Wat is een retorische situatie?

Inzicht in het gebruik van retoriek kan je helpen overtuigend te spreken en overtuigend te schrijven - en vice versa. Op het meest basale niveau wordt retoriek gedefinieerd als communicatie - hetzij gesproken of geschreven, vooraf bepaald of tijdelijk - die bedoeld is om uw beoogde publiek hun perspectief te laten aanpassen op basis van wat u hen vertelt en hoe u het hen vertelt..

Een van de meest voorkomende toepassingen van retoriek die we zien, is in de politiek. Kandidaten gebruiken zorgvuldig vervaardigde taal of berichten om een ​​beroep te doen op de emoties en kernwaarden van hun publiek in een poging hun stem uit te oefenen. Omdat retoriek echter een vorm van manipulatie is, zijn veel mensen het gaan vergelijken met verzinsels, met weinig of geen aandacht voor ethische zorgen. (Er is een oude grap die gaat: Vraag: Hoe weet je wanneer een politicus liegt? A: Zijn lippen bewegen.)

Hoewel sommige retoriek zeker verre van op feiten gebaseerd is, is de retoriek zelf niet het probleem. Retoriek gaat over het maken van de taalkeuzes die de meeste impact hebben. De auteur van de retoriek is verantwoordelijk voor de waarheidsgetrouwheid van de inhoud, evenals de intentie - positief of negatief - van de uitkomst die hij of zij probeert te bereiken.

De geschiedenis van retoriek

Waarschijnlijk was de meest invloedrijke pionier bij het vaststellen van de kunst van de retoriek zelf de oude Griekse filosoof Aristoteles, die het definieerde als "een vermogen om in elk afzonderlijk geval de beschikbare middelen van overtuiging te zien." Zijn verhandeling over de kunst van het overtuigen, " On Rhetoric 'dateert uit de 4e eeuw v.Chr. Cicero en Quintilian, twee van de meest beroemde Romeinse leraren van retoriek, vertrouwden vaak op elementen die in hun eigen werk uit Aristoteles leefden..

Aristoteles legde uit hoe retoriek functioneert met behulp van vijf kernconcepten: logos, ethos, pathos, kairos, en Telos en veel retoriek zoals we die vandaag kennen, is nog steeds gebaseerd op deze principes. In de laatste paar eeuwen is de definitie van 'retoriek' verschoven naar vrijwel elke situatie waarin mensen ideeën uitwisselen. Omdat ieder van ons is geïnformeerd door een unieke set van levensomstandigheden, zien geen twee mensen de dingen op precies dezelfde manier. Retoriek is een manier geworden om niet alleen te overtuigen, maar ook om taal te gebruiken in een poging om wederzijds begrip te creëren en consensus te bevorderen. 

Snelle feiten: de vijf kernbegrippen van retoriek van Aristoteles


  • logos: Vaak vertaald als "logica of redenering", logos oorspronkelijk verwees naar hoe een toespraak was georganiseerd en wat het bevatte, maar gaat nu meer over inhoud en structurele elementen van een tekst.
  • Ethos: Ethos vertaalt zich als "geloofwaardigheid of betrouwbaarheid" en verwijst naar het personage dat een spreker of auteur is en hoe zij zichzelf door woorden uitbeelden.
  • Pathos: Pathos is het element van de taal dat is ontworpen om te spelen op de emotionele gevoeligheden van een beoogd publiek, en gericht op het gebruik van de eigen attitudes van het publiek om overeenstemming of actie op te wekken.
  • Telos: Telos verwijst naar het specifieke doel dat een spreker of auteur hoopt te bereiken, hoewel de doelen en de houding van de spreker enorm kunnen verschillen van die van zijn of haar publiek.
  • Kairos: Vrij vertaald, kairos betekent "instelling" en gaat over de tijd en plaats waar een toespraak plaatsvindt en hoe die instelling de uitkomst kan beïnvloeden. 

Elementen van een retorische situatie

Wat is precies een retorische situatie? Een gepassioneerde liefdesbrief, een slotverklaring van een officier van justitie, een advertentie met het volgende noodzakelijke ding waar je onmogelijk zonder kunt leven - zijn allemaal voorbeelden van retorische situaties. Hoe verschillend hun inhoud en bedoeling ook zijn, ze hebben allemaal dezelfde vijf onderliggende basisprincipes:

  • De tekst, dat is de daadwerkelijke communicatie, zowel geschreven als gesproken
  • De auteur, dat is de persoon die een specifieke communicatie tot stand brengt
  • Het publiek, wie is de ontvanger van een communicatie
  • Het doel, wat de verschillende redenen zijn voor auteurs en doelgroepen om te communiceren
  • De instelling, dat is de tijd, plaats en omgeving rondom een ​​bepaalde communicatie

Elk van deze elementen heeft invloed op de uiteindelijke uitkomst van een retorische situatie. Als een toespraak slecht geschreven is, kan het onmogelijk zijn om het publiek te overtuigen van de geldigheid of waarde ervan, of als de auteur geloofwaardigheid of passie mist, kan het resultaat hetzelfde zijn. Aan de andere kant kan zelfs de meest welsprekende spreker er niet in slagen een publiek te bewegen dat stevig verankerd is in een geloofssysteem dat rechtstreeks in tegenspraak is met het doel dat de auteur hoopt te bereiken en niet bereid is een ander gezichtspunt te entertainen. Ten slotte, zoals het gezegde impliceert, "timing is alles." Het wanneer, waar en de heersende stemming rond een retorische situatie kan de uiteindelijke uitkomst sterk beïnvloeden.

