Wat is De Jure Segregation? Definitie en voorbeelden

De jure segregation is de wettelijk toegestane of gedwongen scheiding van groepen mensen. De Latijnse uitdrukking "de jure" betekent letterlijk "volgens de wet." De Jim Crow-wetten van de zuidelijke staten van de VS vanaf het einde van de 19e eeuw tot de jaren 1960 en de Zuid-Afrikaanse apartheidswetten die zwarten van wit scheidden van 1948 tot 1990 zijn voorbeelden van de jure segregatie. Hoewel typisch geassocieerd met ras, bestaat de jure segregatie - en bestaat deze nog steeds - op andere gebieden, zoals geslacht en leeftijd.

Belangrijkste afhaalrestaurants: De Jure Segregation

• De jure segregation is de potentieel discriminerende scheiding van groepen mensen volgens door de overheid vastgestelde wetten.
• Wetten die gevallen van jure segregatie creëren, worden vaak ingetrokken of vernietigd door hogere rechtbanken.
• De jure segregation verschilt van de facto segregation, oftewel segregatie die zich voordoet als een kwestie van feiten, omstandigheden of persoonlijke keuze. 

De Jure Segregation Definition 

De jure segregation verwijst specifiek naar potentieel discriminerende segregation opgelegd of toegestaan ​​door door de overheid vastgestelde wetten, voorschriften of geaccepteerde openbare orde. Hoewel ze door hun regeringen zijn gecreëerd, kunnen gevallen van de jure segregatie in de meeste door de grondwet geregeerde landen, zoals de Verenigde Staten, door wetgeving worden ingetrokken of door de hogere rechtbanken worden vernietigd. 

Het duidelijkste voorbeeld van de jure segregation in de Verenigde Staten was de staat en de lokale Jim Crow-wetten die raciale segregatie afdwingen in het post-Civil War South. Een dergelijke wet uit Florida verklaarde: "Alle huwelijken tussen een blanke en een neger, of tussen een blanke en een persoon van negro-afkomst tot en met de vierde generatie, zijn hierbij voor altijd verboden." Al dergelijke wetten die interraciaal huwelijk verbieden werden uiteindelijk besliste ongrondwettelijk door het Hooggerechtshof in de zaak van Loving v. Virginia uit 1967.

Hoewel de rechtbanken typisch gevallen van de jure segregatie beëindigen, hebben ze hen ook toegestaan ​​door te gaan. In het geval van Minor tegen Happersett uit 1875 bepaalde het Amerikaanse Hooggerechtshof bijvoorbeeld dat de staten vrouwen konden verbieden om te stemmen. In de burgerrechtenzaken van 1883 verklaarde het Hooggerechtshof delen van de Burgerrechtenwet van 1875 ongrondwettelijk, waaronder het verbod op rassendiscriminatie in herbergen, openbaar vervoer en plaatsen van openbare vergadering. “Het zou het slavernijargument met de grond gelijk maken om het te laten gelden voor elke vorm van discriminatie die een persoon nodig acht om te maken met betrekking tot gasten die hij zal vermaken, of met betrekking tot de mensen die hij in zijn coach of taxi of auto zal nemen ; of toegeven aan zijn concert of theater, of zich bezighouden met andere zaken van geslachtsgemeenschap of zaken, 'verklaarde de uitspraak van het Hof.

Tegenwoordig is een vorm van de jure segregatie genaamd 'uitsluitingszonering' gebruikt om te voorkomen dat minderheden naar de midden- en hogere klasse wijken verhuizen. Deze stadsverordeningen beperken het aantal beschikbare betaalbare wooneenheden door meergezinswoningen te verbieden of grote minimale lotgroottes in te stellen. Door de kosten van huisvesting te verhogen, maken deze verordeningen het minder waarschijnlijk dat groepen met lagere inkomens zullen intrekken. 

De Facto vs. De Jure Segregation 

Hoewel de jure segregatie door de wet wordt gecreëerd en gehandhaafd, vindt feitelijke segregatie ('in feite') plaats als een kwestie van feitelijke omstandigheden of persoonlijke keuze.

