Split Infinitives begrijpen

In de Engelse grammatica, a infinitief splitsen is een constructie waarin een of meer woorden tussen de infinitieve marker komen naar en het werkwoord (zoals in "om het echt te proberen mijn beste "). Ook wel een genoemd gespleten infinitief.

Een gesplitste infinitief wordt soms beschouwd als een soort tmesis.

"Ik denk dat het bewijs overtuigend genoeg is", zegt redacteur Norman Lewis: "het is volkomen correct om bewust te splitsen een infinitief wanneer een dergelijke handeling de sterkte of duidelijkheid van uw zin verhoogt "(Word Power Made Easy, 1991).

Voorbeelden en observaties

Hier zijn enkele voorbeelden van gesplitste infinitieven en beschrijvingen van de term en het gebruik ervan uit andere teksten om u te helpen hun functie beter te begrijpen:

• "Opzettelijk splitsen een infinitief, puristisch onderwijs, integendeel, is correct en acceptabel Engels. "
  (Norman Lewis, Hoe spreek je beter Engels?. Thomas Y. Crowell, 1948
• "Ik was wijs genoeg nooit op te groeien terwijl de meeste mensen voor de gek houden door te geloven dat ik dat had. '
  (toegeschreven aan Margaret Mead)
• "Hamilton was vanaf zijn jeugd een overpresteerder, iemand die het nodig vond meer dan compenseren voor zijn gevoelens van ontoereikendheid. "
  (Peter R. Henriques, Realistisch visionair. University of Virginia Press, 2006)
• "Haar eerste klas was pas in de middag. Dat zou haar tijd geven om snel te gaan naar het huis, kom dan terug en pak een hapje om te eten in de cafetaria. "
  (Kayla Perrin, The Delta Sisters. St. Martin's Press, 2004
• "Het leek erop dat hij [de vis] zelf had gevangen, jaren geleden, toen hij nogal een jongen was; niet door enige kunst of vaardigheid, maar door dat onverklaarbare geluk dat lijkt om altijd te wachten op een jongen wanneer hij vanuit school de wag speelt. "
  (Jerome K. Jerome, Drie mannen in een boot, 1889
• "Milton had het te druk te veel missen zijn vrouw."
  (Samuel Johnson, Het leven van de meest vooraanstaande Engelse dichters, 1779-1781
• "Nieuws van het plan van de overheid tot gemiddeld de helft betaal voor de top 25 werknemers van bedrijven die twee reddingsoperaties hebben genomen die woensdag op Wall Street zijn teruggekaatst. "
  (Eric Dash, "Een nieuwe uitdaging voor 2 noodlijdende banken." The New York Times, 21 oktober 2009
• "De zin 'plechtig zweren'is in het beste geval een uitleg van wat wordt geïmpliceerd in het idee van vloeken, in het slechtste geval een pleonasme.'
  (Peter Fenves, Arresting Language: Van Leibniz tot Benjamin. Stanford University Press, 2001

Een 19e-eeuws recept

• "Vijandigheid tegen de praktijk van infinitieven splitsen ontwikkeld in de negentiende eeuw. Een tijdschriftartikel uit 1834 is misschien wel de eerste gepubliceerde veroordeling ervan. Een groot aantal soortgelijke verboden volgde. De eerste die het een 'gesplitste infinitief' noemde, droeg bij aan het tijdschrift Academie in 1897. "(Henry Hitchings, De taaloorlogen. John Murray, 2011)

Een valse analogie met het Latijn

• "De enige reden voor het veroordelen van de [infinitief splitsen] constructie is gebaseerd op een valse analogie met het Latijn. De gedachte is dat, omdat het Latijnse infinitief een enkel woord is, de equivalente Engelse constructie moet worden behandeld alsof het een enkele eenheid is. Maar Engels is niet Latijn, en vooraanstaande schrijvers hebben infinitieven gesplitst zonder erover na te denken. Opmerkelijke splitters zijn onder andere John Donne, Daniel Defoe, George Eliot, Benjamin Franklin, Abraham Lincoln, William Wordsworth en Willa Cather. Toch kunnen degenen die niet van de constructie houden, deze meestal zonder problemen vermijden. "(Het American Heritage Dictionary van de Engelse taal, 4e editie, 2000)
• "De split-infinitive regel kan de grootste hoogte van hersenloze prescriptivisme vertegenwoordigen. Het was buitenlands. (Het was vrijwel zeker gebaseerd op het onvermogen om infinitieven in het Latijn en het Grieks te splitsen, omdat ze uit slechts één woord bestaan.) Het was routinematig geschonden door de grote schrijvers in het Engels; één studie uit 1931 vond gesplitste infinitieven in de Engelse literatuur uit elke eeuw, beginnend met het veertiende-eeuwse epische gedicht Sir Gawain en de Green Knight... "(Robert Lane Greene, Je bent wat je spreekt. Delacorte, 2011)

Duidelijkheid en stijl

• "In feite kan een onversneden infinitief minder duidelijk zijn dan een gesplitste, zoals in 'Hij besloot om moedig de confrontatie aan te gaan met zijn kwelgeest', waar het onduidelijk is of stoutmoedig is gehecht aan Gaan of confronteren of misschien beide. "(Jean Aitchison, Het taalweb: de kracht en het probleem van woorden. Cambridge University Press, 1997)
• "De veroordeling van de infinitief splitsen lijkt zo verstoken van voldoende rechtvaardiging dat ik er persoonlijk aan gewend ben het als louter eigenzinnig te beschouwen. Het gebruik van het idioom kan op verschillende gronden worden verdedigd, niet in de laatste plaats de noodzaak om taal die vrijheid van puur kunstmatige beperkingen toe te staan ​​die het voortdurend en met succes beweert ...
• "Bijwoorden van een of twee lettergrepen hechten zich gemakkelijk aan het werkwoord als voorvoegsels, en vermommen zo hun verworpen individualiteiten. Maar er wordt algemeen aangenomen dat er geen lijm is die sterk genoeg is om dergelijke processionele woorden te maken als indirect, buitengewoon, onevenredig, en dergelijke, blijven binnen de gesplitste infinitief, en daarom moeten ze worden gevolgd na werkwoorden zoals karren met bakstenen. Het merendeel van de bijwoorden die vaak worden gebruikt, bereiken echter niet zulke logge dimensies en kunnen wel worden toegelaten binnen de gesplitste infinitief, vooral als helderheid van vrees daardoor wordt bevorderd. En het idioom is zeker niet om gepijnigd te worden als het dient om de zin meer harmonieus te maken - zoals bijvoorbeeld in 'Hij besloot snel door de stad te marcheren', waar 'snel marcheren' zeker minder aangenaam is voor het oor. Uit dergelijke overwegingen concludeer ik daarom dat de gesplitste infinitief niet de censuur verdient die critici hem vaak schenken. "(J. Dormer," Split Infinitive. " Opmerkingen en vragen, 21 januari 1905)

De lichtere kant van Split Infinitives

"Zou je mijn complimenten willen overbrengen aan de purist die je bewijzen leest en hem of haar vertellen dat ik in een soort patois schrijf dat zoiets is als de manier waarop een Zwitserse ober spreekt, en dat als ik een infinitief splitsen, Godverdomme, ik heb het gesplitst zodat het gesplitst blijft. "
(Raymond Chandler, brief aan Edward Weeks, 18 januari 1947. Geciteerd door F. MacShane in Het leven van Raymond Chandler, 1976)