Tekst

Hoewel de meest algemeen aanvaarde definitie van een tekst een schriftelijk document is, kan een tekst, wat retorische situaties betreft, elke vorm van communicatie aannemen die een persoon opzettelijk creëert. Als u denkt aan communicatie in termen van een roadtrip, is de tekst het voertuig dat u naar uw gewenste bestemming brengt, afhankelijk van de rijomstandigheden en of u voldoende brandstof heeft om de afstand af te leggen. Er zijn drie basisfactoren die de grootste invloed hebben op de aard van een bepaalde tekst: het medium waarin het wordt geleverd, de tools die worden gebruikt om het te maken en de tools die nodig zijn om het te ontcijferen:

  • Het medium-Retorische teksten kunnen de vorm aannemen van vrijwel alle media die mensen gebruiken om te communiceren. Een tekst kan een handgeschreven liefdesgedicht zijn; een begeleidende brief die is getypt, of een persoonlijk datingprofiel dat door de computer is gegenereerd. Tekst kan werken in de audio-, visuele, gesproken woord-, verbale, non-verbale, grafische, picturale en tactiele gebieden omvatten, om er maar een paar te noemen. Tekst kan de vorm aannemen van een tijdschriftadvertentie, een PowerPoint-presentatie, een satirische cartoon, een film, een schilderij, een sculptuur, een podcast of zelfs uw nieuwste Facebook-bericht, Twitter-tweet of Pinterest-pin.
  • The Author's Toolkit (Maken)-De tools die nodig zijn om elke vorm van tekst te schrijven, hebben invloed op de structuur en inhoud. Van de zeer rudimentaire anatomische hulpmiddelen die mensen gebruiken om spraak te produceren (lippen, mond, tanden, tong, enzovoort) tot de nieuwste high-tech gadget, de hulpmiddelen die we kiezen om onze communicatie te creëren, kunnen helpen bij het maken of breken van het uiteindelijke resultaat.
  • Publiek Connectiviteit (ontcijferen)-Net zoals een auteur gereedschap nodig heeft om te creëren, moet een publiek de mogelijkheid hebben om de informatie te ontvangen en te begrijpen die een tekst communiceert, hetzij via lezen, bekijken, horen of andere vormen van sensorische input. Nogmaals, deze tools kunnen variëren van iets eenvoudigs als ogen om te zien of oren om te horen tot iets complexs dat zo geavanceerd is als een elektronenmicroscoop. Naast fysieke hulpmiddelen heeft een publiek vaak conceptuele of intellectuele hulpmiddelen nodig om de betekenis van een tekst volledig te begrijpen. Terwijl het Franse volkslied 'La Marseillaise' bijvoorbeeld alleen al vanwege zijn muzikale verdiensten een opwindend nummer kan zijn, als je geen Frans spreekt, gaan de betekenis en het belang van de teksten verloren.

De auteur

Losjes gesproken is een auteur een persoon die tekst maakt om te communiceren. Romanschrijvers, dichters, copywriters, speechwriters, singer / songwriters en graffitikunstenaars zijn allemaal auteurs. Elke auteur wordt beïnvloed door zijn of haar individuele achtergrond. Factoren zoals leeftijd, geslachtsidentificatie, geografische locatie, etniciteit, cultuur, religie, sociaal-economische toestand, politieke overtuigingen, ouderlijke druk, betrokkenheid van collega's, opleiding en persoonlijke ervaring creëren de veronderstellingen die auteurs gebruiken om de wereld te zien, evenals de manier waarop ze communiceren met een publiek en de setting waarin ze dit waarschijnlijk doen.

Het publiek

Het publiek is de ontvanger van de communicatie. Dezelfde factoren die een auteur beïnvloeden, beïnvloeden ook een publiek, of dat publiek nu een enkele persoon of een stadion menigte is, de persoonlijke ervaringen van het publiek beïnvloeden hoe ze communicatie ontvangen, vooral met betrekking tot de veronderstellingen die ze over de auteur kunnen maken, en de context waarin ze de communicatie ontvangen.

doeleinden

Er zijn net zoveel redenen om berichten te communiceren als er auteurs zijn die ze maken en doelgroepen die ze al dan niet wensen te ontvangen, maar auteurs en doelgroepen brengen hun eigen individuele doeleinden naar een bepaalde retorische situatie. Deze doeleinden kunnen tegenstrijdig of complementair zijn.