'woordvoerster' worden vervangen door de genderneutrale term 'woordvoerder'. De pc-cultuur is echter niet beperkt tot sociale of politieke oorzaken. Om religieuze tolerantie te bevorderen, wordt "Merry Christmas" "Happy Holidays", en een eis voor eenvoudige empathie vraagt ​​dat "mentale achterstand" wordt vervangen door "intellectuele handicap".

In december 1990 vatte het tijdschrift Newsweek de zorgen van de conservatieven samen door de pc-cultuur te vergelijken met een soort moderne Orwelliaanse 'gedachtenpolitie' in een artikel met de vraag: 'Is dit de nieuwe verlichting of het nieuwe McCarthyisme?' Het was echter Dinesh D ' Souza's boek 'Illiberal Education: The Politics of Race and Sex on Campus' uit 1998 dat het grote publiek voor het eerst in twijfel trok over de voordelen, motieven en sociologische effecten van de politieke correctheidsbeweging.

Voors en tegens

Voorstanders van het proces van politieke correctheid beweren dat onze perceptie van andere mensen sterk wordt beïnvloed door de taal die we over hen horen gebruiken. Daarom kan taal bij onzorgvuldig of kwaadwillig gebruik onze vooroordelen tegen verschillende identiteitsgroepen onthullen en bevorderen. Op deze manier helpt het strikte gebruik van politiek correcte taal om marginalisering en sociale uitsluiting van die groepen te voorkomen.

Personen die tegen politieke correctheid zijn, beschouwen het als een vorm van censuur die de vrijheid van meningsuiting ondermijnt en het publieke debat over belangrijke sociale kwesties gevaarlijk beperkt. Ze beschuldigen verder de voorstanders van een extreme pc-cultuur van het creëren van aanstootgevende taal waar nog nooit eerder een bestond. Anderen beweren dat de term 'politieke correctheid' kan worden gebruikt op manieren die pogingen om haat en discriminerende taal te stoppen daadwerkelijk kunnen belemmeren.

Tegenstanders wijzen op een onderzoek van het Pew Research Center uit 2016, waaruit bleek dat 59 procent van de Amerikanen het gevoel had dat tegenwoordig teveel mensen gemakkelijk beledigd zijn door de taal die anderen gebruiken. Volgens Pew proberen de meeste mensen natuurlijk taal te vermijden dat anderen beledigt. , extreme voorbeelden van politiek correcte termen neigen ertoe de Engelse taal te devalueren en tot verwarring te leiden.

Ten slotte beweren degenen die tegen politieke correctheid zijn dat mensen die vertellen dat het sociaal verkeerd is voor hen om hun gevoelens en overtuigingen op bepaalde manieren te uiten, die gevoelens en overtuigingen niet zal doen verdwijnen. Seksisme zal bijvoorbeeld niet eindigen door eenvoudigweg naar verkopers en verkoopsters te verwijzen als "verkopers". Evenzo zal het verwijzen naar daklozen als "tijdelijk ontheemd" geen banen scheppen of armoede uitroeien.