Wat is verhalende poëzie? Definitie en voorbeelden

Verhalende poëzie vertelt verhalen door middel van vers. Net als een roman of een kort verhaal heeft een verhalend gedicht plot, personages en achtergrond. Met behulp van een reeks poëtische technieken, zoals rijm en meter, presenteert verhalende poëzie een reeks gebeurtenissen, vaak inclusief actie en dialoog.

In de meeste gevallen hebben verhalende gedichten slechts één spreker - de verteller - die het hele verhaal van begin tot eind vertelt. Edgar Allan Poe's 'The Raven' wordt bijvoorbeeld verteld door een rouwende man die in de loop van 18 strofen zijn mysterieuze confrontatie met een raaf beschrijft en zijn afdaling in wanhoop.

Belangrijkste afhaalrestaurants: verhalende poëzie

• Verhalende poëzie presenteert een reeks gebeurtenissen door actie en dialoog.
• De meeste verhalende gedichten hebben één spreker: de verteller.
• Traditionele vormen van verhalende poëzie omvatten epics, ballads en Arthur-romances.

Origins of Narrative Poetry

De vroegste poëzie werd niet geschreven maar gesproken, gereciteerd, gezongen of gezongen. Poëtische apparaten zoals ritme, rijm en herhaling maakten verhalen gemakkelijker te onthouden zodat ze over lange afstanden konden worden getransporteerd en door generaties konden worden doorgegeven. Verhalende poëzie is voortgekomen uit deze mondelinge traditie.

In bijna elk deel van de wereld legde narratieve poëzie een basis voor andere literaire vormen. Een van de hoogste prestaties van het oude Griekenland zijn bijvoorbeeld 'The Iliad' en 'The Odyssey', die kunstenaars en schrijvers al meer dan 2000 jaar hebben geïnspireerd.

Verhalende poëzie werd een blijvende literaire traditie in de hele westerse wereld. Gecomponeerd in het Oud Frans, "Chansons de geste" ('liederen van daden') stimuleerde literaire activiteit in middeleeuws Europa. De Duitse saga nu bekend als de "Nibelungenlied" leeft voort in de weelderige operareeks van Richard Wagner, "The Ring of the Nibelung" ("Der Ring des Nibelungen"). Het Angelsaksische verhaal "Beowulf" heeft moderne boeken, films, opera's en zelfs computergames geïnspireerd.

In het oosten produceerde India twee monumentale Sanskrietverhalen. De "Mahabharata" is 's werelds langste gedicht met meer dan 100.000 coupletten. Het tijdloze "Ramayana"verspreidt de Indiase cultuur en ideeën in Azië en beïnvloedt literatuur, prestaties en architectuur.

Narratieve poëzie identificeren

Verhaal is een van de drie hoofdcategorieën van poëzie (de andere twee zijn dramatisch en lyrisch), en elk type poëzie heeft verschillende kenmerken en functies. Terwijl lyrische gedichten nadruk leggen op zelfexpressie, benadrukken verhalende gedichten plot. Dramatische poëzie, zoals het lege couplet van Shakespeare, is een uitgebreide productie, meestal met veel verschillende sprekers.

Het onderscheid tussen genres kan echter vervagen als dichters lyrische taal in verhalende gedichten weven. Evenzo kan een verhalend gedicht lijken op dramatische poëzie wanneer de dichter meer dan één verteller bevat.

Daarom is het bepalende kenmerk van verhalende poëzie de verhalende boog. Van de epische verhalen van het oude Griekenland tot verse romans van de 21ste eeuw, de verteller doorloopt een chronologie van gebeurtenissen van uitdaging en conflict naar een definitieve oplossing.

Soorten verhalende gedichten

Oude en middeleeuwse verhalende gedichten waren meestal epics. Geschreven in een grandioze stijl, vertellen deze epische verhalende gedichten legendes van deugdzame helden en krachtige goden. Andere traditionele vormen omvatten Arthuriaanse romances over ridders en ridderlijkheid en ballades over liefde, liefdesverdriet en dramatische gebeurtenissen.

Verhalende poëzie is echter een steeds evoluerende kunst en er zijn talloze andere manieren om verhalen te vertellen door middel van vers. De volgende voorbeelden illustreren verschillende benaderingen van verhalende poëzie.

Voorbeeld # 1: Henry Wadsworth Longfellow, "The Song of Hiawatha"

"Op de bergen van de Prairie,
Op de grote Red Pipe-steengroeve,
Gitche Manito, de machtige,
Hij de Meester van het Leven, dalende,
Op de rode rotsen van de steengroeve
Stond rechtop, en riep de volken,
Riep de stammen van de mannen bij elkaar."

"The Song of Hiawatha" van de Amerikaanse dichter Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882) vertelt Indiaanse legendes in een metrisch vers dat het Finse nationale epos "The Kalevala" nabootst. Op zijn beurt weerklinkt 'De Kalevala' vroege verhalen zoals 'De Ilias', 'Beowulf' en de 'Nibelungenlied'. 

Het lange gedicht van Longfellow bevat alle elementen van klassieke epische poëzie: een nobele held, een gedoemde liefde, goden, magie en folklore. Ondanks de sentimentaliteit en culturele stereotypen, suggereert "The Song of Hiawatha" de spookachtige ritmes van Indiaanse gezangen en vestigt het een unieke Amerikaanse mythologie.