Wat is een anonieme bron?

Een anonieme bron is sOmeone die wordt geïnterviewd door een verslaggever maar niet wil worden genoemd in het artikel dat de verslaggever schrijft.

Waarom een ​​anonieme bron gebruiken?

Het gebruik van anonieme bronnen is al lang een controversieel onderwerp in de journalistiek. Veel editors beschouwen het gebruik van anonieme bronnen om de voor de hand liggende reden dat ze minder geloofwaardig zijn dan bronnen die ter plekke spreken.

Denk er eens over na: als iemand niet bereid is zijn naam achter te brengen wat hij tegen een verslaggever zegt, welke zekerheid hebben we dan dat wat de bron zegt juist is? Kan de bron de verslaggever manipuleren, misschien voor een bijbedoeling?

Dat zijn zeker legitieme zorgen, en elke keer dat een verslaggever een anonieme bron in een verhaal wil gebruiken, bespreekt hij of zij dit meestal eerst met een redacteur om te beslissen of dit noodzakelijk en ethisch is.

Maar iedereen die in de nieuwswereld heeft gewerkt, weet dat in sommige situaties anonieme bronnen de enige manier kunnen zijn om belangrijke informatie te verkrijgen. Dit geldt vooral voor onderzoeksverhalen waarin bronnen weinig te winnen en veel te verliezen hebben door in het openbaar met een verslaggever te praten.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat u aantijgingen onderzoekt dat de burgemeester van uw stad geld overhevelt van de schatkist van de stad. Je hebt verschillende bronnen in het stadsbestuur die bereid zijn dit te bevestigen, maar ze vrezen ontslagen te worden als ze naar buiten komen. Ze zijn alleen bereid om met je te praten als ze niet zijn geïdentificeerd in je verhaal.

Het is duidelijk dat dit geen ideale situatie is; Verslaggevers en editors geven er altijd de voorkeur aan om on-the-record bronnen te gebruiken. Maar geconfronteerd met de situatie waarin vitale informatie alleen anoniem kan worden verkregen, heeft een verslaggever soms weinig keus.

Natuurlijk mag een verslaggever een verhaal nooit volledig op anonieme bronnen baseren. Hij of zij moet altijd proberen informatie van een anonieme bron te verifiëren door te praten met bronnen die in het openbaar of op andere manieren spreken. U kunt bijvoorbeeld proberen het verhaal over de burgemeester te bevestigen door de financiële administratie van de Schatkist te controleren.

Diepe keel

De beroemdste anonieme bron aller tijden was de bron die door Washington Post-verslaggevers Bob Woodward en Carl Bernstein werd gebruikt om hen te helpen het Watergate-schandaal in het Nixon-bestuur te ontdekken. De bron, alleen bekend als "Deep Throat", gaf tips en informatie aan Woodward en Bernstein toen ze zich verdiepen in beschuldigingen dat het Witte Huis criminele activiteiten had verricht. Woodward en Bernstein probeerden echter altijd de informatie te controleren die Deep Throat hen met andere bronnen had gegeven.

Woodward beloofde Deep Throat dat hij zijn identiteit nooit zou onthullen, en vele decennia na het aftreden van president Nixon speculeerden velen in Washington over de identiteit van Deep Throat. Vervolgens publiceerde het tijdschrift Vanity Fair in 2005 een artikel waarin werd onthuld dat Deep Throat Mark Felt was, een geassocieerd directeur van de FBI tijdens de Nixon-administratie. Dit werd bevestigd door Woodward en Bernstein en het 30-jarige ministerie over de identiteit van Deep Throat eindigde eindelijk. Vilt stierf in 2008.