De buitenste cirkel bestaat uit postkoloniale landen waarin Engels, hoewel niet de moedertaal, al geruime tijd een belangrijke rol heeft gespeeld in onderwijs, bestuur en populaire cultuur.
Landen in de buitenste cirkel zijn India, Nigeria, Pakistan, de Filippijnen, Singapore, Zuid-Afrika en meer dan 50 andere landen.
Low Ee Ling en Adam Brown beschrijven de buitenste cirkel als "die landen in de eerdere fasen van de verspreiding van het Engels in niet-inheemse omgevingen [,] ... waar Engels is geïnstitutionaliseerd of onderdeel is geworden van de belangrijkste instellingen van het land" (Engels in Singapore, 2005).
De buitenste cirkel is een van de drie concentrische cirkels van Wereld Engels beschreven door taalkundige Braj Kachru in "Standards, Codification and Sociolinguistic Realism: The English Language in the Outer Circle" (1985).
De labels binnenste, buitenste en uitbreidende cirkels vertegenwoordigen het type verspreiding, de patronen van verwerving en de functionele toewijzing van de Engelse taal in verschillende culturele contexten. Zoals hieronder wordt besproken, blijven deze labels controversieel.
Uitleg van Outer Circle English
"In de Inner Circle verspreidde het Engels zich grotendeels door een migratie van Engelstaligen. Na verloop van tijd ontwikkelde elke nederzetting zijn eigen nationale variëteit. Anderzijds, de verspreiding van het Engels in de Buitenste cirkel is grotendeels gebeurd als gevolg van kolonisatie door Engelstalige landen. Hier vonden twee belangrijke soorten taalontwikkeling plaats. In sommige landen zoals Nigeria en India, waar het zich onder koloniale machten ontwikkelde als een elite tweede taal, verwierf slechts een minderheid van de samenleving Engels. In andere landen, zoals Barbados en Jamaica, had de slavenhandel echter een aanzienlijke invloed op de verscheidenheid van het gesproken Engels, wat resulteerde in de ontwikkeling van op Engels gebaseerde pidgins en creolen. " (Sandra Lee McKay, Engels onderwijzen als internationale taal: doelen en benaderingen heroverwegen. Oxford University Press, 2002)
"De Buitenste cirkel kunnen worden beschouwd als landencontexten waar Engels voor het eerst werd geïntroduceerd als een koloniale taal voor administratieve doeleinden ... Engels wordt in deze landen gebruikt voor intra-nationale doeleinden. Naast 'Outer Circle' omvatten termen die vaak worden gebruikt om de manier te beschrijven waarop het Engels zich in deze instellingen heeft ontwikkeld, 'geïnstitutionaliseerd' en 'nativized'. In deze landen is een verscheidenheid aan Engels geëvolueerd die de gemeenschappelijke kernkenmerken van Engelse variëteiten van de Inner Circle bezit, maar daarnaast kan worden onderscheiden door bijzondere lexicale, fonologische, pragmatische en morfosyntactische innovaties. " (Kimberly Brown, "World Englishes: Teach or not to Teach." Wereld Engels, ed. door Kingsley Bolton en Braj B. Kachru. Routledge, 2006)
Problemen met het World Englishes Model
"Gezien de geschiedenis van de 'emancipatie' van verschillende Engelsen over de hele wereld, is het duidelijk dat het baanbrekende werk voortkwam uit en vooral gericht was op de Buitenste cirkel. Maar het was een zware strijd. Zelfs vandaag de dag wordt wat door Inner Circle-wetenschappers, uitgevers enz. Vaak 'internationaal' wordt genoemd, vaak eenvoudigweg geïnterpreteerd als de internationale verspreiding van het standaard Engels in de moedertaal (een minderheid op zich) in plaats van de manier waarop Engels is veranderd om internationale nodig heeft." (Barbara Seidlhofer, "World Englishes and English as a Lingua Franca: Two Frameworks or One?" World Englishes - Problemen, eigenschappen en vooruitzichten, ed. door Thomas Hoffmann en Lucia Siebers. John Benjamins, 2009)
"Als een groot aantal sprekers uit de Buitenste cirkel en Expanding-Circle-landen wonen nu in de Inner-Circle-landen, zelfs moedertaalsprekers van het Engels worden in toenemende mate blootgesteld aan World Englishes. Dit betekent een herziening van het begrip 'vaardigheid', zelfs voor het Engels van moedertaalsprekers. Canagarajah (2006: 233) stelt dat 'in een context waarin we constant moeten wisselen tussen verschillende soorten [van het Engels] en gemeenschappen, bekwaamheid complex wordt ... je moet het vermogen hebben om over verschillende variëteiten te onderhandelen om communicatie te vergemakkelijken.' " (Farzad Sharifian, "Engels als internationale taal: een overzicht." Engels als internationale taal: perspectieven en pedagogische kwesties, ed. van F. Sharifian. Meertalige zaken, 2009)