Bijvoorbeeld, ondanks de inwerkingtreding van de Civil Rights Act van 1968, die rassendiscriminatie verbood bij de verkoop, verhuur en financiering van woningen, verhuisden blanke inwoners van de binnenstad die ervoor kozen niet te leven onder gekleurde personen naar duurdere buitenwijken. Bekend als 'witte vlucht', creëerde deze vorm van feitelijke segregatie effectief afzonderlijke witte en zwarte buurten.

Tegenwoordig is het verschil tussen de jure en de facto segregatie het duidelijkst op openbare scholen. Hoewel opzettelijke de jure rassenscheiding van scholen werd verboden door de Civil Rights Act van 1964, betekent het feit dat schoolinschrijving vaak gebaseerd is op hoe ver studenten van de school wonen, dat sommige scholen de facto gescheiden blijven vandaag. Een binnenstadsschool heeft bijvoorbeeld 90% zwarte studenten en 10% studenten van andere rassen. Omdat het grote aantal zwarte studenten te wijten is aan de hoofdzakelijk zwarte bevolking van het schooldistrict - in plaats van enige actie van het schooldistrict - is dit een geval van feitelijke segregatie.

Andere soorten De Jure Segregation

Als de wettelijk opgelegde scheiding van een groep mensen, is de jure segregatie niet beperkt tot gevallen van rassendiscriminatie. Tegenwoordig wordt het vaker gezien op gebieden zoals geslacht en leeftijd. 

De Jure Gendersegregatie

Mannen en vrouwen zijn al lang gescheiden door de wet in gevangenissen en openbare toiletten, evenals in wetshandhaving en militaire instellingen. In het Amerikaanse leger waren vrouwen bijvoorbeeld tot voor kort bij wet verboden om in gevechtsrollen te dienen, en mannen en vrouwen worden nog steeds meestal apart gehuisvest. Volgens de Militaire Selectieve Dienstwet van 1948 moeten alleen jonge mannen zich aanmelden voor het ontwerp. Deze ontwerpbeperking voor alleen mannen is vaak aangevochten voor de rechtbank en op 25 februari 2019 oordeelde een federale rechter in Texas dat het het 14e amendement op de Amerikaanse grondwet heeft geschonden. Van de regering wordt verwacht dat zij in hoger beroep gaat bij de Hoge Raad. 

In minder voor de hand liggende voorbeelden op het werk, kunnen wetten vereisen dat ziekenhuizen alleen vrouwelijke verpleegkundigen inhuren om voor vrouwelijke patiënten te zorgen, en de Transport Security Administration (TSA) is wettelijk verplicht om vrouwelijke officieren in te huren voor het uitvoeren van lichaamsverzoeken aan vrouwelijke passagiers van luchtvaartmaatschappijen.  

De Jure Age Segregation

Hoewel de leeftijdsdiscriminatie in arbeidswet van 1967 (ADEA) sollicitanten en werknemers van 40 jaar en ouder beschermt tegen discriminatie op vele gebieden van het werk, wordt de jure leeftijdssegregatie aangetroffen op het gebied van toegestane en verplichte pensioenleeftijden. De ADEA stelt specifiek staats- en lokale overheden in staat om de minimale pensioengerechtigde leeftijd voor hun werknemers tot 55 jaar in te stellen..

In de privésector verhoogde de Fair Treatment for Experienced Pilots Act van 2007 de verplichte pensioenleeftijd voor commerciële piloten van 60 naar 65 jaar. 

bronnen

• "De Jure." West's Encyclopedia of American Law. (2019)
• "De Facto." West's Encyclopedia of American Law. (2019)
• "Geschiedenis van eerlijke huisvesting." Amerikaans ministerie van huisvesting en stedelijke ontwikkeling.
• Jacobs, Tom. "'White Flight' blijft een realiteit." Pacific Standard (maart 2018)
• Rigsby, Elliott Anne. "Inzicht in uitsluitingszoneringen en de impact ervan op geconcentreerde armoede." The Century Foundation (2016).